Motivatie

Een filmpje vandaag. Later dan normaal maar een inspiratie die leidt tot een mooie blog: waar haal jij je motivatie vandaan? Niet zo maar een eenvoudige vraag. Als je zin hebt, bekijk het filmpje. Beter om eerst voor jezelf even na te gaan waarom je de dingen doet die je doet. Je werk, de dagelijkse invulling van je dag/ week/ leven: maak je de keuzes bewust? Passen ze bij je? En krijg je er (voldoende) energie van?

Al eerder heb ik in mijn blog vermeld dat de boeddhisten me uitlegden dat de enige en voortdurende bron van inspiratie en motivatie is: er toe doen. Iets voor een ander betekenen. Zelf keuzes maken, daarvoor staan en je eigen energie, talent en liefde inzetten voor anderen. Zodat je leven waarde krijgt. Zodat jij ertoe doet.

Niet zomaar een boodschap. Heftig en zwaar als je het van die kant wilt bekijken. Maar zeker ook logisch, luchtig en voor de hand liggend. Eenvoudig. Als je ervoor kiest het van die kant te bekijken.

Uit bijgaand filmpje blijkt dat geld alleen een motivatie voor mensen is wanneer ze gevraagd worden een mechanisch proces uit te voeren. In ons leven komt dat niet veel voor. Vaker gaat het om meedenken, eigen initiatief, dingen aan elkaar koppelen, creativiteit.

En wanneer het gaat over deze dingen, laten we zeggen over 95 % van je activiteiten die je uitvoert, dan blijkt dat je motivatie te vinden is in autonomie, een doel dat bij jezelf past en het vervullen van een ‘nut voor de ander’.

Ik vraag je: bekijk de dingen die je doet eens vanuit dit licht. Kruip dichtbij jezelf. Durf te dromen, kiezen en handelen. Vanuit je eigen motivatie. Je eigen kern. Geniet ervan en leef.

En wanneer je je alleen voelt, kwetsbaar, het gevoel hebt even de weg kwijt te zijn. Geen keuzes te hebben. Ga zitten. Word stil. En haal adem. Het komt goed.

Het filmpje: http://youtube.googleapis.com/v/u6XAPnuFjJc&autoplay=1

Mediteren met Maslow

Ik geef het eerlijk toe: toen ik precies een week geleden totaal natgeregend en verkleumd thuiskwam na een wandeling in het bos met mijn honden was ik er even helemaal klaar mee. Ik heb geklaagd over het weer! Mijn winterjas (15 mei!) was totaal doorweekt, mijn dikke leren laarzen zaten tot aan de knie vol modder en ik had het koud.

Het deed me beseffen dat de boodschap die ik hier bijna elke week verkondig zo ontzettend waar is.

Moeheid, niet goed in je vel zitten en jezelf voorbij lopen zijn de voedingsbodem voor negatieve gedachten, uitspraken en handelingen. En wij hebben zelf de mogelijkheid in handen om dat te veranderen.

Ten eerste moet gezegd worden dat wij hier natuurlijk heel rijk zijn. Ondanks dat de crisis ons raakt, zitten we nog steeds behoorlijk boven in de behoeftepiramide van Maslow. We hebben kleding om aan te trekken, een dak boven ons hoofd en voldoende voedsel waardoor er ruimte komt voor de behoeftes verder in de piramide: vriendschap, liefde, waardering en uiteindelijk zelfverwerkelijking of mentale groei.

Duidelijk is dat deze behoeften er zijn en dat jij zelf bepaalt in hoeverre mate je er gehoor aan geeft. Met behulp van meditatie merk ik steeds weer dat je hier grote stappen kan zetten door steeds dichter bij jezelf en je eigen kern te komen.

Want doordat ik moe was, werd ik kwetsbaarder voor de dingen om me heen: ik werd beïnvloed door het slechte weer en liet dat in die mate binnenkomen dat ik er ook over ging klagen. Nou weet ik dat ik daar echt niet de enige in ben hier in Nederland maar ik weet ook dat het niet fijn voelt voor mezelf, waarschijnlijk ook niet voor de ander en dat het zo weinig zin heeft om die negatieve energie te verspreiden.

En dat is dus waar het besef kwam: zorg goed voor jezelf. Mediteer. Zorg dat je voldoende slaap krijgt. Zodat je vaker dichtbij je stevige kern kan blijven. Zodat je bewustzijn groeit. Je positieve energie kan verspreiden omdat dat vanuit jezelf komt.

