Een snelle jaarwisselingsmeditatie...

....Adem in. Adem uit. Herhaal.

Doe deze meditatie in het nieuwe jaar ook regelmatig.



Ik wens je geluk, liefde, rust en jezelf op je levenspad.

Zo word je rijk, slank, gezond en gelukkig!

1. Spaans leren
2. Een boek met deze blogs op de markt brengen
3. Een meditatie leiden met minimaal 100 personen
4. Lef hebben

 Wat zijn de jouwe?

Deze week is hij er weer: de jaarwisseling. Misschien betekent het niet veel voor je of misschien grijp jij deze gelegenheid aan goede voornemens te maken. Ieder moment voor nieuwe plannen, ideeën, inzet en stappen tot uitvoering is goed. In principe vind ik wachten daarmee tot een bepaald moment niet noodzakelijk: iedere ademhaling is een nieuw begin. Maar toch, zo deze laatste dagen van 2011 overdenken en dan plannen maken voor het nieuwe jaar: we doen het met velen.

Stap 2 na de goede voornemens is natuurlijk bekijken wat je ermee wilt. Zijn ze echt intrinsiek van jou of meer omdat je vrouw zo graag wil dat je stopt met roken? Als ze echt van jou zijn dan betekent dat dat je vanuit jezelf een wens hebt om te groeien en te veranderen. Dat is een mooie motivatie. Ga ervoor!

Professor in Psychologie Roy Baumeister en John Tierney wijzen aan dat het vervolgens vooral gaat om routine te creëren. ‘Rust, reinheid en regelmaat’ leerden onze moeders al jaren geleden. Hierover verschijnt binnenkort het boek Wilskracht (http://www.nieuwezijds.nl/Boek/9789057123474/Wilskracht/).

Het lijkt dat wilskracht vergeleken kan worden met een spier die overbelast en op raakt. Om dit te voorkomen helpt het wanneer je een nieuwe routine creëert waarin je jouw goede voornemen verwerkt. Na een aantal weken ben je hieraan gewend en ‘zit dit in je systeem’ zodat je niet steeds op wilskracht een keuze hoeft te maken tussen de gewenste (goede voornemen) situatie en de andere situatie.

• Als je goede voornemens maakt
• Onderzoek dan de achterliggende motivatie (zijn ze echt van jou?)
• Formuleer de voornemens positief (‘ik gun mezelf een gezond lichaam’ in plaats van ‘ik stop met roken’)
• Maak ze zo concreet en praktisch mogelijk (dus niet ‘lef hebben’ maar: steeds weer doorzetten en mezelf manifesteren in werk door contacten te maken, naar die bijeenkomst te gaan, daar te gaan spreken etc. etc.)
• Koppel hieraan een duidelijk stappenplan, met weinig interpretatieruimte (dus wat doe je wanneer precies?)
• Maak kleine stapjes zodat je steeds succes behaalt
• Laat jezelf aan de nieuwe routine wennen
• Wees streng en lief voor jezelf

Ga zitten in meditatiehouding of zoek een rustige plek in de natuur op. Neem je voor een visualisatie te doen. Plan hiervoor minimaal 15 minuten waarin je niet gestoord wordt. Sluit je ogen en voel eerst je lichaam, loop het vanaf je kruin helemaal naar beneden af tot en met het puntje van je tenen. Voel, beweeg en ontspan je lichaam en  breng je ruggengraat mooi rechtop. Je hoofd steunt recht op je romp. Laat spanning los op een uitademing. Adem een aantal malen bewust in en uit en voel dat je dieper en rustiger kan wegzakken. Haal dan voor de geest de situatie die je wilt bereiken met je goede voornemen. Je bent er al. Je hebt het al gefikst! De (eventuele) moeite, tegenslag, doorzetten, streng en lief zijn. Het totale stappenplan ligt al achter je. GENIET! Beleef, adem, ervaar totaal hoe het is in deze situatie waarin dit goede voornemen waarheid is geworden. Natuurlijk, dit is niet het eindpunt, er zullen nieuwe plannen en voornemens komen (of er al zijn) maar nu, op dit moment adem je totaal in het plezier, de euforie, het succes van dit behaalde resultaat. Wat ruik je? Hoe voel je je? Kijk eens om je heen. Wie zijn er bij? Neem dit totale beeld in je op. Mocht je afgeleid worden, gebruik dan je ademhaling om je weer terug te halen naar dit succesmoment. Laat het goed tot je doordringen, tot in elke cel.

Voordat je afsluit maak je een dia van dit beeld. Je neemt een herinnering mee. Dit kan zijn een beeld, een geur, een geluid of een gevoel. Jij hebt dat in deze visualisatie gezien. Dit beeld neem je mee na de visualisatie en hier ga je naar terug wanneer je het moeilijk mocht krijgen bij het vervullen van je goede voornemens. Je kan deze visualisatie zo vaak doen als je wilt.

Ik wens je routine, liefde, doorzettingsvermogen en vertrouwen voor 2012.

Oh ja: de tweede en de derde: daar ga ik voor!

Verbinding 2.0: 'All you need is love' met kerst?!

Nu we verliefd kunnen worden, trouwen, samen kunnen drinken en relaties kunnen beëindigen via  onze smartphone en internet, al dan niet gevolgd door de rest van de wereld, heb ik een belangrijke vraag:

Zal de ‘All you need is love’-kerstuitzending met Robbert ten Brink ooit nog hetzelfde zijn?!?

Want waarom die bus, zwoegend door slecht weer om mensen van Schiphol te halen, ze te verkleden met een kerstmuts en ze  half december  af te leveren  bij hun geliefde (die toevalligerwijs al  helemaal in de kerstsfeer is). Waarom nog reizen naar verre landen, met kloppend hart wachten op ‘de hereniging’ en daarbij een klein traantje wegpinken?

Misschien zelfs wel een stapje verder: waarom nog naar familie gaan deze kerstdagen? Je kan gewoon een verbinding maken via bijvoorbeeld glasvezelkabel of ADSL lijn! Geen gedoe, geen reistijd,  geen kotsende kinderen in de auto, niet de stinkende adem van oom Piet of de prikkende snor van tante Truus. Gewoon in je eigen huis, lekker vertrouwd, laptopje open, mobieltje aan, even met elkaar verbinden en dan heerlijk je eigen gang gaan. Fantastisch.

Zou er in 2012 een nieuw woord bij komen? Het woord voor verbinding? Samen zijn. Delen. Geven zonder iets terug te willen ontvangen? Een woord voor de verbinding die ontstaat door het komende einde van het ego-tijdperk? Want het is natuurlijk gek dat wij voor dit gevoel, deze versmelting, deze bundeling, dit samenkomen, hetzelfde woord gebruiken dat we al jaren gebruiken voor telefonie en internet: verbinding.

Eén woord voor twee oh zo verschillende dingen. Sterker nog: in mijn ogen voor twee tegenstrijdige dingen. De verbinding met smartphone, laptop of Ipad staat ‘verbinding’ in de zin van samen zijn, elkaars energie voelen, warmte delen, in de weg.

Het neemt rap verbluffende vormen aan: het beeldscherm-autisme. En zonder mensen te willen kwetsen door het woordgebruik: ik bedoel het volledig afsluiten voor contact en communicatie met fysieke mensen  ‘live’ om je heen door het gebruik van een apparaat met een beeldscherm.

Je bent je er misschien al van bewust. Misschien noem je het zelf al een ‘kleine verslaving’. Vraag jezelf eens af:

Hoe vaak verkies jij contact via je smartphone of computer boven contact met de mensen ‘live’ om je heen?

De kerst komt eraan. Misschien heb je vrij, ga je naar familie. Hopelijk met veel enthousiasme en gezelligheid. Een mooie gelegenheid Verbinding 2.0 te maken: de verbinding die in 2012 sterker wordt. De ‘warme’ verbinding waarbij je iemand in de ogen kijkt, in de armen neemt. Waar je iemand vertelt hoe het met je gaat en je luistert. Naar jezelf en naar de ander. Ik kijk er zo verschrikkelijk naar uit…..

