Selma Falk

Selma Falk

dinsdag 26 maart 2013

Winkelen?!

‘Dat waren eigenlijk een soort gebouwen waarin allerlei zaken werden aangeboden die je dan direct na betaling mee kon nemen. Je kon voelen, passen en in veel gevallen was er ook een echt persoon die daar werkte en die hielp je dan bijvoorbeeld met inhoudelijk advies’. – ‘Maar moest je dan helemaal daarnaar toe? Zonder dat je wist wat ze precies hadden? En dat advies, hoe duur was dat’? ‘Ja, sommigen maakten er een dagje van: samen met vriendinnen. Dat noemden ze ‘winkelen’. Het advies zat bij de prijs in’.
Hoe lang zal het duren voordat we dit aan onze kinderen zullen uitleggen? Wanneer je nu door willekeurig welk Nederlands stadscentrum loopt zie je het begin al: de laatste tijd is een aantal grote winkelketens failliet verklaard met als resultaat dichtgetimmerde winkelpanden.
Helpen we hier zelf aan mee? Ja. De aankopen via internet stijgen nog steeds: we vinden het makkelijk, snel en handig, het wordt keurig thuis afgeleverd. Vaak is het goedkoper dus de keuze lijkt snel gemaakt.
Uitholling? Niet tegen te houden ontwikkelingen? Ik weet het niet. ‘Juf, wat is een discman?, vroeg laatst een leerling van groep 8. ‘De voorloper van de Ipod’, antwoordde de 24-jarige juf. Ze vond het leuk om mij te vertellen en ik glimlachte vriendelijk, terwijl ik dacht aan mijn eerste walkman met cassettes. Daar zou zij waarschijnlijk gek van opkijken.
Dus de ontwikkelingen gaan snel. Sneller dan vroeger? Ik weet het niet. Tegenhouden is niet mogelijk. Meebewegen zullen we. Zorg dat je plezier hebt in dat meebewegen. Door dichtbij jezelf te blijven en met veel plezier en verbazing om je heen te kijken en onderdeel te zijn van deze wereld.
Onthoud dat altijd het allerbelangrijkste is verbinding en contact met jezelf en met anderen om je heen. Werk daar bewust aan. En misschien betekent dat wel dat je eens wat vaker op zaterdagochtend op je fiets stapt om een heuse winkel te bezoeken. Kijken hoe waardevol we het persoonlijke contact op die onverwachte momenten vinden.
De  zon schijnt. Hou vertrouwen: de zomertijd komt er aan. De warmte zit in je hart. Maak de keuze ernaar toe te gaan door je adem er op te richten en vanuit daar de warmte te verspreiden.
Geniet. Het is een mooie dag.

dinsdag 19 maart 2013

Plassen op een andere manier!

Ik heb een puppy van twee jaar wat natuurlijk allang geen puppy meer is. Jullie zagen haar foto eerder voorbij komen. Ze is een vrouwtje en waarschijnlijk weet je wel dat vrouwtjeshonden zittend plassen. Meestal één grote plas. Mannetjes daarentegen verdelen hun plas over tientallen kleine plasjes en tillen hun poot op. Op die manier weet iedereen dat ze daar geweest zijn en dat is belangrijk voor een man(nelijke hond…..). Tot zover de biologieles van vandaag….