Is het een open deur? Ik hoop het. Doen velen van ons het (af en toe) niet? Ik vrees het.

Neem je tijd. Er is genoeg. Mediteer iedere dag 10 minuten.

Ga zitten in meditatiehouding. Focus je op je ademhaling en ontspan bij iedere uitademing je lichaam verder. Ga dan met je aandacht naar je hartstreek. Stel je voor dat je je hart opent. Op iedere inademing adem je warmte, licht en energie naar binnen en laat je je hele lichaam ermee volstromen. Hoe dit een aantal minuten vol. Wanneer je wilt kan je het na een tijdje ook verder verspreiden. Dus buiten je lichaam, verder om je heen.

Je kan ook een bewuste wandeling maken, buiten. In de zon. Voel je voeten, hoor de vogels, voel hoe je ademt.

Geniet.

Spring!

In het momenteel prachtige bos rondom Arnhem springt een kangoeroe rond! Onduidelijk waar hij vandaan komt maar hopelijk zwaar aan het genieten van het prachtige groen, de bomen die vol overgave hun takken openen met uitbundig groene bladeren. Gelukkig valt er meer dan genoeg regen om al dat nieuws te voeden.

Een mooi beeld wat mij zeer vrolijk stemt. Op de dag waarin bekend wordt dat de economie het eerste kwartaal wederom gekrompen is en er zorgen zijn over een half miljoen kinderen in Nederland die te maken hebben met mishandeling en/ of armoede.

De dag waarop ik eigenlijk wilde schrijven over Rutte en Wilders die het niveau van hun communicatie nog niet echt hebben opgeschroefd. Een aantal maanden geleden de kleuterklas-uitspraken (‘doe ff normaal man! Nee, doe zelf ff normaal!’) worden netjes voortgezet in moddergooien over verloren stemmen etc.

De dag die midden valt in een hectische tijd. Voor mij persoonlijk en, met grote kans, ook voor jou. Omdat de nieuwsfeiten over elkaar heen tuimelen. Steeds weer gaat het over de economie, werken, zorgen, overleven in een hectische tijd. Of misschien raken de nieuwsfeiten jou minder maar is het toch hectisch voor je omdat er op het persoonlijke vlak in je leven veel beweging is.

Een dag, periode, fase en land dat vraagt om leiderschap. Leven, zijn, ervaren en werken vanuit je zelf. Ik schrijf er regelmatig over. Een leiderschap dat krachtig, puur en waardevol wordt wanneer het komt vanuit je zelf. Waarin je je eigen verantwoordelijkheden neemt. Op je werk, in je relaties en zeker wanneer je in de spiegel kijkt: hoe gaat het met die persoon? Kijk er eens naar. Wat zie je? In het gezicht, de ogen, de lijntjes. Een goede oefening om dagelijks te doen.

En wanneer je merkt dat er dan vooral kritische, negatieve gedachten komen, bedenk je dan wat je dat oplevert en doe onderstaande meditatie. Want pas wanneer jij begint met veranderen, met vrede vinden in jezelf, vind je weer plezier, licht en kracht om je leven te leiden. En daarmee verander je je lijden in leiden en ben je een voorbeeld voor anderen.

Neem het beeld voor je van de huppelende kangoeroe: de vrijheid tegemoet, het leven in. Met natuurlijk tegenslag. Maar ook de ruimte en het plezier. Voor jezelf. En daarmee voor de ander!Hup! Het bos in!

Ga zitten in meditatiehouding. Adem een aantal malen rustig in en uit en ontspan op iedere uitademing je lichaam steeds een stukje verder. Deze meditatie richt zich op de gedachten die je over jezelf hebt. Onderzoek dit eerst: denk je positief over jezelf en je ervaringen in dit leven of negatief? Creëer voor en over jezelf positieve gedachten. Wanneer je in het verleden ervaringen hebt meegemaakt die je beperkten bij de vorming van een positief zelfbeeld, sluit het verleden dan af. Vergeef het verleden en vind de rust om los te laten en in het nu te leven.

Door positief naar jezelf te kijken creëer je nieuwe normen voor jezelf en je omgeving welke liefdevol en ondersteunend zijn. Vanuit daar kan je jouw betekenis, invulling en rol verder invullen en waarde geven.

Laat tijdens de meditatie je gedachten hier over gaan. Stuur ze steeds naar een liefdevolle en ondersteunende gedachte over jezelf. Als je wilt breng je tijdens de meditatie je aandacht naar het punt tussen je wenkbrauwen.

