Dumpen

Ze heeft genoeg van hem. Is er helemaal klaar mee. Hij luistert niet, doet te weinig met de kinderen en ruimt nooit iets op. Doodvermoeiend. Jaren heeft ze geïnvesteerd: eerst lief en positief met uitleg en toelichting (dit broekje kleurt niet bij dat T shirt) en langzamerhand korter en duidelijker. Want ook zij is moe, druk en vol. Ze heeft maar twee kinderen gebaard. Maar nu voelt het als drie…… Ze gaat hem dumpen. Want ook zij heeft recht op liefde, aandacht, ondersteuning en lekkere seks. Allemaal dingen die ze allang niet meer van hem krijgt.

He loved her so much he already started to ignore her.

Ik kan niks meer goed doen. Al voordat ik thuiskom voel ik de spanning in mijn schouders kruipen: wat zal er vandaag weer eens niet goed zijn. De afgelopen tijd zijn alle mogelijke misstappen de revue gepasseerd: ik kleed de kinderen niet goed, zet de vuilnis niet buiten, zit teveel op mijn smartphone, ga waarschijnlijk vreemd en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vraag niet meer. Omdat het toch nooit goed is. Het verkeerde moment, de onjuiste toon of ik had er al eerder naar moeten vragen. Ik vind mijn rust in de parallelle wereld van mijn telefoon: beetje filmpjes kijken, chatten met de mannen uit de zondagmorgen fietsclub en pokemons vangen. Ik wil graag seks, lol en weer leuke dingen samen doen. Als ik me een beetje gedeisd houd waait de storm wel over, zo dacht ik. Nu gaat ze me dumpen.

 She loved him so much, she already started to change him.

Samsara wordt het in het boeddhisme en hindoeïsme genoemd. De terugkerende beweging van leven, dood en wedergeboorte. Als een draaimolen steeds hetzelfde rondje. Het is meegaan en geloven dat de wereld van begeerte, irritatie en verwarring de waarheid is. En als in de draaimolen kom je steeds langs dezelfde punten van pijn, verdriet en plezier. Filosoof Shankara noemde het het ‘universele wordingsproces’, het eindeloze worden. In contrast tot het eindeloze Zijn.

‘Ik ben verliefd op een ander. Je moet gaan. Het spijt me maar hij is leuker, liever, aantrekkelijker. Hij wast wel zijn handen voor het eten, woont in een mooi huis. Hij gaat voor me zorgen. En hoewel ik dat niet nodig heb, vind ik het wel fijn. Het spijt me. We hebben het goed gehad maar het is klaar. Misschien had ik beter moeten weten, je bent nooit attent geweest. Je hebt me nooit echt begrepen’.

Ik pak mijn spullen en ga. Weer op pad. Ik neem me voor te leren. Me eerst te verbinden met mezelf en vanuit daar pas met een ander.

Het pure Zijn. Daar waar je in contact bent met je puurheid. Voorbij materie, verlangens, aversie en ignorantie. Je puurheid in verbinding, groter dan jijzelf. Met het universum. De weg hiernaar toe is je adem. Bewust in en uit ademen. Om vervolgens zonder oordeel of verwachting te laten komen wat er komt. Mediteren.

Goede reis

‘Het is goed zo’. Afwachtend kijkt de jonge vrouw de zaal in. Ze heeft zojuist gesproken over positiviteit, liefde, knuffelen, lachen, geluk en samen zijn. Ze vertelde dat het hartstikke goed ging. Na een lange, moeilijker periode was er nu licht, geluk en plezier. En nu kijkt ze de zaal in. Een lichte trilling in haar lip. Ik kijk naar haar. Zie een fysiek kleine vrouw met een enorme power. Met haar afgetrapte gympen en strakke zwarte broek lijkt ze jong. Waarschijnlijk jonger dan ze is. Ik ken haar niet. En word weggeblazen door haar kracht, uitstraling, liefde en woorden. Ik adem zachtjes in en weer helemaal uit. Zet mijn beide voeten op de grond. Het moet nog beginnen.

We zitten in de zaal om in volle aandacht bij haar moeder te zijn. Die vorige week niet terug kwam van haar dagelijkse ochtendwandeling. Omdat ze getroffen werd door een fatale hersenbloeding. Haar moeder werd 62 jaar. Ik ken haar als even zo krachtige vrouw: klein van lichaam, groot van kracht. Ze hielp me door een moeilijke periode heen met voedingsadvies, massage, acupunctuur. En met er zijn. Wat een kracht, wat een liefde.

En die zie ik nu doorgegeven in haar kind. Dat daar zo dapper staat. En ik ben diep geraakt. Zoom uit naar mezelf, mijn eigen leven, mijn eigen familie. En zonder oordeel kijk ik naar de verschillen. En neem ik een besluit: pure liefde en positiviteit.

