De donkere dagen

Het schiet alweer aardig op: de dagen lengen alweer. We glijden een zachte kerst in (ten minste qua omgevingstemperatuur) en daarmee loopt het jaar ook alweer aardig op zijn einde. We zitten in het Chinese jaar van de Slang. Een jaar dat door mijn buurman werd samengevat als: veel beweging, geen duidelijke richting. Voor mij en velen anderen behoorlijk herkenbaar. Vanaf 31 januari 2014 gaat het over naar het jaar van het Paard.

Zoals altijd grijpen we dergelijke rituele overgangen aan om te evalueren, concluderen en nieuwe hoop en plannen te creëren. Aanstaande zaterdag (28 december) sluit ik het jaar af met een meditatieve eindejaarswandeling. Je bent van harte welkom om mee te lopen (zie hieronder voor de gegevens).

Misschien ben je voor jezelf al bezig met bezinning. Tussen alle kerst- en eindejaarsdrukte door zijn er voldoende momenten om terug te kijken. Wat gebeurde er? Wat kwam er van je plannen en hoe wil je het volgende jaar verder?

Ik persoonlijk zit in een beweeglijke tijd. Mijn lijf is niet helemaal fit en er is een aantal slepende omstandigheden waarmee ik te dealen heb. Ik ben er nog niet helemaal uit. Steeds bekijk ik van een afstand wat de situatie me zegt (of in ieder geval probeert te zeggen), wat ik ervan kan leren en hoe ik er het beste mee kan omgaan.

Steeds weer leer ik dat het gaat over loslaten, vertrouwen. Liefde accepteren en de ruimte geven om te groeien. Open staan en luisteren. Dankbaarheid ervaren. En ook: de donkere kanten en moeilijke zaken onder ogen zien. Ze misschien wel omarmen of in ieder geval een plek geven.

In het prachtige boek de Hemelse Galerij lees ik het volgende: Palden Lhamo, de ‘glorieuze godin’, omarmt in extase al hetgeen wij normaliter onderdrukken. Want de ontwaakte geest onderdrukt de beelden van de duisternis niet maar is zich daar diep bewust van. Wanneer wij mededogend en peinzend de chaos van ons leven beschouwen bereiken we een vergelijkbare alchemie als de serene, onbeweeglijke en onverstoorde boeddha. Een lichtend bewustzijn dat alle verwarring omhelst en in energie en licht verandert.

Ik gun je prachtige dagen, mooie overgangen. En diepe aansluiting bij de glorieuze godin Palden Lhamo. Opdat je door te omarmen wat er is energie en licht in je leven mag ervaren.

Ik wens je een prachtige tijd toe.

Master of Silence

Ik werd vanmorgen wakker met een uitzonderlijk gevoel: een hele dag voor me met maar 1 afspraak. Voor een wandeling in de natuur! Een aparte ervaring. Voor de meesten duurt het tot de vakantieperiode voordat dit soort bijzondere momenten zich voordoen. En dan nog is het maar een zeldzaamheid omdat de zuinig verworven vrije dagen meestal worden vol gepland met afspraken met vrienden en familie.

We zijn in een ritme beland van veel dingen tegelijk doen: terwijl ik deze blog schrijf hang ik in de wacht om telefonisch informatie aan te vragen. Daarnaast doen we een groot aantal dingen volledig op de automatische piloot. Je herkent vast het gevoel dat je ‘ineens’ al een heel eind verder bent op je route onderweg naar huis. Alsof je ‘even niet hebt opgelet’. En dat is dan ook feitelijk zo.

Door deze gewoonte van acties uitvoeren zonder gerichte aandacht, bestaat de kans de binding met je kern te verliezen. Dat kan heel uiteenlopende gevolgen hebben: je doet dingen die je eigenlijk niet wilt doen, voelt je moe en prikkelbaar en je zit niet lekker in je vel.

De oplossing is even simpel als ingewikkeld: word een Master of Silence! Want alleen in stilte kan je je eigen schoonheid weer vinden en ervaren. En kan je vanuit daar beslissen of je door wilt gaan met (bijvoorbeeld) het werk dat je doet of de maaltijd die je voor je neus hebt staan.

Hoe word je een Master of Silence:

Richt je aandacht

Plan iedere dag minimaal 5 minuten waarop je volledig je aandacht probeert te richten op 1 ding. Dan komen er waarschijnlijk allerlei afleidende gedachten of gevoelens, dat is normaal. Het enige wat je doet is steeds je aandacht weer terugbrengen naar je onderwerp (dat kan zijn een kaars, een zin, een gevoel of je ademhaling).

Breng zoveel mogelijk tijd door in de natuur

De bomen leren je stil te staan én mee te bewegen. Kijk ernaar, loop er langs en adem diep in.

Eet met aandacht en gezond

Stop niet zonder aandacht eten in je mond. Het is de brandstof voor je lichaam. De motor van je leven.

Sport

Maak je hoofd leeg door je lichaam te activeren.

Mijn lege dag bracht me een opruimbui waarbij ik op tien plaatsen tegelijk dingen deed (gewoonte/ onbewust/ minimaal gerichte aandacht). Vervolgens een moment van rust en een goede lunch (Master of Silence!). Daarin kwam de stilte en ruimte voor nieuwe plannen. Vanuit enthousiasme en plezier in plaats vanuit angst en overleving. Ik maakte een prachtige wandeling op de hei en neem jullie daar nu met veel plezier mee naar toe.

Gebruik de decembermaand om te oefenen! Word een Master of Silence. Eet bewust. Geef bewust. Ontvang bewust. Deel bewust en adem bewust. Het is zo verschrikkelijk leuk!

Wintertijd

De laatste maand van 2013 is aangebroken. En hoewel de meesten van ons al jaren niet meer heel dicht in en met de natuur leven, zit er toch in ons onbewuste systeem een cyclus van meebewegen met de seizoenen. We zijn onderweg naar de winter. De tijd van afsluiten, naar binnen bewegen, de aandacht en energie diep in je laten wegzakken. Net als de bomen kan je onnodige zaken en ballast als blaadjes loslaten om te zorgen dat de levenskracht in je straks in de lente weer de beweging naar buiten kan maken.
 

Herken je het? Je hebt misschien minder behoefte om buiten de deur af te spreken. Natuurlijk voldoe je aan je verplichtingen van werk, kinderen brengen en halen, de feestdagen voorbereiden maar door de kortere dagen heb je waarschijnlijk ook meer zin in een boek. Lezen op de bank. Kaarsjes aan en bij de kachel.

Deze beweging naar binnen geeft ook de gelegenheid voor reflectie: hoe gaat het me je? Hoe was je afgelopen jaar? Ben je dichtbij jezelf geweest of heb je nog wensen? Vandaag mijn pleidooi om dat de komende tijd te doen. Natuurlijk is er nog veel externe druk(te) waardoor je kan doorrennen. De laatste dingen op je werk en de Sinterklaas gedichten moeten nog worden afgemaakt. Maar alles om je heen biedt je de gelegenheid om even stil te staan en bij te komen.

Het beste doe je dat in de natuur. De zonnige morgens met rijp op de bomen en ganzen verborgen in de ochtenddauw lenen zich hier uitstekend voor. En als je er fysiek niet eenvoudig komt, bekijk dan de foto net even wat langer. Sta jezelf toe even te ademen en de energie in je te voelen. Diep weggeborgen in dit prachtige donkere seizoen van loslaten en naar binnen bewegen.

Wandelmeditatie

Op zaterdag 28 december aanstaande doen we dit samen. Tussen 10.00 en 11.00 verzorg ik een begeleide wandelmeditatie in de bossen rond Oosterbeek. Je bent welkom, alleen en met anderen. Kosten € 5,- pp. Fijn als je je vooraf aanmeldt zodat er voldoende chocomelk is.

STOP-ADEM-DENK-DOE. Een regel die ik jaren geleden leerde in mijn opleiding tot duikinstructeur. Toe te passen in nood- en panieksituaties. En ineens realiseer ik me dat ik de wat meer spirituele variant van deze regel de laatste tijd regelmatig bespreek en toelicht in mijn coaching bij zowel individuen als bedrijven.