Een paar tips:

• Hou eens bij hoeveel uur je je smartphone/ internet gebruikt op een dag
• Beslis of je dat wenselijk vindt
• Maak een bewuste keuze wanneer je jezelf op die manier in verbinding met de wereld stelt
• Ken jezelf
• Ontdek wat contact met anderen om je heen voor en met je doet
• Zet je smartphone tijdens het kerstdiner uit

Een meditatie om tijdens de kerstdagen in contact met jezelf te zijn. Zodat je vanuit daar contact met anderen kan maken. Omdat dat soms moeilijk is. En net als met het kerstdiner zelf: een goede voorbereiding is het halve werk!

Plan een kwartier in voor jezelf. Zorg dat je niet gestoord wordt, zet een stopwatch en zoek een warme plek waar je rustig kan zitten. Zet als je wilt een rustig muziekje op, steek een kaarsje aan en ga zitten. Eerst richt je je op hoe je zit. Voel je zitbotten stevig op de grond of stoel en voel hoe je benen liggen. Adem dan rustig in en strek daarmee je rug rechtop uit. In een rechte, alerte en ontspannen houding. Je schouders zijn laag, je armen ontspannen. Je hoofd rust midden op je romp.

Sluit dan rustig je ogen en volg met aandacht je ademhaling. Onderzoek waar je hem in je lichaam kan voelen. Kijk dan of je ademhaling tot aan je buik komt, eventueel leg je je handen op je buik. Als je inademt bolt je buik op, bij een uitademing valt hij als vanzelf iets naar binnen.

Voel hoe je, door je te focussen op je ademhaling, je steeds dichterbij bij jezelf komt. Je eigen kern, waar het rustig is, vredig, licht en kalm en die je dus altijd in je hebt. Ook als zich moeilijkheden voor doen.

Visualiseer dan de dag voor je en zie hoe je midden tussen de mensen om je heen nog steeds rustig bij jezelf bent. Omdat je steeds ademt en je daar dus steeds even heel bewust je aandacht op kan focussen. Vanuit deze rustige positie kan je kijken en contact maken met anderen om je heen. Zonder hier perse van bewust te zijn, zullen ze jouw rustige en liefdevolle houding overnemen.

Adem een aantal malen rustig door. Sluit af met een aantal diepe ademhalingen waarmee je je lichaam weer wat actiever maakt. Neem een positief besluit, gesteld in de tegenwoordige tijd (bijvoorbeeld: ik ervaar liefde).

Ik wens iedereen licht en liefde en prachtige kerstdagen toe.



Het HIGGSdeeltje bij reorganisaties

Mijn kleine buurmeisje slaat haar handen voor haar ogen en roept: ’zoek me maar! We spelen verstoppertje’!

Vandaag geeft de Europese raad voor Kernonderzoek een persconferentie over het Higgsdeeltje. Dit heel belangrijke deeltje, bedacht door natuurkundige Peter Higgs in 1964, geeft antwoord op de vraag waarom deeltjes (wij bijvoorbeeld) massa krijgen, gewicht. Volgens kenners heeft het (aantonen van het)bestaan van het Higgsdeeltje grote gevolgen. Lees hier een kort artikel erover: http://www.gelderlander.nl/nieuws/algemeen/buitenland/10058515/CERN-op-zoek-naar-Higgsdeeltje.ece

Sinds 1964 zijn natuurkundigen op zoek naar dit bewuste Higgsdeeltje. Het bestaat tot nu toe alleen maar in theorie en is nog niet ‘gezien’. Vandaag komt er belangrijk nieuws. Waarschijnlijk dat ze op de goede weg zijn om het te gaan zien.

Er zijn mensen die proberen strak en rechtlijnig te redeneren: wanneer ik iets niet kan zien, wanneer er geen wetenschappelijk bewijs voor is dan doe ik er niks mee, bestaat het niet. Je ziet dit bijvoorbeeld in de medische wereld gebeuren. Ooit kreeg ik een mail van een arts die stelde dat meditatie niet ‘evidence based’ was en daarmee ongewenst voor zijn patiënten. Het feit dat er grote positieve gevolgen voor lichaam en geest bereikt worden met dagelijks kort mediteren, werd genegeerd omdat hij (nog) niets bewezen zag. De wetenschap hobbelt er langzaam achteraan en begint nu bewijzen te vinden voor de positieve gevolgen van meditatie. Iets wat vele mensen al honderden jaren weten. Omdat zij niet alleen vertrouwen op hun ogen maar ook op hun hart, hun energie en hetgeen daarmee hun ervaring is.

Misschien is er ook een Higgsdeeltje bij jou op het werk: het is er wel, heeft grote gevolgen maar is nog niet gezien. Een onderstroom, energie. Waar je mensen bij elkaar samen zet krijg je beweging. Thuis, bij voetbalclubs en op het werk. Wanneer je vast blijft houden aan de rechtlijnige gedachte ‘wat ik niet zie is er niet’, ontzeg je jezelf en je omgeving groei. Wanneer ik train en coach met mensen en teams, zijn we eigenlijk steeds op zoek naar dat Higgsdeeltje: de verklaring waarom dingen in het team of bedrijf of mens zo gaan en dan dit deel erkennen, ruimte geven en nuttig inzetten voor het gewenste doel. Wordt het zichtbaar en tastbaar? Vaker niet. Is het er toch en heeft het invloed en gevolgen? Meestal wel. Het wordt bewust voelbaar.

Hoeveel bewustzijn is er bij jou en/of op je werk voor het Higgsdeeltje?

In veel reorganisaties die nu gaande zijn bij bedrijven zie je dat er wordt teruggegrepen naar ‘oude’ systemen: strakke regels, duidelijke omschrijvingen en planningen. Het creëert extra en onnodige onrust. Namelijk niet alleen vanwege de beweging en de onduidelijke koers maar ook vanwege het ‘onderbuik gevoel’. Met de strakke regels wordt voorbij gegaan aan hetgeen er wel degelijk is: de energie van mens en bedrijf. Het Higgsdeeltje. Ik weet dat er sterkere verbindingen, bedrijven en resultaten ontstaan wanneer er bij verandertrajecten ruimte gegeven wordt aan begeleiding en bewustwording van energie van mens en bedrijf. Dit is zeer tastbaar en praktisch en leidt tot stevige bedrijven die de komende tijd met vertrouwen op pad kunnen (blijven).

• Iets kan er zijn zonder dat je het met je ogen ziet
• Dit ontkennen of wegdrukken kost veel energie
• Wanneer je jezelf (of je bedrijf) vertrouwen en rust gunt kan je hiervoor meer open staan
• Hoera voor de wetenschap die al 47 jaar zoekt naar het tastbare bewijs voor het Higgsdeeltje, het zal grote gevolgen hebben voor degene die het moeilijk vinden te vertrouwen op minder tastbare zaken
• Mediteer

Plan een half uur in. Loop die tijd door de natuur. Haal bewust en diep adem in door je neus, vul je helemaal met lucht en energie. Blaas uit. Doe dit een paar keer achter elkaar. Voel hoe je met je uitademing je stress, gedachtes en problemen via je voeten naar de aarde kan laten zakken. Verder hoef je niks. Alleen maar te lopen en te ademen. Pak nu je agenda en plan dit halve uur in de natuur binnen nu en drie dagen. Gun jezelf bewustzijn.

Heb een heel fijne dag.

As far as the eye can see?

Vandaag begint met een filmpje. En omdat dat al twee minuten duurt, beloof ik dat ik het daarna kort houd. Kijk eerst maar even: http://www.youtube.com/watch?v=CvUMVGYlMFY&feature=youtu.be&a

Een blinde man bedelt op straat met een karton voor hem waarop staat: I’m blind, please help. Een mooie dame herschrijft de tekst op zijn bord in: it’s a beautiful day and I CAN’T see it. De man krijgt daarna veel meer geld en vraagt haar wat ze gedaan heeft. Ze zegt: ’I wrote the same but with different words……’.