Doe deze meditatie regelmatig. Het kost tijd om deze verandering in te laten bedden.

Taalverkrachting!? Hoe leuk is dat?

Doe jij ook al mee met ‘tout hip Nederland’? Door regelmatig dwars door je zinnen heen te roepen: ‘hoe leuk is dat?’. Om soort van aan te geven dat je zelf (wild) enthousiast bent over iets? Presentatoren op TV, in allerlei magazines, in stukken geschreven door ‘serieuze’ journalisten en vooral op straat en in gesprekken: overal hoor je tegenwoordig de tussenvraag ‘hoe …. is dat?’. Op de puntjes mag je zelf iets invullen maar meestal hoor ik een positief woord ertussen.

Taalverkrachting. Of taalontwikkeling. Maar net vanuit welke kant je kijkt. Ik ben behept met een stel hersens dat af en toe nogal rechtuit werkt. Dat betekent in dit specifieke geval dat wanneer mij een vraag gesteld wordt, er direct in mijn hoofd radartjes gaan draaien om die vraag te beantwoorden. Dat dit sowieso niet altijd handig is, ervaar ik regelmatig maar met de nieuwe ‘hippe’ ontwikkeling word ik steeds op het verkeerde been gezet. Want hoewel het overduidelijk klinkt als een vraag, is het totaal niet de bedoeling dat ik antwoord geef. Lastig.

Hetzelfde heb ik overigens bij het nog veelvuldiger misbruiken van het woord ‘je’ terwijl men ‘ik’ bedoelt: ‘ja, je weet wel hoe dat gaat he? Dan kom je daar aan op dat plateau en dan voel je ineens de grond onder je wegzakken. Echt! Het zweet breekt je dan aan alle kanten uit!’

Ik heb dan steeds moeite om bij het verhaal te blijven omdat mijn hersenen de hele tijd bezwaren uitroepen. In de trant van: Nee! Ik weet helemaal niet hoe dat gaat! Ik was niet op dat plateau. Laat staan dat ik de grond voelde wegzakken of het zweet me uitbrak!’. Maar dat is niet de bedoeling….

De bedoeling is dat ik vriendelijk dit verhaal aanhoor en accepteer dat het lastig is voor degene met wie ik praat om ‘ik’ te zeggen wanneer hij/zij  ‘ik’ bedoelt.

Waarom? Wordt het dan te waar? Komt het dan te dichtbij? En waarom moet er een vreemde vraagconstructie gebouwd worden om je eigen emotie van plezier uit te drukken? Waarom zeg je niet gewoon: ‘dat vind ik ontzettend leuk’, in plaats van ‘hoe leuk is dat?’. Je bedoelt echt het eerste hoor! Dat snappen mijn hersenen nog wel…..

Gaat het nou te ver om me af te vragen of dit voorbeelden zijn van onze hedendaagse situatie waarin we steeds verder van onszelf af komen te staan? Waarin we niet meer goed weten wat we voelen, waar we echt zin in hebben, wat we echt belangrijk vinden? Ik weet het niet. Zonder het al te zwaar te maken wil ik je graag uitnodigen op zoek te gaan naar jezelf. Naar je eigen innerlijke drijfveren, de dingen, mensen, situaties en handelingen waar je zelf vrolijk van wordt. Waar je jezelf goed bij voelt. Waarvan je zonder twijfel en vragen hardop kan uitspreken: dit vind ik ontzettend leuk!

Zoals in mijn geval: samen mediteren!

Zoek een rustige plek op. Zet een stopwatch op minimaal 10 minuten. Ga ontspannen liggen of zitten. Adem een aantal keer rustig in en ontspan steeds meer op elke uitademing. Ga dan in gedachten naar een plek waar je je veilig en geborgen voelt. Gebruik je zintuigen steeds verder om te ontdekken hoe het daar ruikt, klinkt, voelt. Nestel jezelf steeds verder in deze plek. Stel je dan open voor een liefdevolle energie die met jou op deze plek is. Een mens, dier, voorwerp dat een vertrouwde liefde uitstraalt. Die je veiligheid vergroot. Laat dit beeld steeds verder helder worden. En wanneer je wilt, kan je een aantal vragen stellen aan deze persoon/ energie. Het is je eigen innerlijke wijsheid. Altijd bij je. Altijd liefdevol. En steeds beschikbaar. Vergroot je vertrouwen.

Sluit rustig af door een aantal maal bewust je ademhaling te verdiepen en je lichaam wakker te ademen. Vervolg je dag met plezier.