Want sommigen van ons ervaren een panieksituatie: de opdrachten en verkoop loopt terug, het bedrijfsresultaat valt tegen, ons contract wordt niet verlengd en de rekeningen stapelen zich op. De toenemende zorgen en stress leiden veelal tot directe en snelle acties, naar buiten toe gericht om te proberen het tij te keren.

Ik weet waar ik over praat, mocht je je dat afvragen. Ook mijn (part-time) contract wordt niet verlengd en vorige week trok 1 van mijn klanten zijn opdracht in voor mijn begeleiding bij een groot verandertraject. We zijn niet alleen. Velen van ons ervaren de veranderende economie en de daarbij behorende beweging die we krimp en teruggang noemen.

Het wordt me steeds duidelijker dat onze primaire, ‘oude’ reactie op de veranderingen niet perse de goede is: we richten ons naar buiten, maken een snelle inschatting wat daar nodig is en zetten dan alle energie in om aan die eisen en verwachtingen te voldoen.

Vandaag pleit ik voor omkering: stop, adem, denk en doe. Oftewel: centreer je energie in je eigen kern, vind je eigen kracht, energie en stroom en beweeg vanuit daar naar buiten. Dat geldt voor jou als individu en ook voor jouw onderneming.

Stop

Met alle activiteiten. Met rennen. En met overleven.

Adem

Loop in het bos. Raap de takken van de stormachtige tijd voor je. Mediteer en haal adem.

Denk

Maak een plan. En in aanvulling op de duikregel: voel. Luister naar je hart en intuïtie.

Doe

Beweeg naar buiten. Dan pas. En blijf steeds terugkeren en in contact met je eigen kern. Want daar zit de echt krachtige stroom. De mensen om je heen, de wereld en het universum gaat mee bewegen wanneer je handelt, doet en bent vanuit dit punt.

Zoek hulp en ondersteuning bij de punten die je liever deelt en samen met een ander doet.

Voor  mij geldt het volgende:

-          ik ga nog meer schrijven en ermee 'naar buiten'.

-          ik start een groep om samen te komen en te focussen op de gang naar die eigen kern. Door met veel plezier te ademen, mediteren, plannen te  maken en te netwerken. Vier bijeenkomsten van 2,5 uur.

-          ik begeleid steeds  verandertrajecten, bij bedrijven en individueel.

-          ik mediteer en leer het anderen.

-          ik heb vertrouwen en maak plezier. 

...het kan ook in de trein!

Het gaat niet goed met de zoon van een vriendin van mij. Hij is begin twintig en realiseert zich dat hij geen prof voetballer meer kan worden. Het is uit met zijn vriendin en hij overweegt een leven te beëindigen. Dat van hem of eventueel dat van haar. Hij is boos, verdrietig, uitermate  intelligent, heeft een groot  reflectief vermogen en is zeer gevoelig. Een heftige fase.

In meer of mindere mate kennen we het allemaal. De mid-life crisis bestaat al jaren en is onderkend als een zeer turbulente psychische crisis. Niks om lacherig over te doen hoewel een Harley met veters aan het stuur in combinatie met een dikke buik en een jonge meid achterop toch een mooi cliché is dat een glimlach ontlokt. Zonder voorbij te gaan aan het feit dat dergelijke transities gepaard gaan met hard werken, veel verdriet en pijn. Voor iedereen.

En terwijl ik om me heen kijk, zie ik de veranderingen en transities in rap tempo groter en sneller over elkaar heen buitelen: de mooiste initiatieven, diepgaande gedeelde meditaties naast enorme stress, crises en pijn. De mid-life crisis wordt aangevuld met een quarter-life crises als die van de zoon van mijn vriendin. Het is er allemaal, iedereen heeft ermee te maken. We groeien in bewustzijn. Vallend, huilend en in contact. Diepgaand contact met de mooie dingen die er zijn.

Ronald Jan Heijn schrijft op een website het volgende:

De voornaamste hoedanigheid van het Watermantijdperk is synthese. ‘Alles komt bij elkaar en wordt duidelijk’. Doordat we gaan ontdekken wat bewustzijn is, komen we achter de grote wetten van het leven, zoals de wet van karma en de wet van reïncarnatie. We gaan werkelijk beseffen dat alles energie is en dat we allen bewustzijn zijn. Dat de mens veel meer is dan zijn lichaam en dat we behoren tot één kosmische familie. Het wordt daardoor het tijdperk van het algemene belang, samen delen, geestelijke ontwikkeling, de ontdekking van onze bron én onze bestemming.

Vind hier de hele tekst: http://www.helloaquarius.org/waarom-is-deze-tijd-zo-bijzonder/

Steeds meer mensen vinden meditatie. Delen de ervaring die alle wetenschappelijke onderzoeken onderbouwen: meditatie vergroot innerlijke kalmte, vertrouwen, flexibiliteit, concentratie. Het brengt je in contact met je bewust zijn, met je eigen innerlijke kracht. Waardoor je tegenslagen in het leven kan doorstaan en je steeds stevig kan blijven staan. Waardoor je kan kijken naar de pijn en het verlies van een gebroken hart en verloren carrière. Zonder dat je meegezogen wordt met de heftige emoties en daarbij behorende acties.

Ik luister naar mijn vriendin, kijk naar de groeven in haar gezicht- getekend door zorgen. Terwijl ik met haar door het bos loop open ik mijn hart nog bewuster. Vraag hulp en energie aan de natuur, de bomen, het universum. Ik laat het vertrouwen door me heen stromen. De kracht om te blijven staan. In de heftige beweging. Soepel en in steeds groter contact met het totale  bewustzijn. Ik kies voor dit pad en deel met anderen.

Your fifteen minutes!

De laatste twee weken volg ik met veel plezier de mantra meditatie cyclus van Deva Premal. Het helpt me en geeft me heel veel plezier. Een kwartier per dag voor jezelf invullen is iets wat ik iedereen aanraad. Kies bewust. Voor een moment dat je rust vergroot, je gedachten even stopt en je bewustzijn wakker maakt. Wat het is, is totaal niet van belang. Wanneer je maar bewust kiest en je aandacht richt.

Wanneer ik dit benoem in mijn trainingen antwoorden veel mensen dat ‘hun’ moment ’s avonds is. Wanneer alles gedaan is, de kinderen op bed liggen en dan even lekker hangen voor de TV. Misschien ben jij een uitzondering maar veel mensen rusten totaal niet uit van TV kijken. Onze hersenen worden voortdurend aan het werk gezet en geprikkeld en de tijd raast verder. Voordat je het weet is het voorbij een redelijke bedtijd en heb je niks interessants gezien. Ik zou TV kijken dan ook niet rekenen tot een ideale invulling van een kwartier tijd voor jezelf.

Gezien de dagelijkse drukte waarmee we geconfronteerd worden zou je doel van het kwartier kunnen zijn: rust vinden. Even ‘resetten’. Even de stroom van gedachten, emoties en informatie onderbreken.

Ik vind die rust in meditatie, het verbaast je niet. Steeds weer ervaar ik een grote dankbaarheid om in contact te zijn met mijn kern. Daar de rust te vinden om grote groepen te trainen, moeilijke emoties te hanteren, plezier te maken en liefde te delen. Om me bewust te zijn van mijn kracht, verbinding te maken en voelen met anderen. Emoties en pijn te ervaren op een manier die me niet overspoelt. Om vervolgens weer verder te huppelen.

Hup: het leven door!

Wat doe jij in jouw kwartier??

Je vindt de 21-daagse cyclus hier: http://www.devapremalmiten.com/

 

Een omslag-moment!

Voel jij het ook? De herfst komt eraan. De temperatuur keldert, het wordt eerder donker en de blaadjes zijn al begonnen met loslaten. Nu wij weer. De mooie zomer, fijne herinneringen, misschien moeilijke momenten. Het is er, je zit er even midden in en dan gaat het weer voorbij. Je maakt voortdurend van die overgangen mee in je leven. Eigenlijk is dat het enige wat zeker is: het komt en het gaat. Net als de golven van de zee.