Mijn puppy is opgegroeid met haar, door mij genoemde, grote broer en daar heeft ze een en ander van geleerd. Helemaal niet vreemd: ‘waar je mee omgaat word je mee besmet’, zei mijn oma altijd al en dat is natuurlijk zo. Zowel mens als dier leert van de dingen en manieren waarmee ze in hun omgeving worden geconfronteerd. Ritmes, rituelen, eetmanieren en de manier van plassen. Want wat is er nou aan de hand? Mijn kleine vrouwtjes-puppy (dat allang niet meer klein is) plast als een man! Wringt zich in bochten haar poot op te tillen en doet tientallen plasjes per wandeling. Volledig tegennatuurlijk maar geleerd van haar ‘broer’.
Wij mensen zijn van nature aangelegd met een overlevingsmechanisme: in tijden van gevaar stroomt de adrenaline door het lichaam en gaat alle aandacht naar nuttige zintuigen als ogen en oren. De adrenaline zet onze spieren op spanning zodat we (boven onze normale kracht!) kunnen rennen of vechten. Een natuurlijk mechanisme dat ervoor gezorgd heeft dat we hier nu nog zijn.
In de tijd waarin we nu leven lopen we tegen dat natuurlijke mechanisme aan: wanneer we met problemen worden geconfronteerd reageren we zonder nadenken op onze natuurlijke manier: verharden, doorrennen, volhouden. 'Met mij gaat alles goed!'. Maar onze problemen bestaan tegenwoordig niet uit een grote beer die ons wil verscheuren maar uit zorgen. Zorgen om geld, huis, familie, gezondheid en of we het leven kunnen volhouden zoals we tot nu toe geleefd hebben. En met verharding reageren op deze zorgen en problemen is niet handig, niet effectief en bovendien onnodig.
Dat betekent dat we naast onze natuurlijke neiging iets nieuws aan moeten leren. Zodat we meer bewust zijn en vanuit die bewustheid een keuze kunnen maken voor de meest effectieve manier van reageren.
Het is de tijd om kracht te vinden in zachtheid en liefde. Om in tijden van nood te verbinden. Met jezelf en met anderen om je heen. Ik weet: het is tegen onze natuur. Want het schuurt, schudt en beweegt. Houd je je baan? Je huis? Je relatie? Dus juist nu, wanneer je niet vanuit bewustzijn reageert, lijkt het ‘natuurlijk’ te verharden, rennen of vluchten.
Ik geef je het voorbeeld van mijn puppy om je te laten vertrouwen: het is mogelijk om naast dingen die natuurlijk in je systeem zitten nieuwe dingen te leren. Het enige wat je hoeft te doen is je bewustzijn vergroten en je omringen met anderen die een voorbeeld zijn. Leren van elkaar.
Je echte kracht zit in jezelf. In zachtheid en liefde.
Ga zitten. Zet een stopwatch, neem in ieder geval tien minuten voor jezelf. In een warme ruimte waar je niet gestoord zult worden. Volg je ademhaling en sta jezelf toe spanning uit het lichaam weg te laten vloeien. Stel je voor dat je al je gedachten even laat rusten in een grote, diepe schaal. Je hoeft er even niks mee. Zie hoe het onder een glad wateroppervlak kan wegzakken. Ga dan steeds verder op weg naar jezelf in je eigen bewustzijn. Gebruik steeds de aandacht op je ademhaling als je wordt afgeleid. Ervaar en onderzoek dan totaal het gevoel van kracht dat je vindt in je hart. In je eigen zachtheid en liefde. Neem je voor je hier bewust van te zijn. Deel het met anderen.

dinsdag 12 maart 2013

Geloof in liefde

Ik geloof in de liefde.

Die, zoals alles, begint bij mezelf. Het kalme, overweldigende vertrouwen dat het klopt. Dat de dingen zijn zoals ze moeten zijn.
Ik geloof in de liefde. Tussen ouders en kind. Voor vrienden. En tussen partners.
 Hij: 101. Zij: 97. Samen: 80 jaar!
Zo vaak verward, met aandacht, geld of seks. Of vertroebeld door zorgen over kinderen, geld of vuilnisbakken buiten zetten.

