Face your fears - een 'angstig' bericht

Je kent vast wel het gezegde ‘angst is een slechte raadgever’. Wat zoveel betekent als: ‘je moet beslissingen niet vanuit angst gestuurd nemen’. Daarnaast vergeet ik nooit de woorden van een beroemde bergbeklimmer (zijn naam ben ik wel vergeten…) die zei: ‘angst is 1 van mijn beste raadgevers: het houdt me bij de les en maakt me niet overmoedig. Angst is 1 van de redenen waarom ik dit hier kan navertellen’.

Ik vond het een prachtig beeld, doorspekt met waarheid.

Angst is, net als blijdschap, woede en verdriet een emotie. Emoties komen, samen met gedachten, als een bijna voortdurende stroom uit ons brein, onze Mind. In onze samenleving wordt veel waarde gehecht aan hetgeen je produceert met je Mind. Al zeer jong word je gestimuleerd om vooral je denken te ontwikkelen en worden ‘zachtere’ kwaliteiten als bijvoorbeeld invoelen bestempeld als minder nodig.

 Door te mediteren ervaar je dat jij zoveel meer bent dan je gedachten en emoties. Dat er een diepere laag is waarmee je in contact kan zijn. Naarmate je dit vaker ervaart, kan je je bewust worden dat de emoties en gedachten vanuit je mind een stuk oppervlakkiger zijn dan de ervaringen en het pure weten vanuit je zelf, je eigen diepe kern. Dat het dus niet uitmaakt of angst nou wel of niet een goede raadgever is omdat je beter kan luisteren naar de verdiepende laag daaronder. Zweverig? Nee. Nuttig, praktisch en een goed houvast? Zeer zeker.

Momenteel zie je veel beweging in onze samenleving. Ongetwijfeld ken jij verhalen over reorganisaties, veranderprocessen en banen verliezen. In mijn werk als begeleider bij deze processen valt me op dat mensen in paniek(verander)situaties in eerste instantie teruggrijpen op oud en bekend gedrag. Vaak is dat reageren en acteren vanuit angst. Dat resulteert soms in onmenselijke situaties waarbij aanzienlijke grenzen van fatsoensnormen overschreden worden. Terwijl juist deze ‘paniek’situaties mooie gelegenheden zijn om nieuw gedrag te leren. Constructief, gestuurd vanuit je zelf in plaats vanuit de emotie angst. Op die manier gaan we naar een samenleving van verbinding en gedeelde kracht.

Als je jezelf hierin herkent geef ik je de volgende tips:

1. Sport

Leer door sport en beweging je lichaam kennen. Hierdoor herken je makkelijker stressuitingen als spierspanning, versnelde hartslag en ademhaling.

2. Neem afstand

Door afstand te nemen herken je makkelijker emoties en gedachten van jezelf. Hierdoor wordt het eenvoudiger om deze zelf te blijven besturen in plaats van dat zij jou besturen. Afstand neem je door te mediteren, een ademoefening te doen op de WC, te sporten etc.

3. Leer jezelf kennen

Door vaker in contact te zijn met jezelf in plaats van met je (stress) emoties, wordt het makkelijker van daaruit te leven en beslissingen te nemen. Daarmee doe je jezelf en de wereld om je heen een groot plezier.

Dank voor het lezen. Geniet ervan. Dank voor het leven.

Vlinders

De vakantie is voorbij, relaties worden beëindigd en gister had ik een uitgebreid gesprek met een trainee over een mogelijk faillissement van het bedrijf waar we werken. Het werd me ineens weer zeer duidelijk: we houden niet van afscheid nemen, loslaten, aanvaarden. Want écht: het aller- allerergste zou zijn failliet gaan. Ik vroeg ‘waarom?’.  Dacht aan de kansen, aan platgebrande bossen, aan Shiva, de god van vernietiging, die ruimte maakt voor nieuw leven, een nieuwe cyclus, nieuw groen. Het zit niet in ons dagelijks systeem. We willen vasthouden. Veranderen is eng en moeilijk.

Ergens weten we het wel: hoe harder je knijpt in het handje zand dat je wil vasthouden, hoe makkelijker het tussen je vingers weg glipt. Maar dat ‘ergens’ zit meestal diep in ons verborgen. Keurig afgedekt door ons ego. De praatgrage gedachtenmachine die voortdurend doorratelt als een kip zonder kop. Ons wakker houdt uit onze slaap en de basis is voor onze irreële angsten en verdriet. Ons ego dat ervoor zorgt dat we ons vastklampen aan ziekmakende situaties op werk, in relaties of zelfdestructieve systemen. Alles om maar niet los te laten, te vechten tegen de stroom, vast te houden aan hetgeen we kennen.

Ik doe er ook soms aan mee en steeds realiseer ik me weer de enorme stroom van vertrouwen, kracht en liefde. Waarmee ik verbonden ben. Die in en om ons heen is. Altijd weer. Ons pure zijn. Ons ‘Ergens’. En dan ineens gaat het: kan ik loslaten en aanvaarden. Zien dat relaties voorbij gaan, dat na eb vloed komt en toegeven dat het even wat minder gaat.

Ik vertel helemaal niets nieuws. Maar hoop dat je jezelf de tijd gunt het ook even aan te raken. Je diepste kern, los van je ego. Je basis waarin je weet dat het precies zo gaat als het gaat. Dat je mee mag bewegen met de stroom. Dat vastknijpen, krampachtig en hard, een illusie is. Dat je kan vertrouwen.

Een prachtig waargebeurd verhaaltje als afsluiting, over liefde en vertrouwen.

Met glas en papiertje stond ik in mezelf te praten tegen de prachtige vlinder. Die zo druk fladderde tegen mijn raam, op zoek naar de weg naar buiten. ‘Doe maar voorzichtig lieverd, het glas is maar klein en ik wil je vleugels niet beschadigen. Ik laat je naar buiten’. Ik stond even en wachtte tot er wat rust zou komen. Ik haalde rustig adem en keek naar de vlinder.

De vlinder draaide weg van het raam, landde op mijn rechterborst en ging rustig zitten. Ik hoefde alleen maar drie passen naar buiten te zetten om de vlinder de verdiende vrijheid te geven. Een prachtig gebaar. Loslaten en vertrouwen.

Ik wens je een fijne dag.