Als je goed kijkt en ervaart dan merk je dat in iedere golfbeweging een zelfde ritme zit: het bouwt op, rolt over het omslag-moment en daarna is er weer de beweging neer. Het lijkt steeds hetzelfde maar is natuurlijk steeds anders.

Het omslag-moment is in veranderprocessen een belangrijk moment: het moment waarop ‘op’ ‘neer’ wordt en andersom. Het is namelijk meestal een moment van leegte, ‘het (even) niet meer weten’, van weerstand, paniek en krampachtig willen vasthouden aan het oude. Deze emotie kan zeer drastische vormen aannemen zoals ook weer blijkt uit het trieste bericht uit Schoonloo gister.

Maar groter of kleiner, drastisch of niet, we moeten mee bewegen. Loslaten en vertrouwen. Ik schrijf er al een tijdje over. Net als dat het steeds helpt om deze momenten door te beleven terwijl je in dicht contact bent met jezelf. Door ruimte te nemen voor de rust, het licht en de liefde die jij in je hebt, wordt het eenvoudiger met wat meer afstand de voortdurende golfbewegingen te aanvaarden.

Omgaan met het omslagmoment wordt gemakkelijker wanneer je de volgende dingen doet:

1. Mediteer

Zodat je meer in contact bent met jezelf en je eigen rust en kracht. Hierdoor hoef je je niet totaal te laten meeslepen met iedere golf en de daarmee onvermijdelijk verbonden verandering. Je ‘zakt’ als het ware wat dieper de zee in waar de golfbeweging wat minder impact heeft.

2. Vertrouw

In combinatie met het eerste punt vergroot je je (zelf) vertrouwen. Overgangen worden makkelijker.

3. Benoem

Wat je loslaat. Wat is geweest. Wat je zult missen. Het loslaten en de verandering doet pijn. Door dat te vermijden, weg te stoppen of te ontkennen, wordt het (zeker) niet kleiner. Waar neem je afscheid van? Maak een altaar!

4. Kijk

Waar je naar toe gaat. Stel je doel. Maak het concreet en benoem het in de tegenwoordige tijd. Je staat in verbinding met je kracht want hebt stap 1 gedaan! Dus wees niet lullig en klein: geniet van iedere fase in deze beweging. Het doel hoeft niet groots te zijn, het plezier des te meer! Het hoort erbij als yin bij yang!

5. En laat los

Want ook die beweging komt weer. Begin weer bij stap 1.

Fijne reis.

Mag het een onsje meer zijn?

‘Mag het een onsje meer zijn’? Ken je die nog? Een prachtige verkooptruc die bij me boven kwam toen ik afgelopen zondag (een stukje..) Zomergasten bekeek waar Daan Roosegaarde te gast was. Een aantal malen herhaalde hij de zin: ‘je moet niet minder doen maar méér! Juist in tijden van crisis’. Een tegenbeweging.

Het golft, beweegt, schudt en is ellendig in de BV Nederland. We praten er al een tijdje over. Het geeft de neiging je hoofd in te trekken, schouders wat omhoog, wachten tot de golf voorbij is. Velen regeren uit angst. Verleggen grenzen van fatsoen en omgangsnormen en proberen daarmee hun eigen hachie te redden. Individualisme lijkt hoogtij te vieren. Allemaal primair (en ‘oud’) gedrag. Mijns inziens geen passend antwoord op de beweging van deze tijd.

En daar is dan een frisse man, zelfverzekerd en guitige blik die ons even een andere kijk geeft: méér doen! Hoofd omhoog! Borst vooruit! Ik dacht erover na en speelde ermee. Volgens mij heeft hij gelijk. Want als we meer gaan doen van hetgeen waar we echt voor zijn dan kan ook ons hoofd omhoog. Gaan we vanzelf steviger staan. En, heel belangrijk, kunnen we vandaar uit gaan verbinden in plaats van vermorzelen. Is dat eng? Ik vind van wel. Jij misschien ook. Maar het blijft maar schudden. Het vastklampen, reorganiseren en bezuinigen ten spijt. Dus misschien moeten we ons eens collectief omdraaien. Een tegenbeweging maken. Méér gaan doen in plaats van ons terugtrekken. Ik waag de sprong.

 Om dat te doen ontdek je een aantal dingen: maak kennis met je zelf, je eigen rustige kern. Ontdek je eigen kleur, stroom en lied. Zing het! Luidskeels. En om het te ontdekken ga je naar de stilte. Werk je met regelmaat aan je lichaam om het gezond te houden. Loop je in de natuur en adem je.

Begin eens met een week, iedere dag vijf minuten in te plannen voor jezelf. Deze vijf minuten mediteer je. Dat betekent dat je even stopt met rennen, zowel fysiek als geestelijk en even de stilte opzoekt. Gun jezelf en de wereld deze 35 minuten als start. En ontdek wat het je oplevert. Maak daarna je vervolg besluit. Je bent welkom met mij te mediteren of zoek een andere groep in je buurt. Onderzoek wat het je oplevert en of je het onderdeel van je leven maakt. Misschien mag het dan al heel snel een onsje meer zijn. De rust, je eigen kracht, de verbinding: een prachtige kern. Op weg naar verbinding.

Face your fears - een 'angstig' bericht

Je kent vast wel het gezegde ‘angst is een slechte raadgever’. Wat zoveel betekent als: ‘je moet beslissingen niet vanuit angst gestuurd nemen’. Daarnaast vergeet ik nooit de woorden van een beroemde bergbeklimmer (zijn naam ben ik wel vergeten…) die zei: ‘angst is 1 van mijn beste raadgevers: het houdt me bij de les en maakt me niet overmoedig. Angst is 1 van de redenen waarom ik dit hier kan navertellen’.

Ik vond het een prachtig beeld, doorspekt met waarheid.

Angst is, net als blijdschap, woede en verdriet een emotie. Emoties komen, samen met gedachten, als een bijna voortdurende stroom uit ons brein, onze Mind. In onze samenleving wordt veel waarde gehecht aan hetgeen je produceert met je Mind. Al zeer jong word je gestimuleerd om vooral je denken te ontwikkelen en worden ‘zachtere’ kwaliteiten als bijvoorbeeld invoelen bestempeld als minder nodig.

 Door te mediteren ervaar je dat jij zoveel meer bent dan je gedachten en emoties. Dat er een diepere laag is waarmee je in contact kan zijn. Naarmate je dit vaker ervaart, kan je je bewust worden dat de emoties en gedachten vanuit je mind een stuk oppervlakkiger zijn dan de ervaringen en het pure weten vanuit je zelf, je eigen diepe kern. Dat het dus niet uitmaakt of angst nou wel of niet een goede raadgever is omdat je beter kan luisteren naar de verdiepende laag daaronder. Zweverig? Nee. Nuttig, praktisch en een goed houvast? Zeer zeker.

Momenteel zie je veel beweging in onze samenleving. Ongetwijfeld ken jij verhalen over reorganisaties, veranderprocessen en banen verliezen. In mijn werk als begeleider bij deze processen valt me op dat mensen in paniek(verander)situaties in eerste instantie teruggrijpen op oud en bekend gedrag. Vaak is dat reageren en acteren vanuit angst. Dat resulteert soms in onmenselijke situaties waarbij aanzienlijke grenzen van fatsoensnormen overschreden worden. Terwijl juist deze ‘paniek’situaties mooie gelegenheden zijn om nieuw gedrag te leren. Constructief, gestuurd vanuit je zelf in plaats vanuit de emotie angst. Op die manier gaan we naar een samenleving van verbinding en gedeelde kracht.

Als je jezelf hierin herkent geef ik je de volgende tips:

1. Sport

Leer door sport en beweging je lichaam kennen. Hierdoor herken je makkelijker stressuitingen als spierspanning, versnelde hartslag en ademhaling.