Ik geloof in liefde. In volledige waarheid. Respect en vertrouwen. Ik vanuit mijn basis en vertrouwen in contact met jou.
Wanneer ik ervoor kies, zie ik het om me heen. In kleine sprankjes, overweldigende omhelzingen en vlugge aanrakingen.
Ik geloof in de liefde. Die begint bij mezelf. Doordat ik bewust ben. Mediteer. Werk aan mijn vertrouwen. Om heel te zijn. Om vanuit daar liefde te delen. Heen en weer vertrouwend op elkaar. Overgave in totale puurheid.
Laten we streven naar liefde. Door hard te werken. Respect te hebben. Te communiceren en in contact te zijn. Door hand in hand te groeien in vertrouwen.
Het oprechte en pure gevoel van liefde herken je door bewust te mediteren. Daardoor heb je minder last van onjuiste interpretaties en invullingen die velen hebben rondom liefde. (‘Mijn partner moet mijn gebrek aan eigenwaarde opvullen’, bijvoorbeeld).
Ga zitten in meditatiehouding en concentreer je een aantal ademhalingen op de beweging in je lichaam gekoppeld aan je ademhaling: waar voel je de beweging? Focus je dan op je neus waar je de adem naar binnen haalt en volg met aandacht de adem door je hoofd heen, langs je nek, door je romp, langs je bekken naar beneden. Met de uitademing kan je spanning in het lichaam en hoofd meegeven naar de aarde. Doe dit een tijdje.
Focus je dan op je hartgebied. Bemerk de adembeweging in dit gebied en blijf hier een tijdje in aandacht bij. Creëer vervolgens een beeld dat voor jou een positieve associatie heeft en zet dit midden in je hartstreek (bijvoorbeeld een klein glimmend gouden hartje). Zie vervolgens hoe je deze positieve energie kan verspreiden door je hele lichaam heen. Steeds een stukje verder. Sta toe dieper in te gaan op de rust en vrede die je ervaart. Blijf dit een tijdje doen. Eindig de meditatie met een positieve affirmatie. Ik geloof in liefde. Ik ben een liefdevol persoon. Zo iets. Sluit af door een lichte cirkel om je heen te visualiseren, onder je door in de grond en boven je hoofd.
Ik geloof in de liefde. Laten we het samen doen.

dinsdag 5 maart 2013

Golfbeweging


Terwijl we plannen maken de salarissen te bevriezen, ontdooit de grond. Het wordt lente. We hebben er met elkaar hard om geroepen want ‘oh, wat zijn we eraan toe…’. Het gaat echt gebeuren: we krijgen zon, licht en warmte.
Als golfbewegingen komen en gaan de dingen.  De natuur is als altijd een prachtig en sterk voorbeeld. Onder de grond is de laatste maanden hard gewerkt om ons strak aan de oppervlakte weer te verblijden met de mooiste kleuren en verse jonge bladeren. Om vervolgens weer na een aantal maanden te verdwijnen. Steeds weer opnieuw, steeds weer ietsje anders. Ons geroep en geklaag doet er niets aan af: we hebben totaal geen invloed op de golfbeweging. Waar we wel invloed op hebben is hoe we ermee omgaan.

In bedrijven is de golfbeweging niet anders. We werken een aantal jaren met eigen personeel, bouwen aan vertrouwen, efficiëntie en communicatie om vervolgens te beslissen dat het anders moet: de werkzaamheden (en mensen) worden geoutsourcet om het risico te spreiden en geld te besparen. Na een aantal jaren beslissen we anders en bouwen weer ons eigen personeelsbestand op.
Ook bij jezelf merk je de cyclische beweging. Heb je wel eens bewust het verschil gevoeld in de afzonderlijke weekdagen? De dinsdagmorgen voelt sprankelend en blijkt het meest productieve moment van de week te zijn (ik schrijf al jaren deze blog op dinsdagmorgen!) maar dan de zondag….. met stilte, naar binnen keren en opladen voor een nieuwe week.
Een kwestie van meebewegen. Niet teveel mee laten slepen en stevig bij jezelf zijn. En zoals ik al vaker heb gezegd: dat is niet makkelijk. Maar het geschud wordt harder, de beweging houdt aan dus jij krijgt steeds meer gelegenheid te oefenen. Oefenen bij jezelf te blijven en met kalme afstand en vertrouwen de dingen om je heen te bekijken. En als je het lastig vindt en je merkt dat je ’s avonds in je bed nog regelmatig ligt te piekeren, raad ik je aan een aantal minuten per dag in te bouwen om bewust in aandacht 1 ding te doen. Geef eens aandacht aan je ogen: wat zien ze, hoe voelt het als ze bewegen? Het bewust en met aandacht iets ‘volgen’ helpt je om je aandacht te richten. Om in contact te zijn met jezelf en niet als een weerloos blaadje mee genomen te worden door iedere golf die steeds weer komt.
De zon schijnt, voel hem op je wangen.