‘Ze zijn wel heel arm hier hè?’, sprak ooit een reisgenoot.
Het duurde even voordat ik me realiseerde dat het klopt: naar onze westerse
maatstaven hadden ze al niet veel: de straten zijn vies, kleren kapot, snottebel
aan de kinderneus, vaak geen school of werk, je kent de beelden. Maar oh jee:
wat een rijkdom in menselijkheid, saamhorigheid, levensenergie en liefde. Op
dat gebied zijn wij zonder twijfel ‘de armen’.
Je begrijpt dat ik al dagen van slag ben. Me koortsig
afvraag wat ik kan doen. Me machteloos voel, dom, alsof mijn handen op mijn rug
gebonden zijn. Baal dat ik geen arts ben geworden of samen met mijn hond ben
gaan trainen om te speuren. En dan komt langzaam het besef: ik moet mijn Mind
omdraaien. Van onmacht naar kunde en kracht. Liefde en verbondenheid. Want dat
is wat zij ook doen, door alle ellende heen. En wat ze me zo onbaatzuchtig en
liefdevol geleerd hebben.
Wat kan ik doen?
Ik kan schrijven en meditaties begeleiden. Het eerste doe ik
nu, het tweede morgenavond. Natuurlijk delen we de gezamenlijke energie en
sturen we licht en kracht door te mediteren. Ik nodig je uit met velen te
komen. Al het geld dat je voor de meditatieavond overhebt boek ik door naar de
hulprekening. En als je niet mee wilt mediteren, misschien wil je dan wel geld
storten. Gewoon omdat het kan. Ja, er blijft vast aan de strijkstok hangen en
ja, je moet er even voor internetbankieren en ja, er zijn heel veel situaties
die hulp vragen. Doe het alsjeblieft toch. Giro 555.
Hoe erg het ook is. Het komt goed want we weten allemaal: ‘in the end, everything will be
all right. And if it is not all right, it is not the end yet’.
Doe wat je kan doen en doe het in liefde. Laten we samen de
verbinding maken.
His Holiness
the 14th Dalai Lama:
Right from the moment of our birth, we are
under the care and kindness of our parents and then later on in our life when
we are oppressed by sickness and we become old, we are again dependent on the
kindness of others. Since at the beginning and end of our lives, we are so
dependent on the kindness of others, how can it be that in the middle we
neglect kindness towards others?
We are visitors of this Planet. We are here for
ninety or hundred years at the very most. During that period we must try to do
something good, something useful with our lives. If you contribute to other
people’s happiness, you will find the true goal, the true meaning of Life.