2. Neem afstand

Door afstand te nemen herken je makkelijker emoties en gedachten van jezelf. Hierdoor wordt het eenvoudiger om deze zelf te blijven besturen in plaats van dat zij jou besturen. Afstand neem je door te mediteren, een ademoefening te doen op de WC, te sporten etc.

3. Leer jezelf kennen

Door vaker in contact te zijn met jezelf in plaats van met je (stress) emoties, wordt het makkelijker van daaruit te leven en beslissingen te nemen. Daarmee doe je jezelf en de wereld om je heen een groot plezier.

Dank voor het lezen. Geniet ervan. Dank voor het leven.

Vlinders

De vakantie is voorbij, relaties worden beëindigd en gister had ik een uitgebreid gesprek met een trainee over een mogelijk faillissement van het bedrijf waar we werken. Het werd me ineens weer zeer duidelijk: we houden niet van afscheid nemen, loslaten, aanvaarden. Want écht: het aller- allerergste zou zijn failliet gaan. Ik vroeg ‘waarom?’.  Dacht aan de kansen, aan platgebrande bossen, aan Shiva, de god van vernietiging, die ruimte maakt voor nieuw leven, een nieuwe cyclus, nieuw groen. Het zit niet in ons dagelijks systeem. We willen vasthouden. Veranderen is eng en moeilijk.

Ergens weten we het wel: hoe harder je knijpt in het handje zand dat je wil vasthouden, hoe makkelijker het tussen je vingers weg glipt. Maar dat ‘ergens’ zit meestal diep in ons verborgen. Keurig afgedekt door ons ego. De praatgrage gedachtenmachine die voortdurend doorratelt als een kip zonder kop. Ons wakker houdt uit onze slaap en de basis is voor onze irreële angsten en verdriet. Ons ego dat ervoor zorgt dat we ons vastklampen aan ziekmakende situaties op werk, in relaties of zelfdestructieve systemen. Alles om maar niet los te laten, te vechten tegen de stroom, vast te houden aan hetgeen we kennen.

Ik doe er ook soms aan mee en steeds realiseer ik me weer de enorme stroom van vertrouwen, kracht en liefde. Waarmee ik verbonden ben. Die in en om ons heen is. Altijd weer. Ons pure zijn. Ons ‘Ergens’. En dan ineens gaat het: kan ik loslaten en aanvaarden. Zien dat relaties voorbij gaan, dat na eb vloed komt en toegeven dat het even wat minder gaat.

Ik vertel helemaal niets nieuws. Maar hoop dat je jezelf de tijd gunt het ook even aan te raken. Je diepste kern, los van je ego. Je basis waarin je weet dat het precies zo gaat als het gaat. Dat je mee mag bewegen met de stroom. Dat vastknijpen, krampachtig en hard, een illusie is. Dat je kan vertrouwen.

Een prachtig waargebeurd verhaaltje als afsluiting, over liefde en vertrouwen.

Met glas en papiertje stond ik in mezelf te praten tegen de prachtige vlinder. Die zo druk fladderde tegen mijn raam, op zoek naar de weg naar buiten. ‘Doe maar voorzichtig lieverd, het glas is maar klein en ik wil je vleugels niet beschadigen. Ik laat je naar buiten’. Ik stond even en wachtte tot er wat rust zou komen. Ik haalde rustig adem en keek naar de vlinder.

De vlinder draaide weg van het raam, landde op mijn rechterborst en ging rustig zitten. Ik hoefde alleen maar drie passen naar buiten te zetten om de vlinder de verdiende vrijheid te geven. Een prachtig gebaar. Loslaten en vertrouwen.

Ik wens je een fijne dag.

Balanceren

‘Je bent te soft. Moet harder van je af bijten. Niet over je heen laten lopen. Je moet vechten’. Ik ken deze opmerkingen en jij misschien ook. Duidelijke grenzen stellen vanuit een pure houding die voortkomt uit vrede en liefde, is niet makkelijk. Dat het mogelijk is bewijzen de Tibetanen en de Dalai Lama met hun geweldloze strijd. Dat er een spanningsveld bestaat tussen je eigen welbevinden en de inbreuken die anderen daarop maken is een feit.

Wat ermee te doen?

Wanneer je kwaad wordt aangedaan of je geconfronteerd wordt met de negatieve energie van een ander, moet je extra hard werken om bij jezelf te blijven en niet mee gesleurd te worden. Vrij gemakkelijk ga je mee in het negatieve gedrag en vind je jezelf ineens schreeuwend en vechtend tegen over iemand terwijl je dat helemaal niet wilt. Ik schreef er al eens eerder over.

De laatste tijd bevind ik mij in een aantal conflictueuze situaties: er is een aantal mensen dat op een bepaalde manier met mij omgaat die me niet bevalt. Je hoeft waarschijnlijk maar even terug te denken om zelf ook een voorbeeld naar boven te halen waarin je dat gebeurde.

Ik kijk altijd graag en veel naar mijn eigen aandeel: wat kan ik veranderen om de situatie te verbeteren? Hier begint het natuurlijk al met mijn waarde oordeel van de situaties: ik bestempel ze (ondertussen) als conflictueus. En ik constateer dat ik er last van heb. ‘Vechten moet je!!’, roepen mensen om mij heen. Ieder met hun eigen invulling bij dat begrip. En ik? Ik bevind me in een dilemma. Want ja; het is voor ieder belangrijk zijn eigen grenzen te bewaken en zeker ook voor mij maar steeds voel ik liefde. Liefde die sterker is dan de woede. Waardoor de manier van vechten die ik om me heen zie gebeuren me niet past. Ik kies voor de geweldloze strijd zoals ook de Tibetanen. Makkelijk? Absoluut niet. Steeds moet ik opletten of ik daarin niet toch mijn grenzen laat overschrijden. En dat gebeurt ook af en toe. Maar ver van mezelf kiezen voor een andere houding doet me nog meer pijn en verdriet.

Ik focus me op het evenwicht tussen universele liefde en liefde voor mezelf. Ik ben lief voor mezelf en zorg ervoor dat mij geen kwaad en onrecht wordt aangedaan. Ik hou van mezelf zoals ik ook van de ander hou. Ik vertrouw op steun en de onvoorwaardelijke kracht van liefde. Ik val en sta op.

Keuzes

Soms heb je het door. Veel vaker niet. Dan realiseer je je het pas achteraf. Dat je op standje ‘overleven’ stond. Dat je nachten korter werden, net als je lontje. Dat je dingen wegliet die je waarschijnlijk juist wel had moeten blijven doen: sporten, drinken met vrienden, rust nemen. En dan ineens houdt het op. Omdat een ander dat voor je beslist en je ‘ineens’ geen relatie of baan meer hebt. Of omdat je lijf overduidelijke signalen gaat afgeven in de vorm van ziekte, uitslag of andere zaken. Helaas is het meestal zo dat we een externe factor nodig hebben om weer af te draaien. Terug te gaan naar onze kern.

Wellicht heb je in deze periode de gelegenheid om weer dichter met jezelf in contact te komen. Omdat je even afstand hebt vanwege vakantie. Misschien maak je plannen voor jezelf in de periode erna. Vanuit een groot verlangen diep in je. Dat je in contact blijft. Dichtbij jezelf.

Maak je plannen

Wees liefdevol voor jezelf

Maak een ‘anker’ ter herinnering voor de moeilijke periodes

Voer je plannen uit

Blijf bij jezelf

Het is de enige echte waardevolle, vredige en liefdevolle plek.

 

Samen

Een blauwe druif
omringd door een gouden regen.

Strijkt met mooi groen bladergeknisper
langs haar droeve wang.

Voorover gebogen
zoekend naar contact
vindt ze de troost van Moeder Aarde.

'Kan ik iets voor je doen?', fluister ik.
Mijn hand reikt meters voor me uit
mijn hart overstroomd
met zoute golven.
Zeeën van tranen.
In deelschap en droefenis gevonden.

'Nee', kijkt ze op, 'Dank je'.