En ter afsluiting nog deze: als iemand bij afscheid naar mij roept: 'Groetjes!', vraag ik me altijd af: 'aan wie?'.

Vrijheid

Ben jij ook zo’n vader wiens dochter gister met een over-de-top versierde fiets meereed in de optocht? Of de moeder die de mooiste kunstwerkjes maakt als traktatie voor de verjaardag? Liep je met een oranje pruik/ bril/ shirt lallend door de straten? Doe je wel eens ontzettend je best om aardig gevonden te worden of doe je jezelf net iets anders voor dan je je op dat moment voelt?

Compenseren. ‘Iets goed proberen te maken, terug in balans brengen’. Dat is 1 van de definities die je vindt op internet. We doen het allemaal. Omdat we ons schuldig voelen over de keren dat we er niet zijn voor onze kinderen, omdat we onaardig hebben gepraat of gedacht over iemand, omdat we ons onzeker en ver van onszelf af voelen. Omdat we strak in een keurslijf meedraaien en het daarom fijn vinden af en toe ‘los te gaan’. Zelfs het weer lijkt eraan te doen, geschrokken van 1 mooie stralende dag is er vanmorgen weer de balans (?) met keiharde donderstormen en regen.

‘De mooiste rol die je kan spelen, is die van jezelf’, is een prachtige spreuk op een kalender. Maar wat dat precies betekent, hoe die rol er dan uitziet en hoe je dan steeds in balans kan blijven, dat staat er niet bij en is nog helemaal niet zo eenvoudig.

Deze week vieren we onze bevrijding. Van een oorlog die al vele jaren geleden gewoed heeft. En door de tijd die verstreken is, heeft bezetting ook een andere invulling gekregen. Minder die van een agressor van buiten af die allerlei dramatische beperkingen oplegt (ten minste: in ons land) maar een meer algemene invulling. Een invulling die misschien wel zo ver is op te rekken tot bevrijding van normen, waarden en verwachtingen door jezelf opgelegd. Al dan niet door de omgeving waarin je je bevindt en de verwachtingen die je daarbij (denkt) te voelen.

Heel veel acties, ruzies, ongelukken en mislukte politieke overleggen komen voort uit het feit dat mensen niet meer in contact zijn met zichzelf. Al dan niet bewust hebben ze gekozen voor een rol die hun niet past. Soms gaat dat sluipenderwijs: je begint met een baan die je ligt, waar je leuke dingen doet en je je fijn voelt. Maar door reorganisatie op reorganisatie is je functie veranderd, moeten de dingen anders en komt het ineens voor dat je met tegenzin weer aan het werk gaat na een lang weekend. Dat je vaker hoofdpijn hebt. Of druk op je borst voelt.

Omdat je steeds in beweging bent, je groeit en ook omdat je omgeving beweegt en groeit kan het zijn dat een bepaalde rol waarin je zit je niet meer past. Het knelt. Soms duurt het een tijdje voordat je je er bewust van bent. Soms moet je lichaam steeds luider wordende signalen sturen om je wakker te maken. En vaak ga je compenseren. Omdat je je schuldig voelt. Denkt dat je geen keuze hebt, je niet voor jezelf kan kiezen, je niet eerlijk kan zijn. Omdat het allerlei consequenties en gevolgen heeft.

Je leeft in vrijheid. Laten we dankbaar en gelukkig zijn dat we in deze tijd leven. Hoe dichter je bij jezelf komt, hoe mooier je jouw stuk op deze wereld kan invullen. Ik weet dat het niet makkelijk is. Dat het een voortdurende job is. Dat het soms voelt als bungyjumpen en gepaard kan gaan met veel tranen. Je doet het voor de kleine geluksmomenten. Waarop alles ineens lijkt te kloppen. Meditatie brengt je ernaar toe.

Ga zitten in meditatie houding en loop eerst je hele lichaam langs. Begin bij je kleine rechterteen, stap voor stap, voet, enkel, knie, lies, links, bekken, etc. Tot aan je kruin. Onderzoek, stuur je adem erheen en ontspan als het je lukt. Adem 5 keer bewust in en uit. Ga dan met je aandacht naar je bekken en stel je voor dat het zwaar wordt. Je jezelf stevig weg laat zakken in de grond. Verleg dan je aandacht naar de plek tussen je wenkbrauwen en als het lukt stel je je voor dat je hierdoor inademt. Maak dan op de uitademing verbinding met je bekken. Doe dit een paar minuten. Verdiep dan je ademhaling, beweeg je lichaam rustig en neem de kalmte mee door de dag.