Mijn vader deelde dit filmpje omdat hij het mooi vind. Mooi dat iemand de moeite neemt om een ander te helpen en mooi dat het gebruik van andere woorden leidt tot groter resultaat. De boodschap blijft hetzelfde. Ik vind het een leuk filmpje en denk inderdaad dat het klopt: als je de juiste woorden gebruikt, kan je je boodschap een extra impact meegeven. Dat is natuurlijk ook wat de filmmaker wil overbrengen die dit filmpje gemaakt heeft om zijn product te verkopen (neem ik aan).

Maar de vraag die mij naar aanleiding van dit filmpje wakker hield was de volgende: waarom zouden mensen guller geven wanneer ze lezen dat het een prachtige dag is maar dat die meneer dat niet kan zien?

Wat zou jij doen? Geef je aan een zwerver? Kijk je naar mensen die zo maar op je pad komen? En zou je meer geven bij andere woorden, net als de mensen in het filmpje?

We zitten alweer in de laatste maand van het jaar. Afsluiten, beetje evalueren, misschien stiekem al denken aan het nieuwe (veelbelovende?) jaar met daarin nieuwe plannen en uitdagingen. Maar eerst nog de decembermaand. Sinterklaas is al voorbij, kerst, oud en nieuw. Veel feestelijke momenten in 1 maand. Mooie, bijzondere momenten die exact de waarde krijgen die jij eraan geeft. Het valt me op dat er voorafgaand aan de Sintviering van afgelopen dagen veel geklaagd is: er moest nog een gaatje gevonden worden waarin alle cadeaus gekocht moesten worden, het kostte veel tijd en moeite en het was toch allemaal maar een heel gedoe.

Zo benaderen we veel dingen in ons leven momenteel: het is veel, het kost moeite en we moeten het nog even ergens tussendoor in onze drukke agenda proppen. Let op: dit gaat over ‘leuke’ dingen zoals verjaardagen, feesten, samen zijn etc. Het is makkelijk om te klagen. Even je hart luchten, het eruit te gooien. Ik vraag me af in hoeverre we nog bewust zijn van ons negatieve praten waarmee we uiteindelijk zelf een negatieve spiraal op gang brengen en de mooie dingen in ons leven onopgemerkt voorbij laten gaan.

Dus stel ik maar 1 vraag: is dit de reden waarom we de zwerver meer geven:

‘It is a beautiful day but I can’t see it’. In hoeverre slaat dat op jou?

Probeer de meditaties een vast onderdeel van je dag te laten worden. Op een rustige plek waar je je even kan terugtrekken. Start met een paar strekoefeningen, zet een stopwatch op een aantal minuten (je kan starten met 5 minuten en dat na een aantal weken verlengen) en mediteer.

Ga rustig zitten in een ontspannen en alerte houding. Je rug is recht en ontspannen, je hoofd rust midden op je romp. Loop in aandacht je lichaam langs van je tenen naar je kruin. Benoem in je hoofd het onderdeel waar je met je aandacht bent en ga meteen weer door (rechter grote teen, voet, enkel, onderbeen, knie  etc. etc.). Je hebt geen oordeel en loopt stap voor stap je lichaam langs. Volg je ademhaling een aantal ademhalingen heel bewust. Adem dan volledig in door je neus, houd je adem even vast en blaas dan volledig uit door je mond. Helemaal leeg. Wacht dan tot de ademprikkel weer komt en haal rustig adem in door je neus. Je buik bolt op de inademing op. Doe dit een aantal malen.

Ga dan met je aandacht naar je hartgebied. Open heel bewust je hart. Stel je voor dat je kan inademen met dit gebied. Met de adem komt naast lucht ook een stroom licht en energie naar binnen. Vul je hele hart hiermee. Op de uitademing kan je dit vervolgens verspreiden door je hele lichaam heen. Blijf dit een tijdje doen. Als je merkt dat er gedachtes komen dan laat je die weer rustig wegdrijven op een uitademing. Laat het positieve gevoel vanuit je hart steeds groter worden. Wanneer je wilt kan je een situatie of persoon voor je zien die je stress geeft of moeilijk vindt. Zie dan hoe je met de stroom lichte energie in je uitademing deze situatie letterlijk lichter kan maken. Adem het er rustig helemaal over, op en doorheen.

Creëer dan een gevoel van dankbaarheid. Blijf hier een aantal ademhalingen heel bewust bij. Neem dan de tijd om rustig af te sluiten. Het positieve gevoel en de dankbaarheid mee te nemen. Ook na deze meditatie. En te delen met jezelf en anderen om je heen.

Ik wens je een mooie dag toe.

muziek: http://www.youtube.com/watch?v=tq9rZE69K8c&feature=related

'A Pill or not a Pill': that's the question.

Voel jij je wel eens moe? Alleen? Heb je wel eens pijn? Of zijn er momenten dat je je gewoon net iets minder happy voelt dan anders? Ik wel. En grote kans jij ook.

Op dit moment loopt het storm bij de apotheken omdat velen voor het eind van het jaar nog een extra voorraad van hun medicijnen willen hebben die na de jaarwisseling duurder worden. Het betreft dit jaar vooral maagzuurremmers. Deze maagzuurremmers staan in de top tien van meest gebruikte medicijnen. Vorig jaar was de run op slaap- en kalmeringstabletten. http://www.sfk.nl/publicaties/2011denf.pdf

Pijnbestrijding met medicijnen, anti depressiva, maagzuurremmers. Opvallend is het groeiend aantal mensen dat kiest voor een pil bij pijn. Jij misschien ook. Met dit verhaal veroordeel ik dit niet. Met dit verhaal wil ik bewustzijn vergroten. Het maken van een bewuste keuze. Waarbij alle mogelijkheden, moeilijkheden en kansen met aandacht zijn bekeken. Iedere keuze vergt moed, durf en vertrouwen. Welke keuze het ook is.

De boeddhisten spreken over het leven dat bestaat uit voortdurend lijden. En dat al onze handelingen gericht zijn op het voorkomen of verminderen van dat lijden. Daarbij geloven boeddhisten ook dat je meerdere levens krijgt waarin je steeds weer de lessen krijgt voorgeschoteld om te leren. Het uiteindelijk doel is Verlichting.

Ik vind het leven niet gemakkelijk. Ik ken pijn en verdriet. Vind het soms moeilijk mee te draaien met ‘het normale leven’ en kies er dan voor om me naar binnen te keren. Soms letterlijk mijn huis in, soms figuurlijk. Mijn stille protest. Het naar buiten gaan, meedraaien met het toneelstuk (zoals het soms voor mij voelt) kost me af en toe veel energie, tranen, angst en twijfel. Hetgeen mij in die tijd op de been houdt zijn mijn meditaties. Ik deel dit verhaal met jullie zodat jullie er misschien een nieuwe optie bij krijgen.

Ken je die film met Jim Carrey, de Truman Show? http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Truman_Show Een indrukwekkende film waarin het leven van een man 1 grote TV show is. Alles is nep: zijn huwelijk, baan, huis, de zon en regen en in de maan zit de controlekamer met de regisseur. Truman’s leven is puur ter vermaak voor de televisiekijkers zonder dat hij het zelf weet. Gedurende zijn perfecte leven wordt hij steeds ongelukkiger en ontdekt hij langzaam dat er nog een andere wereld is. Tegen alles in vecht hij zich uit de plastic wereld van geluk en perfectie en kiest hij voor zijn eigen leven.

In welke mate is jouw leven een Truman show? Ben je het merendeel van de dag bezig met dingen die bij je passen, die je zingeving brengen, waar je je goed bij voelt? Of slaat de balans voornamelijk door naar het steeds maar doorgaan, meedraaien in de carrousel, niet echt nadenken of bewust kijken naar je zelf.

