Vrijheid

Ben jij ook zo’n vader wiens dochter gister met een over-de-top versierde fiets meereed in de optocht? Of de moeder die de mooiste kunstwerkjes maakt als traktatie voor de verjaardag? Liep je met een oranje pruik/ bril/ shirt lallend door de straten? Doe je wel eens ontzettend je best om aardig gevonden te worden of doe je jezelf net iets anders voor dan je je op dat moment voelt?

Compenseren. ‘Iets goed proberen te maken, terug in balans brengen’. Dat is 1 van de definities die je vindt op internet. We doen het allemaal. Omdat we ons schuldig voelen over de keren dat we er niet zijn voor onze kinderen, omdat we onaardig hebben gepraat of gedacht over iemand, omdat we ons onzeker en ver van onszelf af voelen. Omdat we strak in een keurslijf meedraaien en het daarom fijn vinden af en toe ‘los te gaan’. Zelfs het weer lijkt eraan te doen, geschrokken van 1 mooie stralende dag is er vanmorgen weer de balans (?) met keiharde donderstormen en regen.

‘De mooiste rol die je kan spelen, is die van jezelf’, is een prachtige spreuk op een kalender. Maar wat dat precies betekent, hoe die rol er dan uitziet en hoe je dan steeds in balans kan blijven, dat staat er niet bij en is nog helemaal niet zo eenvoudig.

Deze week vieren we onze bevrijding. Van een oorlog die al vele jaren geleden gewoed heeft. En door de tijd die verstreken is, heeft bezetting ook een andere invulling gekregen. Minder die van een agressor van buiten af die allerlei dramatische beperkingen oplegt (ten minste: in ons land) maar een meer algemene invulling. Een invulling die misschien wel zo ver is op te rekken tot bevrijding van normen, waarden en verwachtingen door jezelf opgelegd. Al dan niet door de omgeving waarin je je bevindt en de verwachtingen die je daarbij (denkt) te voelen.

Heel veel acties, ruzies, ongelukken en mislukte politieke overleggen komen voort uit het feit dat mensen niet meer in contact zijn met zichzelf. Al dan niet bewust hebben ze gekozen voor een rol die hun niet past. Soms gaat dat sluipenderwijs: je begint met een baan die je ligt, waar je leuke dingen doet en je je fijn voelt. Maar door reorganisatie op reorganisatie is je functie veranderd, moeten de dingen anders en komt het ineens voor dat je met tegenzin weer aan het werk gaat na een lang weekend. Dat je vaker hoofdpijn hebt. Of druk op je borst voelt.

Omdat je steeds in beweging bent, je groeit en ook omdat je omgeving beweegt en groeit kan het zijn dat een bepaalde rol waarin je zit je niet meer past. Het knelt. Soms duurt het een tijdje voordat je je er bewust van bent. Soms moet je lichaam steeds luider wordende signalen sturen om je wakker te maken. En vaak ga je compenseren. Omdat je je schuldig voelt. Denkt dat je geen keuze hebt, je niet voor jezelf kan kiezen, je niet eerlijk kan zijn. Omdat het allerlei consequenties en gevolgen heeft.

Je leeft in vrijheid. Laten we dankbaar en gelukkig zijn dat we in deze tijd leven. Hoe dichter je bij jezelf komt, hoe mooier je jouw stuk op deze wereld kan invullen. Ik weet dat het niet makkelijk is. Dat het een voortdurende job is. Dat het soms voelt als bungyjumpen en gepaard kan gaan met veel tranen. Je doet het voor de kleine geluksmomenten. Waarop alles ineens lijkt te kloppen. Meditatie brengt je ernaar toe.

Ga zitten in meditatie houding en loop eerst je hele lichaam langs. Begin bij je kleine rechterteen, stap voor stap, voet, enkel, knie, lies, links, bekken, etc. Tot aan je kruin. Onderzoek, stuur je adem erheen en ontspan als het je lukt. Adem 5 keer bewust in en uit. Ga dan met je aandacht naar je bekken en stel je voor dat het zwaar wordt. Je jezelf stevig weg laat zakken in de grond. Verleg dan je aandacht naar de plek tussen je wenkbrauwen en als het lukt stel je je voor dat je hierdoor inademt. Maak dan op de uitademing verbinding met je bekken. Doe dit een paar minuten. Verdiep dan je ademhaling, beweeg je lichaam rustig en neem de kalmte mee door de dag.