Laten we delen en verbinden.
In plaats van strijden en straffen
met elkaar en met onszelf.

Vakantietijd

Even een momentje: laat je gedachten je eens leiden naar een heerlijke vakantieplek. Misschien een strand, je hoort het ruizen van de zee, voelt de zon op je huid, het zand tussen je tenen en ruik je zelfs de geur van de zonnebrand die je gebruikt.

Of rust je even tussen een mooie wandeling door. Op een boomstronk, pakje drinken erbij, even genieten in de schaduw.

Het mooie is, als je nu even stopt met lezen dan lukt het je waarschijnlijk prima om je gedachten te gebruiken om je naar een beeld toe te brengen, in dit geval van een ontspannen moment op vakantie. Het kan een herinnering zijn maar dat hoeft niet eens. Je kan het bijbehorende ontspannen gevoel ook creëren door een beeld te vormen dat je wenst maar dat niet werkelijk heeft plaatsgevonden. Het ontspannen gevoel blijft hetzelfde.

Met meditatie doe je precies hetzelfde: je gebruikt je Mind om je aandacht  te sturen naar de rust en de stilte in je.  Uiteindelijk vind je die rust en stilte ‘voorbij’ je gedachten. Wanneer je gedachten even stoppen. Dat is bepaald niet eenvoudig. We zijn erop getraind onze gedachten te gebruiken en als een wild paard denderen ze door. Om ze tot rust  te manen is dus aandacht, liefde en oefening nodig. Precies zoals je een wild paard temt.

De oefening van de vakantie en het levende beeld wat je ermee ophaalt, is om je te laten ervaren hoe krachtig je gedachten zijn. Ze bepalen hoe je je voelt (ontspannen), wat je hoort (ruizen van de zee) en bijna wat je ziet voelt en ruikt.

Heerlijk wanneer je dit bewust inzet en je hiermee een goedkope reis maakt met een heerlijk ontspannen vakantiegevoel als resultaat (zonder alle reis- en Schiphol-stress!)… en zeker ook belangrijk om je bewust van te zijn dat dit voortdurend gebeurt: de manier hoe jij je Mind (in) zet bepaalt hoe je je lichamelijk voelt, wat je hoort en wat je ervaart. Belangrijk om te onthouden wanneer je jezelf steeds terugvindt in bijvoorbeeld dezelfde (conflict) situatie. Onderzoek eens hoe jij je Mind daarbij inzet en je maakt de prachtigste reizen!

De Dalai Lama

True meaning of Peace

The most important factor in maintaining peace within oneself in the face of any difficulty,

Is one’s mental attitude.

If it is distorted by such feelings as anger, attachment or jealousy,

then even the most comfortable environment will bring one no peace.

On the other hand, if one’s attitude is generally calm and gentle,

then even a hostile environment will have little effect on one’s own mental attitude.

It is worthwhile adopting means to develop it in a positive way.

His holiness the 14^th Dalai Lama

Mooi he? Het is dinsdagochtend, ik kruip achter mijn computer op mijn nieuwe werkplek en laat mijn gedachten glijden over de onderwerpen waarover ik vandaag zou willen schrijven. Afstand en nabijheid. Loslaten en (verkrampt) vasthouden. Woede en liefde.

En dan valt mijn oog op bovenstaande tekst. Gedrukt op een vaantje dat ik meekreeg na een retreat in een boeddhistisch klooster in Nepal. Een tekst die al bovenstaande onderwerpen en hetgeen ik erover zou willen schrijven, in zich heeft. Een tekst met meerdere lagen. Want steeds wanneer ik weer werk met deze tekst, leer, begrijp en ervaar ik er andere dingen uit.

Ik heb het dus volledig zelf in de hand. Onafhankelijk van mijn omgeving, stuur ik de vrede danwel onrust in mij. ‘Makkelijk gezegd’, denk je misschien. Want de tijden blijven onrustig: mijn baan houdt over een half jaar op. Er zijn problemen met geld, (ex) relaties of nog andere dingen. Voldoende reden om je mee te laten voeren in de onrust, negativiteit en woelige wateren. Ik weet het en ik (her)ken het. Des te meer reden om bovenstaande tekst te delen met jullie vandaag. Misschien zet het je aan tot oefenen. Zoals de Dalai Lama ook voorstelt: om je mental attitude te ontwikkelen. Bijvoorbeeld door elke dag minimaal 5 minuten bewust in te plannen om op zoek te gaan naar de stilte in jezelf. Door meditatie, ademoefening of contact in de natuur. En vanuit die stilte een positieve affirmatie voor jezelf neer te zetten. ‘Ik ervaar licht en liefde’ was de mijne deze ochtend.

Het helpt. Het heelt. En het maakt je sterker. Bovendien baart oefening echt kunst. Waardoor het eenvoudiger is te herkennen wanneer je niet bent vanuit je eigen rustige kern maar je mee laat voeren door de externe omstandigheden.

Kijk maar eens of het wat voor je is, het is en blijft 1 grote ontdekkingsreis!

Meditatie hype

Toen ik een aantal jaren geleden (eigenlijk vrijwel direct ook professioneel) met meditatie begon, was het nog zoeken naar de juiste benaming. En dan vooral op het gebied van toelichting, uitleg en ook acceptatie. Vanaf het begin is het mijn doel meditatie meer te introduceren in het bedrijfsleven en bij mensen die niet direct bezig zijn met bewustwording of aangrenzende zaken.

 

Mijn doel is meditatie de waarde te geven die het (mijns inziens) verdient: het is een middel dat helpt bewuster te zijn. Over en met jezelf en daardoor ook in relatie tot andere dingen en mensen om je heen. Het is nuttig dagelijks te oefenen in concentratie omdat het je helpt bij het voorbereiden van bijvoorbeeld presentaties of schrijven van stukken voor je werk. En daarnaast is de bewustwording en ervaring van de drie-eenheid lichaam, gedachten / emoties en je kern, Spirit of hoe je het ook noemt zeer waardevol. Een ouderwetse win-win situatie dus. Iets waar vooral in het bedrijfsleven altijd ruimte voor is.

De laatste tijd zie ik een duidelijke verschuiving. In de media wordt op diverse vlakken ‘open en bloot’ over meditatie gesproken. We hoeven niet meer besmuikt in een hoekje ‘zweverig’ te zitten, het woord ‘mindfulness’ mag langzaam worden losgelaten: we mogen gewoon zeggen en ervoor staan dat we mediteren. Op weg naar een hype….

En waarom ook niet? De voordelen zijn legio, ik beschrijf ze regelmatig.

En met de hype groeit ook de onzekerheid. Want wat is meditatie dan precies? Er worden zeer veel positieve resultaten aan verbonden dus nieuwsgierig zijn we maar regelmatig bereiken mij de vragen en opmerkingen: ‘doe ik het wel goed?’, ‘ik voel dat niet wat zij omschrijft’, ‘ik kan nog niet zo goed mediteren want heb nog niet zoveel ervaring’, etc.

Logisch, voorstelbaar, niet vreemd en bovendien: onnodig. In mijn methode is geen ‘heilig moeten’. Er is geen beter/ meer ervaring of aangrenzende zaken. Wanneer je het lef hebt op reis te gaan naar je zelf, de tijd neemt op onderzoek uit te gaan. Je nieuwsgierigheid gebruikt om te leren, oude patronen los te laten, moeilijke dingen aan te gaan en te groeien, dan is er mijns inziens niet veel goed of fout.

Natuurlijk helpen bepaalde dingen: een rechte rug laat de energie makkelijker stromen wanneer je zit. Meditatie is niet hetzelfde als ‘ontspannen voor de TV’ (juist omdat je je concentratie wilt richten en bij TV kijken je mind juist overbelast wordt vanwege de overkill aan informatie). We zijn mensen dus doen het goed met ritme en rituelen. Een vast tijdstip dat goed voor je voelt vinden helpt. Maar het zijn allemaal hulpmiddelen en geen eisen.