Mijn overtuiging is dat we allemaal een bepaald pad hebben. Een pad dat bij ons hoort. Een pad met hobbels en kuilen en met prachtige uitkijkpunten en heerlijke rustplekken. Een pad dat we rustig kunnen aflopen. Daarbij geloof ik dat we signalen krijgen wanneer we te ver van ons pad (of jezelf) afwijken. Die signalen kunnen verschillende vormen aannemen waarvan 1 er kan zijn: pijn in je lijf. Voor Truman was het duidelijk: de TV show ging uiteindelijk wrikken, hij voelde dat het niet klopte en vocht zijn weg naar buiten, naar zijn eigen leven. Duidelijk is dat het niet gaat over (invulling van) je werk, de hoeveelheid geld op de bank of dat soort zaken. Voor Truman waren die dingen namelijk perfect voor elkaar. Waar het ging knagen is waar hij te ver af kwam van zijn eigen pad. Van de dingen doen die hem zingeving gaven. En ook van echte liefde. Dat maakte hem ongelukkig en gaf hem de signalen om terug te keren naar zijn eigen leven. Hij verminderde zijn lijden, niet door de signalen te negeren en te onderdrukken maar door op pad te gaan. Letterlijk het ruime sop te kiezen. Op weg naar zijn eigen pad met pieken en dalen.

Het stijgende medicijngebruik van nu lijkt een signaal te zijn om vol te kunnen houden, door te kunnen gaan. Misschien de pijn even weg te drukken om mee te blijven lopen. Natuurlijk spelen er ook andere dingen mee: de vergrijzing bijvoorbeeld. Maar stress, drukte, onze voeding en het voortdurende doorgaan lijken meer te vragen van ons zelf en ons lichaam dan we waar kunnen maken. En op die manier komen we steeds verder weg van ons zelf en ons eigen pad.

Wanneer je aanhoudende klachten hebt, denk eens aan het volgende:

• Bespreek het met je huisarts
• Neem rust (en afstand)
• Onderzoek of een verandering in je voeding helpt
• Sta open voor nieuwe, andere dingen die je voorheen niet kende of gek vond
• Luister naar je lichaam, het geeft prima aan wat goed en minder goed is voor je
• Aanvaard hulp

Het is niet makkelijk. En iedere keuze vergt moed.

Een meditatie:

Stop even. Sta stil, zit stil. Besluit even de komende tijd (een paar minuten, een paar ademhalingen, hoeveel jijzelf beslist) je aandacht naar binnen te richten en je te focussen op jezelf. Rust te creëren. Let op: dit kan ook in de rij bij de supermarkt!

Voel je voeten. Stuur je aandacht vanaf het puntje van je grote teen helemaal langs je voetzool naar de achterkant van je hak. Blijf hier even bij en stuur je adem helemaal van boven uit langs je hele lichaam naar je voeten toe. Blijf dit doen zolang je hebt besloten.

Als je wilt richt je je nu op een plek in je lichaam waar je pijn hebt. Stel je voor dat je met de inademing ook licht en energie inademt en je deze stuurt naar de plek. Vul elke cel helemaal vol met het licht. Laat spanning, pijn of verdriet los op een uitademing.

Vergroot dan het lichte gevoel verder over je hele lichaam. Steeds een stapje verder, op het ritme van je ademhaling. Als je wilt hoef je niet de grenzen van je lichaam te houden en kan je ook daarbuiten gaan.

Sluit af door een grote lichte cirkel om je heen te trekken, van onder je voeten helemaal om je heen.

Deel het positieve gevoel met anderen.

Muziek: http://www.youtube.com/watch?v=w9OCEfi4Lv0&feature=related

Dinsdagmeditatie: de verwarring voorbij

En daar lag de parel. Midden op het pad. Wat een prachtige glans, uitstraling, energie. Het plotseling gewaarworden van dit mooie cadeau voelt indrukwekkend. Heerlijk om me er volledig in te wentelen, aan over te geven, te ontvangen.

Zoals vaker met parels in het leven, heb ik er niet bewust naar gezocht. Het kwam eigenlijk ‘gewoon’ voorbij. Ik ontmoette een bijzondere vrouw, voelde een klik, sprak een middag met haar en werd uitgenodigd voor deze dag. De praktische zaken waren eenvoudig te regelen en zo kwam ik hier terecht: op een prachtige plek, met een abominabele energie en een hele groep vrouwen.

Zusterschap.

Een woord wat tot deze dag niet echt een rol speelde in mijn leven. Ik had er niet veel mee en ook niks tegen. Ik ben gezegend met vriendinnen, zussen en vrouwelijke collega’s die heel belangrijk voor me zijn maar zusterschap? Tot deze dag betekende dat woord weinig voor me.

De dag is als een experiment: drie vrouwen met ieder hun eigen expertise bundelen hun kracht en verzorgen deze inspiratiedag. Er zijn in totaal rond de 20 vrouwen. Er is veel rust en ruimte. Het is een dag om ‘naar binnen te gaan’. Mee te leven met het naderende winterseizoen waarin losgelaten mag worden wat oud en voorbij is en onder de stille grond alweer van alles borrelt en gebeurt voor het nieuwe voorjaar hierna. De voortdurende stroom van de seizoenen, de natuur, onze ademhaling en het leven komen samen op deze dag. En ik kan me er volledig aan overgeven.

We zingen en luisteren. Zachtjes naar onze eigen stem. Die van onszelf en die van ons samen. Er zijn woorden. Een paar die worden uitgesproken en een aantal die in een klein boekje worden opgeschreven. Er zijn er niet veel nodig. De rust, het naar binnen gaan en de stilte maken mijn ratio kalm. We bewegen. Maken contact met ons lichaam en met elkaar. En door deze combinatie wordt het mogelijk dat ieder vanuit zichzelf, vanuit haar diepe kern, kan verbinden naar buiten. Met elkaar, de plek en de energie die er heerst. Het lijkt magisch. Er ontstaat een enorme verbindende kracht.

www.samaya.nl

Later, als ik thuis ben, blijft de glans van deze parel bij me. Ik draag hem mee en straal ermee naar anderen toe die ik ontmoet. Ik voel een soort opwinding: ‘ik was erbij’! Bij dit belangrijke moment waar ik zo duidelijk de grond voel. De verbinding. Het inluiden van zachte verandering. Meegaan, groeien, loslaten en meebewegen. Als bomen in de natuur. Dit gaat niet alleen over ons: onze groei en beweging met zorgen, werk, relaties en gezin. Dit gaat over meer dan dat. De politiek, failliete landen, bezuinigingen en economie. In de ommezwaai van meer mannelijke energie die het wereldbeeld bepaald heeft, bewegen we nu naar een tijdperk waar de vrouwelijke energie meer ruimte krijgt. En vandaag is dit voor mij letterlijk voelbaar.

Zusterschap. Op een plek die jarenlang bewoond is door zusters, waar de vrouwelijke energie misschien wel in de poriën van het gebouw zit, is ineens alle ruimte om samen te delen, te verbinden en te ontvangen. Dit is de toekomst. Hier gaan we naar toe.

Ik ga de verwarring voorbij. Talloze keren heb ik de laatste jaren beduusd staan schudden met mijn hoofd. Mezelf proberen af te vragen wat er gebeurt, hoe ik de ervaring kan uitleggen. Welke woorden beschikbaar zijn om te vertellen over mijn werk, de contacten die ik ervaar, de groei die er is. Steeds probeerde ik uit te leggen. Na een fantastische coaching in water, na een oogcontact, een aanraking, na een energiebehandeling. Maar hier, op deze dag en op dit moment hoeft dat niet. Ik laat de verwarring los. En accepteer dat wat er is. Dat woorden niet toereikend zijn. Dat mijn ratio niet alles kan bevatten. Dat ik mag vertrouwen. Op mezelf, mijn gevoel en op zusterschap.

Heel graag deel ik het verder met jullie. Ik ga naar buiten voor verbinding. Ik manifesteer mezelf.

