Een stormachtige tijd

Afgelopen weekend las ik een boek waarin de samenleving in 2015 werd omschreven. In dit boek staat nogal stellig een aantal heftige veranderingen beschreven die ons te wachten staan volgens de schrijver.

Het boek beschrijft de veranderende tijd. De omwenteling van individualisme naar verbinding, vrij vertaald. Het egoïsme, afgescheiden zijn wordt vervangen door delen met elkaar. Doen waar je goed in bent, vanuit je eigen kern. Er wordt gezegd dat wanneer je dat doet dat de engelen dan mee gaan werken en er extra licht gestuurd wordt om je stappen te belichten. Verder wordt er omschreven dat ons huidige geldsysteem zal verdwijnen. Want juist als iedereen doet en leeft vanuit zijn eigen lichte kern, zal de ruilhandel met behulp van geld zoals we het nu kennen niet nodig zijn.Een nogal ‘zweverig’ boek, wordt het ongetwijfeld genoemd….

Maar wel met een prachtige kern die ik waarlijk geloof en waar ik regelmatig voor op de barricade klim: ga naar je kern en doe waar je hiervoor bent. Niet meer en niet minder.

Moeilijk? Ja en nee. Want wanneer je stevig vasthoudt aan oude zekerheden en overtuigingen is het lastiger loslaten. We kennen allemaal het gevoel van de vrije val, bijvoorbeeld in de Python bij de Efteling. Whoehaaa!! Waar ga je naar toe?

Maar wanneer je kennis maakt met jezelf, het vertrouwen voelt in je eigen kern is het stukken makkelijker om los te laten. En zoals iedere week weer: ga mediteren. Het sterkt je. Het maakt het makkelijker de veranderingen te beleven in vertrouwen.

En dan lijkt het zo te zijn dat de tijd en de gebeurtenissen van vandaag je geen keuze laten: Wallstreet is dicht! Een heftig regeerakkoord op allerlei gebied. Prachtige samenwerkingsverbanden op verschillende niveaus (kijk eens naar http://geldloos.nl/tags/gereedschap waar je je gereedschap met de buren kan delen). Mijns inziens is alles wat je kan doen met vertrouwen en verbazing kijken. Open staan en genieten. Het is een prachtige aarde. Vol in beweging.

Mediteer. Iedere dag. 5 minuten. Deel en zoek de verbinding.

Je vindt het boek hier: http://www.bol.com/nl/p/de-samenleving-in-2015/1001004011496822/ 

Ik ben nooit onzeker

‘Ik ben niet onzeker. Nooit.’ Naast het feit dat onze hersenen de ontkenning niet verwerken (en daarmee dus de boodschap ‘ik ben onzeker’ registreren) ben ik ervan overtuigd dat degene die dit afgelopen week zei, zich vergist. Natuurlijk is er altijd discussie over wat dan precies onzekerheid is maar iedereen is van tijd tot tijd onzeker. Onzekerheid is een gevoel dat af en toe de kop op steekt in je systeem en je even doet wankelen. Het kan veroorzaakt zijn door je opvoeding, mensen om je heen of dingen die je hebt meegemaakt. De manier van omgaan met onzekerheid verschilt enorm: de een bedekt het met een grote mond, de ander met een glimlach, de derde trekt zich terug. Uit onzekerheid zijn sublieme (kunst)werken ontstaan omdat het een drijfveer kan zijn ‘te laten zien wie je (wel) bent’.

En daar zit de crux. Want wanneer je je identificeert met je lichaam of met hetgeen je doet, voelt of denkt (werk bijvoorbeeld) dan ligt onzekerheid op de loer. Mijn eerste meditatielessen leerden mij het Body- Mind-Spirit model dat (héél kort samengevat) zoveel betekent als: je hebt een lichaam (als ‘vervoermiddel’ om hier de wereld te ervaren), je hebt een Mind (gedachten en emoties) en je bent je Spirit (je kern, Zelf). Die kern, die krachtige, vredige, lichte kern, die ervaar je wanneer je mediteert. Vanuit daar kan je kijken naar de dingen die er in het lichaam gebeuren (rugpijn!, migraine!, verkoudheid!) en naar de gedachten in je hoofd en de emoties in je hart. Een stap verder in meditatie is dan dat je vanuit je eigen positieve kern gedachtes, emoties en lichamelijke ongemakken ten positieve beïnvloedt.