Gewoon doen en ervaren. Niet teveel en soms juist wel over praten en: vertrouwen op jezelf. En juist dat laatste wordt steeds makkelijker: door meditatie kom je steeds dichter in verbinding met jezelf, je mooie, prachtige en vredige kern.

Geniet ervan! Goede reis.

 

Terug op het pad

Ik schreef een aantal weken niet. Er gebeurde van alles in mijn leven en de wereld. We kregen een nieuwe koning waarvan sommigen hoopten dat hij verjonging en vernieuwing zou brengen. Hij was 15 minuten op bezoek in mijn woonplaats en bewees het tegendeel: oubolligheid en stijfheid troef. Ik verbaasde me over de krampachtige hang naar oude tradities en normen en vroeg me af of het een reactie is op de hedendaagse onrust.

Ik verhuisde, ontmoette nieuwe mensen die me raken, kwam in onstuimige wateren op werk en relatiegebied en mijn lichaam werd ziek. Behoorlijk ziek. Ik leerde weer duidelijk het verschil tussen mijn lichaam (dat ziek is) en mijn eigen zijn. En heel langzaam sloop mijn oude overlevingsgedrag weer in mijn dagelijkse bestaan: doorgaan. Sterk zijn. Ik verhardde. En verdriette mezelf.

Ik ben dankbaar. Omdat ik weer heb ervaren hoe gemakkelijk het voor ons is om meegesleurd te worden door de stroom van alledag. De zorgen. De overleving. Het helpt me een betere coach, trainer en mens te zijn.

Nu leg ik het pad weer in omgekeerde volgorde af: ik reis weer af naar mijn eigen stevige kern. Ik ga ontspannen en loslaten. En wederom ben ik dankbaar voor meditaties, mantra zingen, de natuur en de liefde.

Want zolang ik adem,

leef ik.

En kan ik dus ieder moment kiezen,

voor  mijn eigen geluk.

Hallo wereld.

 

Leiderschap

Gister ‘De wereld draait door’ gezien? De minister van Defensie mevrouw Jeanine Hennis-Plasschaert zat aan tafel bij presentator Matthijs van Nieuwkerk en ‘side-kick’ Jan Mulder. Je kan hier het fragment bekijken: http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/223673

Ik weet niets van politiek. Ben jaren geleden afgehaakt vanuit teleurstelling om loze beloften, lege woorden en onvoldoende leiderschap. Ik heb steeds het onbestemde gevoel genegeerd dat ik krijg wanneer ik me realiseer dat ik word aangestuurd en er over mij beslist wordt door mensen die ik veelal incapabel acht en die vooral gaan voor eigen gewin, ego en andere blaaskakerij. Ongetwijfeld onverstandig heb ik het gevoel een beetje weggestopt en er een ‘ver-van-mijn-bed-show’ van gemaakt. Ik denk met mij velen in Nederland.

De laatste tijd ben ik bezig met het in de markt zetten van een trainingsprogramma voor Leiderschap. Geheel in lijn met de ontwikkelingen momenteel, zien we ook in leiderschap en aansturing een omwenteling van mannelijke naar meer vrouwelijke energie.

Dat dit niet gaat over mannen tegenover vrouwen bewijst de gister overleden Thatcher. Zij is een goed voorbeeld van de vrouwelijke leider met mannelijke energie: hoewel met rok en handtas (die heel handig gebruikt kan worden om letterlijk van je af te meppen), had Thatcher zich aangepast aan de mannelijke energie. Duidelijke koers, niet (nooit!) van afwijken en snoeihard.

En dan zit daar ineens de prachtige minister van Defensie. Een mooie blonde vrouw. De beide heren (nog niet geheel aangepast en gewend aan de nieuwe ontwikkelingen) lijken in eerste instantie vooral van haar uiterlijk onder de indruk. ‘Ha gezellig, een mooie vrouw aan tafel’, hoor je ze bijna denken.

Maar dan letterlijk vanaf de eerste seconde bewijst mevrouw Hennis-Plasschaert een toonbeeld te zijn van de nieuwe leider: een persoon die staat voor zichzelf. Weet wie die is. Contact maakt, vanuit zichzelf met de ander. Een persoon die zeer goed is voorbereid. Welbespraakt. Kennis van zaken heeft. Iemand die zonder gene gebruik maakt van de positieve kwaliteiten die ze bezit (zowel uiterlijk als inhoudelijk) en beide heren totaal van tafel blaast…..

….. God, wat deed me dat goed!

Want dit is waar we mee worstelen. Mannen en vrouwen. Rustig gaan staan voor jezelf. Niet bang zijn voor je eigen kracht maar het omarmen met grote liefde. En er dan in alle kalmte stap voor stap in te groeien en groter in te worden.

Beide heren waren ook onder de indruk. Wanneer je aan het eind van het filmpje kijkt (minuut 11 ongeveer) zie je hoe de presentator vraagt aan oud voorzitter van de Tweede Kamer Gerdi Verbeet of ze trots is op de minister. Op 'hoe ze het daar aan tafel doet'.

Een prachtig voorbeeld van het resultaat van een vrouwelijke leider 2013: de omgeving is een beetje schaapachtig onder de indruk van de duidelijke kracht, inhoud en verbinding. Dat daar dan een totaal ongepaste vraag op volgt om (tevergeefs) te proberen de energie en verhouding weer een beetje ‘recht te trekken’, wijten we nog maar even aan nieuwigheid.

Op naar het tijdperk van vrouwelijk leiderschap! Met inhoud, kracht en plezier. Ingevuld door mannen en vrouwen. Ik heb er zin in.

Ziek!



Ik ben ziek. Een zin die in mijn overtuiging niet helemaal klopt omdat het gedeelte dat ik ‘ik’ noem niet hetzelfde is als mijn lichaam. Mijn lichaam is ziek. Mijn ‘ik’, kern, ziel of hoe ik het noem is dat stuk wat ik ervaar wanneer ik mediteer. Een oneindig veld van liefde en verbinding.

Het voordeel van een lichaam (of een onderdeel ervan) dat niet werkt is dat je veel bewuster wordt. Zoals ik normaal zonder probleem een trap opren naar boven, moet ik nu halverwege stoppen en op adem komen. Ik moet nu letterlijk iedere stap die ik neem bewust zetten. Wederom een waardevolle ervaring in een sterk beweeglijke tijd.

Geniet van de waardevolle dingen in en om je heen. Aanvaard elke ervaring in dankbaarheid. Fijne dag.

Winkelen?!

‘Dat waren eigenlijk een soort gebouwen waarin allerlei zaken werden aangeboden die je dan direct na betaling mee kon nemen. Je kon voelen, passen en in veel gevallen was er ook een echt persoon die daar werkte en die hielp je dan bijvoorbeeld met inhoudelijk advies’. – ‘Maar moest je dan helemaal daarnaar toe? Zonder dat je wist wat ze precies hadden? En dat advies, hoe duur was dat’? ‘Ja, sommigen maakten er een dagje van: samen met vriendinnen. Dat noemden ze ‘winkelen’. Het advies zat bij de prijs in’.

Hoe lang zal het duren voordat we dit aan onze kinderen zullen uitleggen? Wanneer je nu door willekeurig welk Nederlands stadscentrum loopt zie je het begin al: de laatste tijd is een aantal grote winkelketens failliet verklaard met als resultaat dichtgetimmerde winkelpanden.

Helpen we hier zelf aan mee? Ja. De aankopen via internet stijgen nog steeds: we vinden het makkelijk, snel en handig, het wordt keurig thuis afgeleverd. Vaak is het goedkoper dus de keuze lijkt snel gemaakt.

Uitholling? Niet tegen te houden ontwikkelingen? Ik weet het niet. ‘Juf, wat is een discman?, vroeg laatst een leerling van groep 8. ‘De voorloper van de Ipod’, antwoordde de 24-jarige juf. Ze vond het leuk om mij te vertellen en ik glimlachte vriendelijk, terwijl ik dacht aan mijn eerste walkman met cassettes. Daar zou zij waarschijnlijk gek van opkijken.