Uit de dag neem ik een aantal dingen mee. Ik deel ze met jullie:

• Voel vertrouwen
• Laat los
• Ga de verwarring voorbij
• Creëer ruimte om de parels op je pad te zien
• Neem rust
• Adem

Ga zitten in een houding waarin je lichaam ontspannen en alert kan zijn. Probeer vanuit je bekken je wervelkolom op te bouwen en stel je voor dat er onder aan je staartbeen een klein gewichtje naar beneden hangt waardoor je bekken iets kantelt. Bouw vanuit daar wervel voor wervel je ruggengraat op en eindig met je voor te stellen dat er vanuit je kruin een touwtje je zachtjes omhoog trekt. Je schouders zijn laag en je kin wijst daardoor iets naar je borst.

Concentreer je op je ademhaling. Luister. Knijp (als je wilt) je keelspleet iets dicht zodat je ademhaling een zacht ruizen wordt. Blijf dit aandachtig volgen. Je kan je voorstellen dat je ademhaling als de golven is die af en aan het strand op rollen.

Laat jezelf steeds stiller worden. Keer naar binnen. Volg rustig je pad en gebruik je ademhaling om steeds een stukje dieper en verder naar binnen te keren.

Laat datgene wat je tegenkomt er gewoon zijn: gedachten, gevoelens, lichamelijke ongemakken. Probeer ze van afstand te zien. Je hoeft er geen oordeel over te hebben. Kijk ernaar en laat het dan weer los. Als wolken drijven ze weg of geef ze mee aan de golven.

Wanneer er veel gedachten zijn, kies dan een woord. Een woord met een positieve lading. En ga dit rustig herhalen op het ritme van je ademhaling.
Je hoeft niet streng te zijn voor jezelf. Juist niet. Voel de rust, liefde en vertrouwen die jij in je kern hebt. Vanuit hier mag je altijd zijn. Verbind.
Sluit af door je ademhaling te verdiepen en langzaam je lichaam wat te bewegen. Deel in liefde.
Voor muziek: http://www.youtube.com/watch?v=d2FcW-nm348

Het vervolgverhaal- met een tip inzake het 'gulden-euro-onderzoek'

‘Ik zie niks’, zeg ik verwachtingsvol en enigszins verbaasd. Ik leun tegen een oud stenen muurtje ergens midden in het bos. Ik ben hiermee naar toegenomen door een klein meisje. Vol enthousiasme en overtuiging nam ze me mee omdat ze me iets heel bijzonders wilde laten zien. We renden door het bos, kwamen aan bij deze muur, rustten even en daarna kon ik er rustig over heen kijken, zei ze.
Nu kijk ik over het muurtje heen en zie ik niks. Meteen voel ik me een beetje belachelijk: ik heb me weer eens ergens in laten meeslepen. Ik, die bekend staat om mijn bedachtzaamheid. Gewaardeerd wordt  (op mijn werk vooral) om mijn analytische vermogen: ‘feiten verzamelen, rustig overdenken, besluit maken en uitvoeren’. Niet  veel gekkigheid op mijn agenda, zullen we maar zeggen. Juist ik sta hier nu midden in een bos, niet helemaal zeker waar, over een muurtje heen te kijken waarachter ik mijn ‘wensen, liefde, dromen en werkelijkheid’ zou zien. Zo zei het meisje. Maar…  ik zie dus niks.

Ik kijk over mijn schouder en vraag wat dit nou weer voor een onzin is maar krijg geen antwoord: het meisje dat me hierheen bracht is verdwenen. Mooi is dat. Ik weet niet precies waar ik ben, heb hier geen tijd voor en sta nu in mijn eentje bij een oude sh.. muur waar ik overheen moest kijken. ‘Goed gedaan hoor’, mompel ik in mezelf. ‘Heel handig. Weet je meteen weer waarom je je moet blijven focussen, niet laten meeslepen met slappe onzin en gewauwel over gevoel, vertrouwen, liefde en hart en zo. De wetenschap is niet voor niks ontstaan. Feiten, evidence based, cijfers en getallen, dat is waar het om draait’. En waar je op moet bouwen, zo blijkt nu ook maar weer.

Ik baal. Maar gek genoeg kan ik ook wel genieten van dit moment. Het bos is haast weldadig: koel, met prachtige zonnestralen door de bomen heen, vogels die tsjilpen en die heerlijke geur die een bos zo bijzonder maakt. Ik adem rustig in en uit en daardoor kunnen al deze dingen goed op me inwerken. Het geeft me op de een of andere manier een vrij gevoel, alsof er ruimte ontstaat. Waardoor ik nog makkelijker kan in- en uitademen en het gevoel van rust en vrijheid steeds groter wordt. Ik leun nog steeds tegen het muurtje aan en realiseer me ineens dat het meisje me nog wat anders heeft gezegd. Ik moest  kijken met een open blik, zonder verwachtingen en gedachtes. Als een soort aftiteling in een film komt de gedachte voorbij: ik lees hem en hij gaat weer verder. Ik voel me bijna opgelucht en dankbaar dat deze zin me niet bij het vredige gevoel van het bos weghaalt. Want ‘kijken met een open blik en zonder verwachtingen’, dat is natuurlijk voer voor mijn ratio: ‘Wat is  een open blik? Hoe stop je gedachtes? Wat is het nut daarvan?’ en zo kan ik nog wel even doorgaan.

En dan, haast als vanzelf, staren mijn ogen over het muurtje heen. Het lijkt alsof er een soort mist hangt. Heel vaag zie ik contouren tussen  de flarden wolken. Kleuren van helder wit tot aan donkergrijs. Het kost geen moeite. Er is geen wens of ‘moeten’ om meer te zien. Alleen mijn ogen, mijn ademhaling, ikzelf en dit moment. Ik adem rustig door en merk dat ik over de muur heen ga. Niet fysiek maar toch voel ik duidelijk dat ikzelf binnen stap in de steeds helder wordende ruimte achter de muur. Ik volg een soort pad waarbij sommige stukken echt nog in nevel gehuld zijn en andere stukken al ruim en open zijn. Hoewel het gebied me onbekend lijkt, voel ik duidelijk dat dit klopt. Dat ik hier moet zijn. In tegenstelling tot hoe ik  me normaal wel kan voelen, voel ik me nu sterk en vol zelfvertrouwen. Ik voel me dichtbij mezelf, twijfel niet en voel me heel stevig. De kracht die ik voel is als een zachte, overtuigende kracht. Normaal kan mijn kracht neigen naar hardheid, overheersen en dwingen maar deze kracht is anders. Dit is de kracht vanuit mijn hart. Dit is mijn liefde.

Ik vervolg mijn pad in vertrouwen en weet dat ik begeleid wordt. De nevel trekt steeds verder weg en maakt het mogelijk om naast het ervaren ook te zien waar ik doorheen ga. Ik zie mensen, licht, een prachtig bosmeer, water, natuur. Het pad dat ik volg is duidelijk: als een lichte straal door de ruimte heen. Er is geen twijfel.

Terwijl ik verder ga, realiseer ik me dat dit echt mijn pad is. En daarmee ook mijn beeld. Dat ieder ander die over deze muur heen kijkt zijn of haar eigen beeld en beleving zal ervaren. En dat, hoewel hier dus verschillen in ervaringen zullen zijn, uiteindelijk al deze belevenissen ook op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn.

Op een gegeven moment voel ik dat mijn ervaring achter het muurtje voldoende is. Ik heb geen notie van tijd, weet totaal niet hoe lang ik in deze ervaring ben geweest, maar nu is het goed. Langzaam merk ik dat mijn ademhaling verdiept en word ik me meer bewust van mijn lichaam. Mijn voet slaapt! Toch een behoorlijke tijd zo gestaan denk ik. Ik beweeg langzaam, schud de voet een beetje los en probeer te verwerken wat er is gebeurd en wat ik heb gezien. Gek genoeg is dat nog niet zo makkelijk: het lijkt wel alsof mijn hersenen, mijn ratio en mijn woorden niet afdoende zijn om deze ervaring echt te ‘registreren’.  En hoewel me dat aan de ene kant in de war maakt, is aan de andere kant mijn gevoel zo kalm, overtuigend en goed dat me dat de rust geeft om de dingen maar gewoon te laten.