Wanneer je weg gaat van je kern en je de overtuiging neemt dat je je lichaam of gedachten of emoties bént dan word je daarin kwetsbaar en meer vatbaar voor onzekerheid. Je kan dan ‘buiten jezelf’ gaan vechten voor lijfsbehoud (breken of gebroken worden) of hard en dwingend worden om anderen te overtuigen van jouw gelijk. En wanneer de ander minder bewust is, krijg je nog een kettingreactie ook omdat hij of zij meegezogen zal worden in jouw negatieve energie en dus ook ‘buiten zichzelf’ zal reageren (bijvoorbeeld in woede).

Je doorbreekt dit door je bewustzijn te vergroten. Vijf minuten per dag bewust te ademen. Langzaam aan je zelf beter te leren kennen waardoor het makkelijker wordt in je eigen kern te blijven en je je daarmee te identificeren. Waardoor je sneller doorhebt wanneer je buiten jezelf reageert en je dat kan herstellen. Je doet er jezelf en de wereld een groot plezier mee. Licht straalt namelijk door op anderen.

Ga zitten. Zorg dat je comfortabel zit met je rug rechtop. Ontspannen en alert. Volg je adem met aandacht naar je buik toe en span je buikspieren licht aan om daarmee stevigheid in het lichaam te creëren. Gebruik je adem om positieve energie naar binnen te ademen en spanning weg te laten vloeien. Houd dit 5 minuten vol. Breng steeds je aandacht terug naar je ademhaling.

Als je wilt ga je een stap verder en ga je met je aandacht naar je hart. Creëer een positief gevoel door aan iets leuks of fijns te denken. Verbind er een positief woord aan en herhaal dit op iedere inademing. Daarmee geef je ook je gedachten een taak, gefocust op het positieve gevoel. Bemerk hoe je met iedere inademing rustiger kan worden en dichterbij komt in je eigen vredige kern.

Doe dit zo vaak als je wilt maar minimaal 1 keer per dag. Geniet en deel.

 

Plussen en minnen

Goed en kwaad, de wereld die binnenkort 'vergaat'. Plussen en minnen. Wat zijn wij toch interessante wezens. Voortdurend in beweging, steeds van het ene uiterste naar het andere. Hoe precies jouw ‘uitersten’ eruit zien is geheel persoonlijk. Zoals voor de 1 het uiterste is het roer omgooien, alles verkopen en een Bed & Breakfast in Zuid Frankrijk beginnen is voor de ander een uiterste om ‘nee’ te zeggen als iemand voor wil in de rij bij de kassa. Maakt niet uit. Uitersten zijn het.

De middenweg-balans-evenwicht. Dat is waar we vaak naar zoeken maar grappig genoeg hebben we nauwelijks door wanneer we er zijn. Omdat het altijd een ‘doorgang’ is van het ene punt naar het andere en we er nooit lang zijn. We zijn namelijk steeds onderweg. Die uitersten zijn dus een gegeven. Hoe we ermee omgaan en hoe bewust we zijn, dat verschilt nogal.

Vandaag maar weer eens een pleidooi voor mediteren. Toen ik vanmorgen door het bos liep met mijn hond merkte ik dat ik in een woelige periode zit. Ik heb keuzes gemaakt die veel verandering mee hebben gebracht en langzaam aan dwarrelt het stof een beetje neer en kan ik kijken naar het resultaat van de verschuivingen die ik heb doorgevoerd. En bij die rust komen dan ook de vragen. Hoe nu verder?- is er 1 van.

En daar midden in dat druilerige bos voelde ik ineens een grote kracht. Mijn grote kracht. Want 1 van mijn grootste kwaliteiten is mijn ijzeren discipline. Toen ik 6 jaar geleden leerde mediteren merkte ik direct de eerste keer dat dit uitermate goed voor mij is. Voor mijn lichaam, mijn energie, mijn geest. Mediteren is goed voor mijn totale systeem. Ik gebruik het om positieve affirmaties te herhalen. Om mijn lichaam gezond te maken (er is een zeer effectieve ademtechniek tegen verkoudheid). Ik maak mijn geest er kalm mee. Mediteren brengt mij in totale balans en brengt me bij mijn enorme kracht om de dingen van het leven op een goede manier te ervaren.

Velen van jullie weten heel goed wat wel en niet goed is voor je. Minder roken/ snoepen, meer sporten, minder stress, meer tijd voor jezelf. Vul maar in. Toch moeten we voortdurend vechten tegen ‘de snelle kick’. Het directe gewin. De kalmte die de sigaret je geeft (denk je), het genot van het chocolaatje en het heerlijke omdraaien in bed in plaats van eruit te gaan om te sporten. Zo graag houdt je mind je voor de gek: die snelle kick, daar ga je voor. Pas in de tweede ronde komt je zelf aan het woord, je eigen kern die je vertelt wat je keuze en je pad is voor de lange termijn. Gezond omgaan met je lichaam. Respectvol met je geest. Luisteren naar je basis.