Dus de ontwikkelingen gaan snel. Sneller dan vroeger? Ik weet het niet. Tegenhouden is niet mogelijk. Meebewegen zullen we. Zorg dat je plezier hebt in dat meebewegen. Door dichtbij jezelf te blijven en met veel plezier en verbazing om je heen te kijken en onderdeel te zijn van deze wereld.

Onthoud dat altijd het allerbelangrijkste is verbinding en contact met jezelf en met anderen om je heen. Werk daar bewust aan. En misschien betekent dat wel dat je eens wat vaker op zaterdagochtend op je fiets stapt om een heuse winkel te bezoeken. Kijken hoe waardevol we het persoonlijke contact op die onverwachte momenten vinden.

De  zon schijnt. Hou vertrouwen: de zomertijd komt er aan. De warmte zit in je hart. Maak de keuze ernaar toe te gaan door je adem er op te richten en vanuit daar de warmte te verspreiden.

Geniet. Het is een mooie dag.

Plassen op een andere manier!

Ik heb een puppy van twee jaar wat natuurlijk allang geen puppy meer is. Jullie zagen haar foto eerder voorbij komen. Ze is een vrouwtje en waarschijnlijk weet je wel dat vrouwtjeshonden zittend plassen. Meestal één grote plas. Mannetjes daarentegen verdelen hun plas over tientallen kleine plasjes en tillen hun poot op. Op die manier weet iedereen dat ze daar geweest zijn en dat is belangrijk voor een man(nelijke hond…..). Tot zover de biologieles van vandaag….

Mijn puppy is opgegroeid met haar, door mij genoemde, grote broer en daar heeft ze een en ander van geleerd. Helemaal niet vreemd: ‘waar je mee omgaat word je mee besmet’, zei mijn oma altijd al en dat is natuurlijk zo. Zowel mens als dier leert van de dingen en manieren waarmee ze in hun omgeving worden geconfronteerd. Ritmes, rituelen, eetmanieren en de manier van plassen. Want wat is er nou aan de hand? Mijn kleine vrouwtjes-puppy (dat allang niet meer klein is) plast als een man! Wringt zich in bochten haar poot op te tillen en doet tientallen plasjes per wandeling. Volledig tegennatuurlijk maar geleerd van haar ‘broer’.

Wij mensen zijn van nature aangelegd met een overlevingsmechanisme: in tijden van gevaar stroomt de adrenaline door het lichaam en gaat alle aandacht naar nuttige zintuigen als ogen en oren. De adrenaline zet onze spieren op spanning zodat we (boven onze normale kracht!) kunnen rennen of vechten. Een natuurlijk mechanisme dat ervoor gezorgd heeft dat we hier nu nog zijn.

In de tijd waarin we nu leven lopen we tegen dat natuurlijke mechanisme aan: wanneer we met problemen worden geconfronteerd reageren we zonder nadenken op onze natuurlijke manier: verharden, doorrennen, volhouden. 'Met mij gaat alles goed!'. Maar onze problemen bestaan tegenwoordig niet uit een grote beer die ons wil verscheuren maar uit zorgen. Zorgen om geld, huis, familie, gezondheid en of we het leven kunnen volhouden zoals we tot nu toe geleefd hebben. En met verharding reageren op deze zorgen en problemen is niet handig, niet effectief en bovendien onnodig.

Dat betekent dat we naast onze natuurlijke neiging iets nieuws aan moeten leren. Zodat we meer bewust zijn en vanuit die bewustheid een keuze kunnen maken voor de meest effectieve manier van reageren.

Het is de tijd om kracht te vinden in zachtheid en liefde. Om in tijden van nood te verbinden. Met jezelf en met anderen om je heen. Ik weet: het is tegen onze natuur. Want het schuurt, schudt en beweegt. Houd je je baan? Je huis? Je relatie? Dus juist nu, wanneer je niet vanuit bewustzijn reageert, lijkt het ‘natuurlijk’ te verharden, rennen of vluchten.

Ik geef je het voorbeeld van mijn puppy om je te laten vertrouwen: het is mogelijk om naast dingen die natuurlijk in je systeem zitten nieuwe dingen te leren. Het enige wat je hoeft te doen is je bewustzijn vergroten en je omringen met anderen die een voorbeeld zijn. Leren van elkaar.

Je echte kracht zit in jezelf. In zachtheid en liefde.

Ga zitten. Zet een stopwatch, neem in ieder geval tien minuten voor jezelf. In een warme ruimte waar je niet gestoord zult worden. Volg je ademhaling en sta jezelf toe spanning uit het lichaam weg te laten vloeien. Stel je voor dat je al je gedachten even laat rusten in een grote, diepe schaal. Je hoeft er even niks mee. Zie hoe het onder een glad wateroppervlak kan wegzakken. Ga dan steeds verder op weg naar jezelf in je eigen bewustzijn. Gebruik steeds de aandacht op je ademhaling als je wordt afgeleid. Ervaar en onderzoek dan totaal het gevoel van kracht dat je vindt in je hart. In je eigen zachtheid en liefde. Neem je voor je hier bewust van te zijn. Deel het met anderen.

Geloof in liefde

Ik geloof in de liefde.

Die, zoals alles, begint bij mezelf. Het kalme, overweldigende vertrouwen dat het klopt. Dat de dingen zijn zoals ze moeten zijn.

Ik geloof in de liefde. Tussen ouders en kind. Voor vrienden. En tussen partners.

 Hij: 101. Zij: 97. Samen: 80 jaar!

Zo vaak verward, met aandacht, geld of seks. Of vertroebeld door zorgen over kinderen, geld of vuilnisbakken buiten zetten.

Ik geloof in liefde. In volledige waarheid. Respect en vertrouwen. Ik vanuit mijn basis en vertrouwen in contact met jou.

Wanneer ik ervoor kies, zie ik het om me heen. In kleine sprankjes, overweldigende omhelzingen en vlugge aanrakingen.

Ik geloof in de liefde. Die begint bij mezelf. Doordat ik bewust ben. Mediteer. Werk aan mijn vertrouwen. Om heel te zijn. Om vanuit daar liefde te delen. Heen en weer vertrouwend op elkaar. Overgave in totale puurheid.

Laten we streven naar liefde. Door hard te werken. Respect te hebben. Te communiceren en in contact te zijn. Door hand in hand te groeien in vertrouwen.

Het oprechte en pure gevoel van liefde herken je door bewust te mediteren. Daardoor heb je minder last van onjuiste interpretaties en invullingen die velen hebben rondom liefde. (‘Mijn partner moet mijn gebrek aan eigenwaarde opvullen’, bijvoorbeeld).

Ga zitten in meditatiehouding en concentreer je een aantal ademhalingen op de beweging in je lichaam gekoppeld aan je ademhaling: waar voel je de beweging? Focus je dan op je neus waar je de adem naar binnen haalt en volg met aandacht de adem door je hoofd heen, langs je nek, door je romp, langs je bekken naar beneden. Met de uitademing kan je spanning in het lichaam en hoofd meegeven naar de aarde. Doe dit een tijdje.

Focus je dan op je hartgebied. Bemerk de adembeweging in dit gebied en blijf hier een tijdje in aandacht bij. Creëer vervolgens een beeld dat voor jou een positieve associatie heeft en zet dit midden in je hartstreek (bijvoorbeeld een klein glimmend gouden hartje). Zie vervolgens hoe je deze positieve energie kan verspreiden door je hele lichaam heen. Steeds een stukje verder. Sta toe dieper in te gaan op de rust en vrede die je ervaart. Blijf dit een tijdje doen. Eindig de meditatie met een positieve affirmatie. Ik geloof in liefde. Ik ben een liefdevol persoon. Zo iets. Sluit af door een lichte cirkel om je heen te visualiseren, onder je door in de grond en boven je hoofd.

Ik geloof in de liefde. Laten we het samen doen.

Golfbeweging

Terwijl we plannen maken de salarissen te bevriezen, ontdooit de grond. Het wordt lente. We hebben er met elkaar hard om geroepen want ‘oh, wat zijn we eraan toe…’. Het gaat echt gebeuren: we krijgen zon, licht en warmte.