Ik draai me om en loop rustig het bos uit. Ik vind mijn weg naar huis wel. Het bos, het meisje, de ervaring en ikzelf hebben me een aantal dingen geleerd:

-          Niet alles is met ratio uit te leggen

-          Het is belangrijk en waardevol in contact te staan met je gevoel

-          Open staan voor nieuwe dingen en ervaringen schept ruimte

-          Teruggrijpen naar het oude/ vroeger is geen vooruitgang en niet nuttig (Let op: meneer Wilders met uw ‘terug-naar-de-gulden-onderzoek’!)

-          Hoewel angst en spanning vaak zullen terugkomen, is het goed hard te werken om je hier niet door te laten leiden. Dit doe je door dichtbij je gevoel, je zelf en je hart te zijn

-          Adem bewust. Het is de weg naar je zelf, je gevoel en je hart

-          Heb respect. Voor jezelf, je ervaringen en de ander om je heen

Het volgende kwartier is voor jou: speel deze link af of kies muziek die je aanspreekt van een kwartier. http://www.youtube.com/watch?v=c1XCS0g6J4A

Ga rustig zitten en word je bewust van je lichaam. Loop vanaf de onderkant van je voeten je hele lichaam rustig even langs. Onderzoek. Eventuele spanning laat je los op een uitademing. Wanneer je bij je kruin bent aangekomen stel je je voor dat je ademhaling vanuit je kruin helemaal langs je lichaam naar je voeten loopt en weer terug. Dit doe je een aantal malen.

Dan stel je je voor dat je rustig het bos bent in gelopen en bent aangekomen bij het muurtje in het bos. Wanneer je wilt en er aan toe bent, kijk je rustig over de muur heen en ervaart wat er gebeurt. Concentreer je rustig op je ademhaling en de beweging in je lichaam hierdoor. Sta open en heb geen verwachtingen. Maak rustig je reis.

Beëindig daarna je meditatie door je ademhaling te verdiepen en je weer bewust te worden van je lichaam en het moment hier.
Sluit af en deel met anderen. Stuur mij je ervaring wanneer je wilt.

Een verhaal?! Is daar nog tijd voor?

‘Schiet op! Kom snel mee’, roept het kind terwijl ze me bij de hand pakt. ‘Je moet meekomen! Kom snel kijken!’. Ik krijg nauwelijks tijd mijn theekop weg te zetten want ze heeft mijn hand al vast en trekt me mee. Er is geen ruimte voor twijfel of discussie: ze gaat me laten zien waar ze zo opgewonden over is.

Ik ken haar al een tijdje. Het is een klein meisje. Een beetje teruggetrokken, soms stil en in zichzelf gekeerd. Alsof ze zich in een andere wereld bevindt. Ik schat dat ze een jaar of zeven is. Altijd wanneer ze langskomt verandert er iets. Vaak nog voordat ik haar zie weet ik al dat ze er is. Alsof ik haar energie kan voelen of zoiets vaags waar mensen hele boeken over volschrijven. Ik weet niet wat ik daarvan moet geloven maar dit meisje doet wel een heleboel met me. Als ze er is gaat als vanzelf mijn aandacht naar haar toe en volg ik haar. Soms met mijn ogen, soms in een wandeling en soms praten we even.

Maar nu brengt ze me naar iets belangrijks, iets wat kennelijk grote indruk heeft gemaakt. Ze trekt me mee terwijl ze vaart probeert te maken. Ik loop, struikel en ren zelfs stukjes met haar mee. Niet perse nieuwsgierig maar meer verwonderd: open en in afwachting van wat het is dat ze me gaat laten zien.

We lopen de straat uit, via het veldje naar de rand van het bos waar ze ergens een piepklein paadje insteekt. Ik buk om takken te ontwijken maar voel toch een kras ontstaan in mijn gezicht. Zij lijkt nergens last van te hebben. Gaat rechtdoor. De volledige overtuiging van haar pad, zichzelf en de situatie brengt ze zonder woorden over op mij: ik laat me gewillig meevoeren zonder vragen of twijfels. Ergens in mijn hoofd verbaast me dit: ik zou me kunnen afvragen of ze hier wel mag komen, waarom ik überhaupt meega, wat precies de bedoeling hiervan is. Maar ik doe dat allemaal niet en volg gewoon het meisje met mijn hand in haar hand.

Opeens staat ze stil. Ze draait zich naar me om en kijkt me recht in mijn ogen aan. ‘Weet je waar we naar toe gaan?’, vraagt ze me. ‘Nee, natuurlijk niet’, zeg ik, een beetje onaardiger dan bedoeld. Ik ben buiten adem en voel de kras in mijn gezicht branden. ‘Hmm, dat dacht ik al. Het is belangrijk dat je goed oplet. Doe nou niet dom en kijk straks goed. Niet aan andere dingen denken’. ‘Ok’, zeg ik terwijl er ergens in mijn hoofd een stem roept of ik nog te redden ben. Ik heb het druk, van alles aan mijn hoofd en sta hier nu midden in het bos met een klein kind, onderweg naar iets waar ik geen benul van heb.

We lopen nu rustig verder. Het geeft me de tijd even tot mezelf te komen. Mijn adem rustig te laten worden, mijn voeten op de aarde te voelen. Dingen die ik geleerd heb op de mindfulness cursus die ik via mijn werk heb gevolgd. Veel blabla vond ik het (eet in volledige aandacht deze rozijn) maar toch waren er wel een aantal praktische tips die zijn blijven hangen en van pas komen: adem reguleren en contact maken met mezelf. Niet alleen handig voor op kantoor, zo blijkt nu.

Dan stopt ze me bij een laag muurtje. Ik heb het nog nooit eerder gezien en weet ook niet precies waar ik me nu bevind in het bos. Het lijkt een oude tuinmuur te zijn: grote, gestapelde grijze keien waar, in de ruimtes tussenin, de natuur aan het werk is gegaan: er groeit gras, kleine plantjes en zelfs bloemen tussen de keien uit. Ze gebaart me met mijn rug tegen het muurtje te gaan zitten, wat ik graag doe: even uitblazen.

De grote opwinding die het meisje eerder had, heeft plaatsgemaakt voor totale rust, realiseer ik me na een tijdje. Heel kalm zit ze naast me te wachten tot ik er weer helemaal bij ben: op adem gekomen, mijn hartslag naar beneden en tevreden. Over de natuur om me heen, de rust en dit onverwachte moment.

‘We draaien ons zo meteen om en dan kijk je rustig over het muurtje heen’, zegt ze dan gedecideerd tegen me. ‘Je hoeft niks te zeggen en niks te doen. Je legt alleen je handen op het muurtje, leunt er rustig tegen aan en neemt dan alle tijd om te zien wat er aan de andere kant van de muur is voor jou. Ik wil dat je de tijd neemt om alles te zien. Te zien met je ogen, te horen met je oren, te voelen met je huid en te ervaren met je hart’. Ik kijk haar rustig aan. ‘Wat een wijze woorden voor zo’n klein meisje’, denk ik. ‘Wees je bewust dat jij de enige bent die dit ziet want dit is speciaal voor jou’, vervolgt ze. ‘Het is jouw beeld. Kijk zoals je bent: met een open en glanzend hart. Zonder verwachtingen of gedachtes. En je zal zien wat er is voor jou. Wat je in je hebt. Je wensen, je liefde, je dromen en je werkelijkheid. Kijk met je hart over dit muurtje en adem rustig door’. Ik knik. Later zullen er wel gedachtes komen. Vraagtekens bij dit allemaal. Maar nu, op dit moment, is het goed. Ik draai me rustig op mijn knieën, leg mijn handen op het muurtje, voel het ongelijke reliëf van de keien tegen mijn lichaam en onder mijn handen en richt dan rustig mijn blik op de ruimte achter de muur.

