Ik adem zachtjes uit in bewondering. Ik ben in de gelukkige omstandigheid met enige regelmaat met deze wijze jongen van negen aan de ontbijttafel te zitten en geniet van zijn prachtige in- en vergezichten die me soms zo helder en krachtig raken.
‘Fijn dat het zo goed met je gaat, Selma’! ‘Je bent zo druk dat je al weken vooruit aan het plannen bent…’. Ik luister vertwijfeld naar de woorden en heb even geen antwoord. We leven nog steeds in een tijd en land waar ‘druk zijn’ zonder verder vragen het equivalent is van ‘het gaat je goed’.
Deze opvatting is
door alles heen voelbaar: rusten, introspectie en met kalmte en gerichte
aandacht dingen doen en ervaren wordt geïnterpreteerd als ‘niet ok’. Snelheid,
rennen, ‘trek het internet leeg-omdat het kan!’ (reclame van Tele2), volle
agenda’s, racen en hard werken? Ja! Dan hoor je erbij.
Voor de mensen met wie ik werk in mijn coachingspraktijk een
extra zorg. Want vaak doen ze even niet meer mee. Omdat het lichaam duidelijke
grenzen heeft aangegeven en meerennen dus niet meer lukt. Dan wordt er
verplicht stil gestaan en gaan alle radars van vechten, leren, loslaten en
doorgaan in werking. Ook voor mij een bekend fenomeen.
En dan is er ineens die wijsheid die alles in verhouding
zet: ik kan kijken in vrede. Naar mezelf en de wereld om me heen. Ik kan zien
dat we worstelen, vechten, duwen en trekken. Dat we onszelf soms ver laten
afdrijven. Van onze kern, ons vertrouwen en onze liefde. Dat we ons soms laten
leiden door illusies van bezit, macht en hebzucht.
En ik kan me ook in volledigheid realiseren dat ik zelf aan
het roer sta. Dat ik steeds in verbinding kan blijven met mezelf, mijn
behoeftes en mijn vaste basiskern van rust, liefde en vrede.
En zo kan ik een aantal dagen later de wijze woorden even volledig
voelen en ervaren: ik kijk hier in vrede. Een ervaring die ik bekrachtig in een
meditatie door met iedere in – en uitademing de zin te herhalen. Zodat ik het
me makkelijker kan herinneren op momenten dat mijn schip door de golven van het
dagelijks leven iets van koers is geraakt.
Of je nou rent, vliegt, het internet leeg trekt of zit op
een kussen, doe het met aandacht. Verbind je met je basisgebied (je billen!) en
voel of en waar ze de ondergrond raken. En kijk vanuit daar met de plek tussen
je wenkbrauwen (je derde oog) in vrede naar jezelf en de wereld om je heen.
Schip Ahoy Kapitein!