Als golfbewegingen komen en gaan de dingen.  De natuur is als altijd een prachtig en sterk voorbeeld. Onder de grond is de laatste maanden hard gewerkt om ons strak aan de oppervlakte weer te verblijden met de mooiste kleuren en verse jonge bladeren. Om vervolgens weer na een aantal maanden te verdwijnen. Steeds weer opnieuw, steeds weer ietsje anders. Ons geroep en geklaag doet er niets aan af: we hebben totaal geen invloed op de golfbeweging. Waar we wel invloed op hebben is hoe we ermee omgaan.

In bedrijven is de golfbeweging niet anders. We werken een aantal jaren met eigen personeel, bouwen aan vertrouwen, efficiëntie en communicatie om vervolgens te beslissen dat het anders moet: de werkzaamheden (en mensen) worden geoutsourcet om het risico te spreiden en geld te besparen. Na een aantal jaren beslissen we anders en bouwen weer ons eigen personeelsbestand op.

Ook bij jezelf merk je de cyclische beweging. Heb je wel eens bewust het verschil gevoeld in de afzonderlijke weekdagen? De dinsdagmorgen voelt sprankelend en blijkt het meest productieve moment van de week te zijn (ik schrijf al jaren deze blog op dinsdagmorgen!) maar dan de zondag….. met stilte, naar binnen keren en opladen voor een nieuwe week.

Een kwestie van meebewegen. Niet teveel mee laten slepen en stevig bij jezelf zijn. En zoals ik al vaker heb gezegd: dat is niet makkelijk. Maar het geschud wordt harder, de beweging houdt aan dus jij krijgt steeds meer gelegenheid te oefenen. Oefenen bij jezelf te blijven en met kalme afstand en vertrouwen de dingen om je heen te bekijken. En als je het lastig vindt en je merkt dat je ’s avonds in je bed nog regelmatig ligt te piekeren, raad ik je aan een aantal minuten per dag in te bouwen om bewust in aandacht 1 ding te doen. Geef eens aandacht aan je ogen: wat zien ze, hoe voelt het als ze bewegen? Het bewust en met aandacht iets ‘volgen’ helpt je om je aandacht te richten. Om in contact te zijn met jezelf en niet als een weerloos blaadje mee genomen te worden door iedere golf die steeds weer komt.

De zon schijnt, voel hem op je wangen.

Wat er in zit komt er uit!

Een foto vandaag. Met een prachtig beeld. Het is de Amaryllis bol die al weken in mijn woonkamer staat. Een dikke, donkere, onooglijke  bol met daaruit gegroeid 1 kaarsrechte groene stengel.

Aan die stengel 6 prachtige bloemen. Zes! Een beeld wat me raakt. Omdat ik de verbinding leg naar jou, ons en mezelf. Want hoewel je misschien het idee hebt dat je basis, je bol niet zo prachtig is als je zou willen, is het toch zo dat ook in jou alles zit om helemaal uit te groeien. In alle weelde, schoonheid, kleur, plezier en pracht die je maar in je hebt.

Daartoe helpt loslaten en vertrouwen. Twee dingen die niet gemakkelijk zijn wellicht. Maar door erop te focussen en te mediteren raak je ermee bekend en lukt het je om daar meer bewust mee om te gaan. Ongetwijfeld voel jij je ook soms onzeker, wanhopig, verdrietig, machteloos en ellendig. Misschien helpt dan dit beeld je om weer vertrouwen te vinden. In jezelf.

Want ook al zit het tegen, proberen anderen je het deksel op de neus te houden, zolang je vertrouwt, liefde kent, loslaat en stap voor stap doorgaat, gaat jouw groei onverstoorbaar door.

Geniet er maar van. Fijne dag.

Denken als een puppy

Ik dénk teveel. Jij waarschijnlijk ook. Denken is een bezigheid waar we hier in het Westen heel goed in zijn. Wat natuurlijk prachtige voordelen heeft: we bedenken de prachtigste oplossingen voor schijnbaar onoplosbare problemen (sommigen van ons wonen onder de zeespiegel!), onze economie heeft jaren kunnen groeien door het denken en onze min of meer schone straten vinden uiteindelijk ook hun oorsprong in denken. Niks mis mee dus.

Het denken wordt (te)veel wanneer het hoofd de overhand neemt. Ooit tekende een kindje in Nepal mij na: een hoofd zo groot als een rijksdaalder (weet iedereen nog wat dat is??) met een lichaampje ter grootte van een mier. Een treffend beeld van een Westers persoon: het hoofd heeft de overhand. Daar worden we ook in getraind en dat begint al vroeg. Op school word je geprezen als je hoge cijfers haalt en wanneer dat niet direct lukt word je zo snel mogelijk bijgeschoold. De zaken die te maken hebben met creativiteit en lichaam zijn leuk maar niet meer dan bijzaak.

Het lijkt nu dat de tijd zo verandert dat het nut en de waarde van denken wordt verkleind. Er gebeuren dingen die we niet logisch kunnen verklaren, beredeneren of snappen. Al een aantal jaren zie je daarom (?) de beweging ontstaan dat er meer aandacht is voor andere zaken dan het hoofd: het lichaam, ons hart, emotie en gevoel.

En zoals altijd schuurt het een beetje in de overgangsperiode. Want vasthouden aan het oude (denken) lijkt vertrouwd en daarom goed maar de tijd stroomt verder en de crisis wordt al door veel mensen niet meer een tijdelijke crisis genoemd maar de Nieuwe Tijd. Wen er maar aan.

Mindfulness, mediteren, bewustwording, dat zijn de zaken die meer aandacht krijgen. De nieuwe wegwijzers van de toekomst. Het is een voortdurend groeiproces van bewegen, leren, vallen, opstaan en loslaten. Ik, de meditatietrainer, die in de allereerste meditatieles onze gedachten beschrijf als een jong puppy dat je steeds weer met zachte hand mag corrigeren om op het juiste pad te blijven, realiseer me ook heel goed dat ik nog teveel denk. Voor mij een reden waarom ik extra geniet van de meditaties die ik dagelijks doe: ze stoppen het denken en vergroten mijn bewustzijn.

Ik raad je aan een manier te zoeken die bij je past om dagelijks bewust te worden van je gedachten en hier afstand van te kunnen nemen.

Wanneer je gaat zitten, voor ongeveer een kwartier, start dan met een rustige ademhaling. Vervolgens laat je op iedere uitademing stress, gedachten en spanning uit je lichaam wegvloeien.  Langzaam kan het dank zijn dat je meer rust ervaart. Dit is de rust vanuit je eigen kern. Van daaruit kan je kijken naar gedachten die voorbij komen of andere afleidende dingen. Een slapend been, kriebel aan je neus of toch steeds gedachten. Wees je bewust dat jij de toeschouwer bent van deze zaken. Je ermee identificeren zou gek zijn. De kwaliteiten van de toeschouwer kan je uitbreiden met iedere ademhaling: rust, vrede, liefde. Verspreid dit door je hele lichaam, hoofd en gedachten heen.

Sluit af met een positief gevoel en verspreid dit de hele dag.

Wat zie jij?

Ik zie in jou

de kracht van het leven. Het pure leven. De reden van zijn.

Ik zie in jou

de zon en de maan. Met prachtig schijnsel, zo krachtig en zacht. Mijn wangen en de bomen strelend.

Ik zie in jou

onderdeel van het totaal. Eén groot geheel van totale verbinding. Het universum.

Ik zie in jou

liefde en kracht. Verdriet en pijn.

Ik verwacht van jou. Veel. Omdat ik je zie in je ware, totale, pure, liefdevolle zelf. Sterk, mooi en krachtig. Precies goed zoals je bent. Jij kan alles.

Het doet me pijn en verdriet. Wanneer ik je zie kiezen voor je eigen pad van beperkingen. Onzekerheid, alleen, verdriet en ellende.

Het is jouw keuze. Ik laat je los.

Onvoorwaardelijke liefde.