Wil je meegaan in dit verhaal? Sluit dan nu rustig je ogen en neem je tijd een voorstelling te maken. Van hoe je mee bent gelopen, het bos in. Hoe je uiteindelijk samen met mij tegen het muurtje hebt aangezeten en je je nu omdraait en kijkt. Over jouw muurtje heen. Neem rustig je tijd te kijken in leegte. Zonder verwachtingen en zonder gedachtes. Als je wordt afgeleid, focus je dan op de rustige stroom van je ademhaling. Kijk alleen maar. En word je bewust.

Wordt vervolgd.

Ik weet het even niet meer

Vandaag is er geen dinsdagmeditatie. Dit is gewoon een stukje tekst omdat ik zo plichtsgetrouw ben dat ik sommigen van jullie niet wil teleurstellen. Maar een ‘echte ‘ dinsdagmeditatie? Nee. Ik werk vandaag niet. Ik weet het even niet meer. ‘De blaadjes vallen weer zeker!’, heb je die al gehoord de laatste tijd? Wordt te pas en te onpas geroepen als verklaring voor zeer uiteenlopende kwalen: rugpijn, moeheid, verkouden, keelproblemen etc. etc. Ik vind het goed. Dat zou namelijk betekenen dat we nog enigszins  meedraaien in het ritme van de seizoenen en in een ander soort tijd dan de internationale Greenwich klok tijd. (Lees hierover het prachtige boek van Joke Hermsen: Stil de tijd).

Moet ik nog schrijven over een land dat al een tijdje volledig in de ban is van een 18-jarige jongen? Waarover uren en uren wordt doorgepraat, stelling genomen, ongefundeerde meningen worden gevormd (en geprofileerd), gedemonstreerd, uren televisie mee wordt gevuld etc. etc.? Moet ik zeggen dat ik een heleboel begrijp? Namelijk dat er regels worden gemaakt, dat die worden nageleefd en dat we (men zo je wilt) ook willen dat we ‘barmhartig’ zijn. Dat eerst voetballen en daarna ‘nee’ zeggen niet aardig is. Dat ik begrijp dat dit, zoals elke zaak waar ik (we) het dossier niet totaal van hebben doorgelezen een moeilijke zaak is en zeker niet eenvoudig om over te  oordelen?

Wat ik niet begrijp is de totale verontwaardiging, snelle oordelen, meelopen in de meute zonder eigen gefundeerde mening gevormd te hebben. Ik weet dat het er is. Zie het overal gebeuren. Ik heb het er  al eerder over gehad in het kader van de PVV maar ik snap het nog steeds niet. En wil het zeker niet snappen.

Of moet ik schrijven over het kabinet dat rechters wil gaan dwingen minimumstraffen op te leggen? http://www.rijksoverheid.nl/nieuws/2011/03/23/zwaardere-straf-voor-recidive-bij-ernstige-misdrijven.html

Het AD meldde gister dat de meeste Nederlanders dit kabinetsbeleid steunen. ‘Doen dus!”, stelt Teeven van de VVD. ‘Uitvoeren dat beleid’. Ja, want steun van de meerderheid van de Nederlanders weegt zwaarder dan gefundeerd onderzoek?! Legio onderzoeken wijzen aan dat strenger straffen niet leidt tot vermindering van herhaling van strafbare feiten. (http://vermij.net/stuk/recidive.htm) en lees vooral de reactie van de rechterlijke macht, punt 5 op pagina 6 (http://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Raad-Voor-De-Rechtspraak/Wetgevingsadvisering/Adviezen%202011/Advies-minimumstraffen-15-06-2011.pdf) ‘Het wetsvoorstel gaat aan de feiten voorbij, zwaardere straffen leiden niet structureel tot meer veiligheid en minder recidive’. Wel lijkt het zo te zijn dat recidive vermindert na oplegging van een werkstraf in plaats van gevangenisstraf. http://www.reclassering.nl/documents/Nieuwbeerta.pdf

Maar voor ‘de Nederlander’ maakt het niet uit: snel (be)oordelen zonder verder onderzoek, zonder er precies meer van te weten? Geen enkel probleem, we draaien onze hand er niet voor om.

Wanneer ten minste een aantal mensen het benul, de nederigheid en het zelfvertrouwen hadden gehad om te zeggen: ‘hier weet ik niet zoveel van, ik laat me even voorlichten/ lees me even in/ verdiep me er even in’, dan was het resultaat anders geweest. Dan hadden er misschien een paar Nederlanders gezegd: ‘ik weet het niet precies’.

Ikzelf heb een aantal jaar moeten studeren alvorens ik mij meester in de rechten mocht noemen. Naar ik weet volgen daar nog een aantal jaren na voordat je jezelf rechter mag noemen. (http://www.rechtspraak.nl/Werken-bij/rechter-worden/Pages/default.aspx/FunctieRaio.aspx)

Meerdere onderzoeken wijzen uit dat strenger straffen bij recidive nieuwe wetsovertredingen niet voorkomen. Maar voor ‘de’ Nederlanders is dit alles geen probleem: er is een serieus onderzoek (zijn al deze mensen betaald?) waarin deze vragen gesteld worden. Misschien hebben ze er twee minuten over nagedacht. Meer dan voldoende.

Een paar algemene tips. Zeer geschikt voor leidinggevenden, politici, ouders en mens:

1. Het is dom om te verbloemen dan je ‘het even niet weet’. ‘Het even niet weten’ is namelijk de basis van ons bestaan: leren, nieuwsgierig zijn, open staan voor nieuwe inzichten.

2. Vraag, vergaar informatie, praat met  verschillende partijen.

3. Slaap dan. Minstens 1 nacht.

4. Mediteer en open je hart.

5. Als het dan nog nodig is: vorm je mening en handel daarnaar.

6. Sta voor jezelf en heb zelfvertrouwen.

Ga zitten en focus je 5 minuten op je ademhaling. Volg hoe de stroom in je lichaam binnenkomt en weer naar buiten gaat. Wees zacht en aardig voor je zelf en focus steeds je aandacht weer op je ademhaling. Blijf oefenen.

Is het toch nog een dinsdagmeditatie geworden.

Fijne dag.

Vriendschap

Ze is een prachtige vrouw. We leerden elkaar kennen door een gedeeld verdriet. Door de jaren heen groeiden we naar vertrouwd en er zijn voor elkaar. Ze kijkt en luistert zonder oordeel. In tijden van nood ga ik zonder twijfel naar haar.

Hij is er altijd. Met helpende handen. Letterlijk opbouwen. En op bouwen.

In haar ontmoette ik persoonlijke groei. Ervoer hoe het is als iemand letterlijk zegt in me te geloven. In mijn kracht als coach. Haar aanstekelijke enthousiasme is als een warme deken: heerlijk om in mee te gaan. Met veel plezier in samenwerking.

Hij was er al voordat ik er was. Zo vele jaren samen in strijd en toch samen. Praten met woorden lijkt overbodig. Langzaam leer ik hem kennen en geniet ik. Van de steun en de band.

Hij leerde me een koprolletje, over mijn angsten heen stappen, vertrouwen in mezelf. Zo dichtbij en nooit vanzelfsprekend.

Ik groei. Ik groei door de mensen om me heen. Ze zijn een voorbeeld voor me. Reizen met me mee. Gelukkig zijn er velen, sommigen zijn er kort, andere langer. Ze laten me dingen zien, praten met me, troosten me en geven me kracht om mijn eigen plek en rol te vervullen. Ik krijg veel van ze: eerlijkheid, mooie gesprekken, samen zijn. Ik geef ze mijn hart. Mijn hele hart.

Onmisbaar. Vrienden.