En daar ben ik dankbaar voor mijn discipline. Iedere dag mediteren. Iedere dag lichaamsoefeningen. Iedere dag bewust ademen. Het levert me inzicht op. In wie ik ben, wat mijn kracht is, wanneer ik me goed voel en wanneer niet. Ik zie het als ik mezelf kwijt raak, als de woede of teleurstelling door mijn lijf giert en ik ‘buiten mezelf’ (prachtige uitdrukking) onredelijk reageer. Ik ben een mens. Maak fouten. Ben soms gefrustreerd. Soms boos. Rook soms een sigaret of schreeuw tegen mijn hond.

Maar door het veelvuldig mediteren voel ik dat ik op die momenten buiten mezelf ben. Kan ik snel weer teruggaan naar mijn eigen pad. Mijn eigen kern. Een voorbeeld zijn voor anderen. Inspiratie geven om met rust en liefde in de wereld te staan en de wereld te benaderen.

Ik gun je discipline. Hou van jezelf.

Seizoenen

Een werkelijk prachtige morgen: de zon die opkomt en de afgekoelde aarde langzaam opwarmt. Mistige wolken en handschoenen aan op de fiets. Ik hoop dat je er iets van hebt meegekregen de afgelopen dagen. Het is echt herfst geworden. Een nieuw seizoen en dus wordt het weer tijd mijn meditatiewandeling in te plannen. Het ritme is langzaam zo ontstaan dat ieder seizoen een wandeling plaatsvindt. De afgelopen week vroegen al verschillende mensen ernaar.

Grappig, hoe snel we dat doen als mensen: ritmes creëren. Ieder seizoen een meditatiewandeling, opstaan, leven en praten in een vast stramien. Ik schreef er al eens eerder over.

Net als de vanzelfsprekendheid waarmee de natuur haar ritme en seizoenen laat zien, zoeken wij ook steeds naar ritmes en rituelen omdat het ons een rust geeft waarbij we goed gedijen.

Wanneer er situaties voorkomen in je leven die je ritme doorbreken ben je vaak (even) van slag. Rouw, schrik, aanpassen. Op de een of andere manier moet je iets met hetgeen je tegenkomt op je pad. Er zijn legio keuzes: wegstoppen, actie ondernemen, noem maar op. Hoe dan ook doe je er wat mee.

Er wordt gezegd dat wanneer je rouw ervaart dat het helpt als alle seizoenen 1 maal voorbij zijn gekomen. Het afgelopen jaar heb ik veel meer dan anders bewust de seizoenen meegemaakt: de winter die koud en donker aanvoelde, een lente waarin ik me gedwongen heb te kijken naar krokussen en prachtige groene bomen. De zomer waarin ik de warme zonnestralen in alle kracht naar binnen heb gezogen. En nu de herfst. Met plassen tot aan mijn enkels en een prachtige ochtend als vandaag. Op naar de winter en de cirkel is rond.

Ik vertel je dit verhaal omdat ik het heel bijzonder vind om zo bewust om te gaan met mezelf en mijn omgeving. Omdat de natuur en de seizoenen me zo ontzettend veel hebben gegeven. Omdat ik prachtige meditaties heb. In de natuur maar ook met de natuur als onderwerp van mijn meditatie. Om steeds, op welke manier dan ook, de enorme rust en troost te ervaren van de natuur. En eigenlijk hoop ik dat ik je aansteek. Dat iets van mijn woorden in je systeem gaat zitten. Waardoor je de volgende keer als je buiten loopt je even bewust een teug adem inhaalt. En je je realiseert dat je onderdeel bent van een groter geheel.

Ik geef je een prachtige, eenvoudige meditatie oefening. Voor troost, kracht en bescherming.

Ga staan op je voeten. Voel de onderkant van je voeten. Volg vanuit daar je enkels, onderbenen, knieën (van het slot) bovenbenen, bekkengebied, buik iets aangespannen, schouders laag, kin iets naar je borst, hoofd recht op je romp. Volg je ademhaling. Sta gewoon in aandacht.

Breng dan je handen voor je borst en op een inademing gaan ze omhoog voor je gezicht langs en trekken ze op de uitademing een grote cirkel om je heen. Jouw cirkel. Herhaal drie keer en zie voor je hoe je je eigen ruimte schept om je heen. Je kan er licht in voorstellen als je wilt. Laat dan je armen zakken en volg nog een aantal malen je ademhaling. Vervolg je dag.