Kijk: vrede!

‘Ik kijk hier in vrede’, zegt hij op dezelfde toon als waarmee hij kort daarvoor vertelde dat hij gewonnen heeft met voetbal. ‘En dat doe ik vanuit hier’, vervolgt hij. Hij wijst naar de plek tussen zijn wenkbrauwen. Vervolgens kijkt hij even verschrikt op en ontspant als hij mijn reactie ziet. ‘Hoe werkt dat precies? Kijken vanuit die plek?’, vraag ik hem. En hij legt uit dat het als een stroomstootje licht is. Van binnen naar buiten.

Ik adem  zachtjes uit in bewondering. Ik ben in de gelukkige omstandigheid met enige regelmaat met deze wijze jongen van negen aan de ontbijttafel te zitten en geniet van zijn prachtige in- en vergezichten die me soms zo helder en krachtig raken.

‘Fijn dat het zo goed met je gaat, Selma’! ‘Je bent zo druk dat je al weken vooruit aan het plannen bent…’. Ik luister vertwijfeld naar de woorden en heb even geen antwoord. We leven nog steeds in een tijd en land waar ‘druk zijn’ zonder verder vragen het equivalent is van ‘het gaat je goed’.

Deze opvatting is  door alles heen voelbaar: rusten, introspectie en met kalmte en gerichte aandacht dingen doen en ervaren wordt geïnterpreteerd als ‘niet ok’. Snelheid, rennen, ‘trek het internet leeg-omdat het kan!’ (reclame van Tele2), volle agenda’s, racen en hard werken? Ja! Dan hoor je erbij.

Voor de mensen met wie ik werk in mijn coachingspraktijk een extra zorg. Want vaak doen ze even niet meer mee. Omdat het lichaam duidelijke grenzen heeft aangegeven en meerennen dus niet meer lukt. Dan wordt er verplicht stil gestaan en gaan alle radars van vechten, leren, loslaten en doorgaan in werking. Ook voor mij een bekend fenomeen.

En dan is er ineens die wijsheid die alles in verhouding zet: ik kan kijken in vrede. Naar mezelf en de wereld om me heen. Ik kan zien dat we worstelen, vechten, duwen en trekken. Dat we onszelf soms ver laten afdrijven. Van onze kern, ons vertrouwen en onze liefde. Dat we ons soms laten leiden door illusies van bezit, macht en hebzucht.

En ik kan me ook in volledigheid realiseren dat ik zelf aan het roer sta. Dat ik steeds in verbinding kan blijven met mezelf, mijn behoeftes en mijn vaste basiskern van rust, liefde en vrede.

En zo kan ik een aantal dagen later de wijze woorden even volledig voelen en ervaren: ik kijk hier in vrede. Een ervaring die ik bekrachtig in een meditatie door met iedere in – en uitademing de zin te herhalen. Zodat ik het me makkelijker kan herinneren op momenten dat mijn schip door de golven van het dagelijks leven iets van koers is geraakt.

Of je nou rent, vliegt, het internet leeg trekt of zit op een kussen, doe het met aandacht. Verbind je met je basisgebied (je billen!) en voel of en waar ze de ondergrond raken. En kijk vanuit daar met de plek tussen je wenkbrauwen (je derde oog) in vrede naar jezelf en de wereld om je heen.

Schip Ahoy Kapitein!