In deze onrustige tijd waar ik steeds over moet schrijven omdat het onvermijdelijk boven aan de wereldagenda staat, wil ik jullie bewuste aandacht vragen voor vriendschap. Omdat ik geloof dat het belangrijk is. Samen zijn. Delen. Even achterover leunen in een veilige basis. Elkaars hand vasthouden en realiseren dat als we dat allemaal bewust doen, de hele wereld met en aan elkaar verbonden is.

Ik praat hier over de smeerolie van onze maatschappij: vriendschap, het positieve gevoel dat het je geeft. De kracht, liefde en wijsheid die je er door ervaart. De reden waarom je een extra stap zet voor een ander. Vriendschap: waar je nooit verwachtingen in moet hebben. Waar je uitgangspunt moet zijn dat je geeft. En dat dat voldoende voor je is.

In alle drukte, stress en beweging van de laatste tijd kan het zijn dat je voorbijloopt aan belangrijke zaken als vriendschap, liefde, ademhalen, delen. Daarom nu een bewust moment van aandacht hiervoor. Omdat ik geloof dat werkelijk alle problemen opgelost kunnen worden wanneer we bewust omgaan met de verbinding die we hebben met elkaar.

Een paar tips:

1. Stop even met wat je aan het doen bent.

2. Neem de tijd om te bedenken wie je in je omgeving hebt en die een vriend voor je is.

3. Bedenk je hoe fijn en belangrijk het voor je is om een vriend te hebben. Laat dit echt tot je doordringen.

4. Bedenk je bewust wat jij kan doen voor je vriend(en).

5. Neem je voor dat je dit ook echt gaat doen.

6. Wees je bewust van de waarde als je dit doet: je creëert hiermee een sterke verbinding welke de hele wereld overgaat.

Ga rustig zitten. Bedenk je hoeveel minuten je vrij maakt om je te focussen op vriendschap. Zet een stopwatch. Richt je op je ademhaling. Volg rustig de stroom van lucht en energie, die je in- en uitademt. Laat je gedachten, spanning en andere zaken los op een uitademing. Wanneer je voelt dat je rustiger wordt, breng dan je aandacht naar je hartgebied. Stel je voor dat je hierdoor kan in- en uitademen. Neem, wanneer je wilt, een vriend in gedachten. En verbind je met diegene door je ademhaling er heen te sturen. Neem rustig je tijd. Blijf erbij met je aandacht. Vergroot het gevoel en ontdek wat er verandert in je. Wees je bewust dat wanneer jij deze verbinding maakt en vergroot, je een belangrijke stap zet tot groei en verbetering van jezelf, de mensen om je heen en daarmee uiteindelijk de wereld.

Sluit af met het positieve besluit dit gedurende de gehele dag vast te houden.

Muziek: http://www.youtube.com/watch?v=tyKd2Ti5GiA

Omgaan met verandering

‘Verandering is een vaststaand gegeven’, schrijf ik in de aankondiging van een mooie workshop die volgende week vrijdag 28 oktober plaatsvindt. Een mooie zin die staat als een huis. We worden voortdurend geconfronteerd met verandering. Van een mooi nazomer-weekend naar echt herfstweer tot verandering in ons werk, privéleven, ons lichaam, onze relaties.

 Iedere ademhaling is een verandering.

De vraag is  hoe je met verandering omgaat. Daarvoor zijn zeer  veel verschillende manieren. Hierin is nauwelijks een ‘goed’ of ‘slecht’ aan te brengen: wat de ene keer werkt, kan een volgende keer volledig de plank misslaan.

Belangrijk is wel dat je je af en toe even de tijd gunt om met afstand naar jezelf te kijken. Te onderzoeken hoe jij omgaat met veranderingen in je leven. En of dit voor jou de juiste manier is.

Wanneer zou je nog eens iets verder kunnen kijken naar je manier van omgaan met verandering?

-          Als je veel piekert

-          Als je veel bevestiging van anderen zoekt

-          Als je het lastig vindt om een besluit te nemen

-          Als je merkt dat je snel en onredelijk boos word, eigenlijk zonder reden

-          Als je een algeheel gevoel van onvrede of lusteloosheid herkent

-          Als je veel en vaak onverschillig bent over zaken en mensen in je omgeving

Al bovengenoemde dingen kunnen een signaal zijn van ‘niet goed in je vel zitten’. Misschien is het de tijd jezelf weer iets meer te leren kennen.

Veranderingen bij jezelf zijn over het algemeen niet eenvoudig te realiseren. Ik train en coach al een aantal jaren teams en individuen en daarin is me steeds weer duidelijk: de training is een start, een ‘wake-up call’ welke een begin kan zijn voor  groei, verandering. Alsof je op reis gaat: je bereidt je voor, kijkt wat je nodig hebt, pakt je tas, vult aan wat je nog niet hebt en ook terwijl je op pad bent doe je dit steeds. Het leukste is als dit gebeurt door een training die gegeven wordt met passie, plezier, uitdaging en in een goede, ontspannen sfeer. Dat is namelijk de beste start voor groei.

Duidelijk is dat groei, verandering en ook het leren omgaan met verandering begint met bewustworden. Daarna is het een kwestie van onderzoeken: hoe is het nu? En hoe zou je het willen doen? Vervolgens inventariseren welke vaardigheden je moet aanleren en ondertussen steeds doen, doorgaan, veranderen, onderzoeken, aanpassen en (weer) doorgaan.

Een paar tips om om te gaan met veranderingen in je leven:

• Neem afstand. Pak de ‘helikopter-view’.
• Beoordeel vanuit die afstand de impact. Als relatief kleine dingen je enorm van de kaart brengen, kijk dan eens of  het je lukt het grotere geheel te zien: hoeveel waarde heeft dit over 20 jaar?
• Werk aan een gezond zelfvertrouwen. Zodat je weet en erop kan vertrouwen dat je iedere verandering aankan.
• Vraag en aanvaard hulp. Een ander ziet meer dan jij en kan je helpen. Door praktisch een handje aan te bieden of door dingen inzichtelijk voor je te maken.
• Open je ogen. Weglopen of ontkennen is niet ‘omgaan met verandering’. Dat is een ondergrondse vuilnisbelt creëren die altijd een keer gaat stinken. Face your fears.
• Rust voldoende. Een gezonde geest vaart wel bij rust. Dat geeft je de mogelijkheid kalm te reageren en dichtbij jezelf te blijven. Let op: dit kan ook door in kleine ‘tussen-momentjes’ een paar keer bewust in en uit te ademen.
• Mediteer.

Ga rustig zitten in meditatiehouding. Concentreer je op je ademhaling. Voel hoe je lucht naar binnen ademt en stel je voor dat dit een stroompje licht is dat je naar binnen ademt. Volg dit stroompje door je neus naar binnen, helemaal langs je ruggengraat naar beneden. Op  je uitademing verspreid je dit lichte stroompje door je hele lichaam heen, van je tenen tot je kruin. Om ruimte te maken voor dit licht laat je door je huid naar buiten op je uitademing je stress, spanning of donkerte wegvloeien.

Als je wilt, open dan je ogen een klein beetje en focus je op de foto in deze blog. Probeer je volledige aandacht hierop te richten. Let op dat je gedachtes niet aan de gang gaan. Steeds als je dat merkt, concentreer je je op je ademhaling en op de foto. (als je dit niet wilt, blijf je in aandacht bij je ademhaling met je ogen gesloten).

Voel hoe de rust en vrede groter kan worden in je zelf en laat dit gebeuren. Wees je bewust van je eigen grootsheid en tegelijkertijd je eigen nietigheid in dit grotere geheel. Neem je voor positief en in liefde te leven, ademen en delen met jezelf en anderen om je heen.

Sluit af, verdiep je ademhaling en beweeg langzaam je lichaam. Vervolg je dag met dit positieve gevoel.

Voor muziek: http://www.youtube.com/watch?v=y7g9cNgMegM

Voor aanmelden voor de workshop ‘Omgaan met verandering’: http://www.daretodive.nl/Pages/Workshops.html