Geniet mateloos!

Geniet je ook zo van de herfst? Zie je hoe de mooiste kleuren door de zon beschenen je steeds weer trakteren op adembenemende plaatjes? Zonder overdrijven ben ik af en toe tot tranen geroerd. Het geeft me ook een bepaald soort vertrouwen: de natuur gaat, seizoenen volgen. Met soms prachtige en soms dramatische resultaten.

Midas Dekkers vergeleek de herfst in zijn column met een tevreden oudere die nipt van een glaasje cognac. De natuur heeft zijn werk gedaan, gewassen zijn gegroeid, kinderen gebaard en uitgevlogen, nu is het tijd voor genieten van wat is bereikt met een glaasje cognac.

Geniet maar drink met mate. Ken je hem nog? Deze slogan van een aantal jaar geleden schoot de afgelopen twee dagen door mijn hoofd toen ik het nieuws tot mij nam: meer kans op kanker door het eten van verwerkt en rood vlees, meer hartinfarcten en beroertes door teveel zout eten, houtkachels leiden tot irritatie van neus, keel en luchtwegen en gerecyclede verpakkingen geven mogelijk kankerverwekkende stoffen af. Suiker mag al jaren niet meer. Zuivel is slecht. Brood ook. Ongetwijfeld allemaal voor een gedeelte waar.

Ik heb al eerder opgemerkt dat we slechts de beschikking hebben over 1 lichaam. Daarmee ervaren we de wereld en volbrengen we hier onze reis. Als het lichaam op is, eindigt onze reis. Ook hier is de natuur weer een prachtige leraar: met vertrouwen en stevigheid laten de bomen hun bladeren los. Op naar een volgend seizoen, over het algemeen koud en donker. Om daarna weer op te bouwen in licht.

Wij mensen vinden dat over het algemeen moeilijker. Afscheid nemen en loslaten doet pijn en vaak begrijpen we het niet. Hoe je er ook mee omgaat, je weet dat het gebeurt.

Voor jezelf kan je er dan het maximale aan doen om het lichaam zoveel mogelijk te faciliteren. Je luistert er zo goed mogelijk naar, volgt de signalen en zorgt er zo goed mogelijk voor. En net als dat je de juiste benzine in je auto gooit, kijk je ook bewust naar welke voeding jij in je lichaam gooit. Ten minste, in het ideale geval. Dat dat in deze tijd niet eenvoudig is blijkt wel uit bovenstaande quotes uit de kranten van de afgelopen dagen. Want wat is wijsheid? Wat kan nog wel gegeten worden en wat leidt tot ellende?

We weten waarschijnlijk niet helemaal precies meer wat goed is. We zijn druk, rennen hard, luisteren minder en zijn ons nauwelijks bewust van ons lichamelijke vervoermiddel. Dat moet gewoon werken zonder gezeur. Natuurlijk is dat niet altijd zo en dan treedt er wat meer bewustzijn op. We ervaren ineens ‘aan den lijve’ dat de gezondheid van ons lichaam essentieel is voor ons.

Misschien wil je het ook op die waarde schatten en er aldus mee omgaan. Mijn tip: leer je lichaam kennen. Luister ernaar. Wat zegt pijn je? Of onrust, uitslag, haaruitval. Probeer te ontdekken wat voor jou werkt zodat je minder afhankelijk wordt van meningen, onderzoeken en marketing van anderen (spelt is echt niet beter dan tarwe!!!). Je kan dit doen door dagelijks een paar minuten in stilte te zijn met jezelf en je eigen lichaam. Mediteren en aandacht richten. Je zult versteld staan van de ‘wijze oudere’ die al cognac nippend in je huist. Luister ernaar. En geniet!

Mee leven

We hebben de beschikking over een zeer vernuftig brein. Iets waarover ik de laatste tijd met grote sprongen meer leer. Eén van de dingen die we kunnen met ons brein is empathische gevoelens ervaren. ‘Mee-leven’ met de ander. Wanneer we ellende van een ander zien, licht er in ons brein een gedeelte op alsof we het zelf mee maken. Dus de klap met de hamer op zijn duim geeft resultaat in mijn brein en doet mij pijn.

De mate van dit meeleven wordt beïnvloed door een groot aantal zaken. Onderzoek wijst uit dat we het bijvoorbeeld kunnen trainen door oogcontact te maken en andermans gezichtsuitdrukkingen te kopiëren. Start met een lach (extern) en je voelt je vervolgens vanzelf blij (intern). Zo iets.

Er zitten verschillende grenzen aan het mee-leven. Wanneer de ellende teveel en te groot wordt, haken we af: te overweldigend. Ons brein kan zich er niet mee vereenzelvigen. Ook als we zelf drukker zijn of onder veel stress staan is er minder ruimte voor meeleven. Het lijkt dat de focus dan meer op onszelf is gericht en er daardoor minder ruimte  ontstaat voor de ander.

Veel ellende en veel stress.

De PVV staat huizenhoog in de peilingen.

We vinden van alles, maken ruzie, zijn geïrriteerd, ongenuanceerd, vormen meningen. Helpen, steunen, vechten en vloeken. We zijn het spoor bijster. Want waarheen? Wat is wijsheid? Wie moet blijven en wie moet weg. Met veel plezier kijken we naar ‘ik vertrek’ waar we het zo grappig vinden als mensen onvoorbereid vertrekken naar een buitenland om een beter leven op te bouwen. In economisch of emotioneel opzicht.

We meten met waarden, smijten met normen, struikelen over onze eigen stress en opwinding en verliezen alle kalmte. Kalmte die oh zo nodig is voor wijsheid, betrokkenheid, juiste beslissingen in snelle momenten. Kalmte die leidt tot evenwicht, een nieuwe balans. Kalmte die leidt tot leven en mee-leven.

Een meditatieoefening is dat je uitzoomt. Wat verder afstand neemt. Door het volgen van je ademhaling meer in contact komt met de ervaring en ervaren toeschouwer in je. Dat je niet mee gaat met de golven van stress, spanning en opwinding maar er wat ‘onder zakt’. Daar waar ook de deining is maar minder heftig. Daar waar je vanuit kalmte meer kan zijn en ervaren.

Ik vraag je oprecht met heel mijn hart: probeer het. Adem vijf minuten per dag bewust. Tel je ademhalingen en laat je niet afleiden. Als je de tel kwijt bent, niks erg! Begin weer opnieuw. Geen doel, geen moeten, geen ellende en geen stress. Adem. En leef. Mee.