Seizoenen

Een werkelijk prachtige morgen: de zon die opkomt en de afgekoelde aarde langzaam opwarmt. Mistige wolken en handschoenen aan op de fiets. Ik hoop dat je er iets van hebt meegekregen de afgelopen dagen. Het is echt herfst geworden. Een nieuw seizoen en dus wordt het weer tijd mijn meditatiewandeling in te plannen. Het ritme is langzaam zo ontstaan dat ieder seizoen een wandeling plaatsvindt. De afgelopen week vroegen al verschillende mensen ernaar.

Grappig, hoe snel we dat doen als mensen: ritmes creëren. Ieder seizoen een meditatiewandeling, opstaan, leven en praten in een vast stramien. Ik schreef er al eens eerder over.

Net als de vanzelfsprekendheid waarmee de natuur haar ritme en seizoenen laat zien, zoeken wij ook steeds naar ritmes en rituelen omdat het ons een rust geeft waarbij we goed gedijen.

Wanneer er situaties voorkomen in je leven die je ritme doorbreken ben je vaak (even) van slag. Rouw, schrik, aanpassen. Op de een of andere manier moet je iets met hetgeen je tegenkomt op je pad. Er zijn legio keuzes: wegstoppen, actie ondernemen, noem maar op. Hoe dan ook doe je er wat mee.

Er wordt gezegd dat wanneer je rouw ervaart dat het helpt als alle seizoenen 1 maal voorbij zijn gekomen. Het afgelopen jaar heb ik veel meer dan anders bewust de seizoenen meegemaakt: de winter die koud en donker aanvoelde, een lente waarin ik me gedwongen heb te kijken naar krokussen en prachtige groene bomen. De zomer waarin ik de warme zonnestralen in alle kracht naar binnen heb gezogen. En nu de herfst. Met plassen tot aan mijn enkels en een prachtige ochtend als vandaag. Op naar de winter en de cirkel is rond.

Ik vertel je dit verhaal omdat ik het heel bijzonder vind om zo bewust om te gaan met mezelf en mijn omgeving. Omdat de natuur en de seizoenen me zo ontzettend veel hebben gegeven. Omdat ik prachtige meditaties heb. In de natuur maar ook met de natuur als onderwerp van mijn meditatie. Om steeds, op welke manier dan ook, de enorme rust en troost te ervaren van de natuur. En eigenlijk hoop ik dat ik je aansteek. Dat iets van mijn woorden in je systeem gaat zitten. Waardoor je de volgende keer als je buiten loopt je even bewust een teug adem inhaalt. En je je realiseert dat je onderdeel bent van een groter geheel.

Ik geef je een prachtige, eenvoudige meditatie oefening. Voor troost, kracht en bescherming.

Ga staan op je voeten. Voel de onderkant van je voeten. Volg vanuit daar je enkels, onderbenen, knieën (van het slot) bovenbenen, bekkengebied, buik iets aangespannen, schouders laag, kin iets naar je borst, hoofd recht op je romp. Volg je ademhaling. Sta gewoon in aandacht.

Breng dan je handen voor je borst en op een inademing gaan ze omhoog voor je gezicht langs en trekken ze op de uitademing een grote cirkel om je heen. Jouw cirkel. Herhaal drie keer en zie voor je hoe je je eigen ruimte schept om je heen. Je kan er licht in voorstellen als je wilt. Laat dan je armen zakken en volg nog een aantal malen je ademhaling. Vervolg je dag.