Ik voel me dankbaar en nederig. Dat ik dit hier mag leren. Laat de tranen stromen bij het verdriet van familie en close vrienden, zing voor de laatste keer mijn mantra om haar op haar reis te begeleiden en leg een centje op haar kist voor mocht ze het nodig hebben bij de overtocht.

Ik neem me ten diepste voor hard te werken. Bewust te blijven. Steeds te proberen dieper en sterker in contact te zijn met mijn eigen liefde en positiviteit. Zodat ik het kan delen met anderen. Iedere ademhaling weer.

Akal.

Let's go!

Wie ben ik eigenlijk? Vraag jij je dat ook wel eens af?  In veel geloofsovertuigingen vind je een mooi antwoord op deze vraag:  jij bent de ander. The other is you. Onder andere in het boeddhisme, hindoeïsme, christendom en islam vind je verschillende vormen van dit zelfde uitgangspunt: op een bepaald punt zijn we allemaal verbonden. Dit betekent dat wanneer ik voor jou goed doe, dit ook een positief effect heeft op mij zelf. Ten minste, op het niveau waar we er nog van uitgaan dat jij en ik twee verschillenden zijn. Want op een nog ander niveau kunnen we zeggen: ‘All is one’. Alle mensen, dieren, bomen, etc., alles bestaat uit eenzelfde energiebron. Er zijn verschillende eeuwenoude mantra’s, gebeden en meditaties die dit uitgangspunt hebben.

Je vindt er hier 1 prachtige: https://www.youtube.com/watch?v=fzYuwNLgfC8

Je bent er niet per toeval.
Het bestaan heeft jou nodig.
Zonder jou ontbreekt er iets in het bestaan en niemand kan dat vervangen.
– Osho –

Wanneer je regelmatig mediteert op deze meditatie of je verdiept in het verbindende uitgangspunt van verschillende geloven realiseer je als vanzelf een mooiere wereld. Omdat je vanuit je bewustzijn weet en zal accepteren wat je rol is en je hiervan uit zult handelen.

Als je dit wat kwijt bent dan krijgt het Ego (te) veel ruimte. En vanuit het Ego komen er nogal eens wat verwrongen acties en gedragingen uit. Woede, machteloosheid, verdriet. Dat soort dingen.

Zoals we dit al jaren, al dan niet bewust, zien en ervaren bij onszelf en onze omgeving , zien we dit momenteel in het groot gebeuren in de wereld. De afgelopen jaren hebben we al een mooie aanloop gehad met graaiende politici, bankdirecteuren die buiten hun boekje gingen, machtswellustelingen die zich op diverse wijzen misdroegen en oorlogen die moesten worden uitgevochten.  Momenteel zitten we midden in het klapstuk van verwrongen Ego handelen: Donald Trump.

 

De laatste tijd sprak ik verschillende mensen over de ontwikkelingen aangaande deze nieuwe Amerikaanse president. Velen keken ernstig en boos terwijl ze hun zorgen uitspraken: dit was zo absurd, dit moest gestopt worden. Liefst snel en, zo leek het, vooral door anderen. Vaak kwam er op de vragen die ik daarna stelde niet echt veel meer dan glazig kijken en wat gemompel. En dat is het moment waarop ik mijn stokpaard steeds weer opklim. En waarin ik, met nauwelijks verholen enthousiasme, vertel over mijn visie van de hedendaagse ontwikkelingen.

All is one.

Laten we eerlijk zijn: we zijn mensen en we zijn lui. Olifantenpaadjes worden door ons platgelopen omdat ze een stukje afsnijden naar de plek waar we naar toe willen. Dat scheelt energie, moeite en tijd. We kiezen regelmatig voor de meest makkelijke weg en manier.

Maar als het echt extreem wordt of veel te gek dan worden we wakker. Dan gaan we aan de gang! En omdat we misschien wel eerder zo zuinig met onze energie zijn omgegaan kunnen we nu een mooie verbindende klap geven als tegenreactie.

En dat is wat ik zie gebeuren, ofwel waar ik voor kies naar te kijken en me voor in te zetten. President Trump struikelt over stommiteiten, valse beschuldigingen, vergaande schrikbarende beslissingen en wat dies meer zij. En omdat het zo extreem is zien we dat eigenlijk allemaal wel en staan we op. Sommigen snel, andere langzamer maar op zeer veel gebieden zie je handen die in elkaar worden gestrengeld en die een onverbrekelijke keten maken. Ik kijk ernaar, doe mee, voel de pulsatie en ben opgewonden. Dit gaat leiden tot prachtige dingen! Want het zo uitgekauwde credo is natuurlijk helemaal waar wanneer het echt vanuit hart geleefd wordt en vanuit hoofd uitgevoerd: samen staan we sterk. Over de hele wereld heen, in groot en in klein, van Australië tot je buurman. Dit pikken we niet! Nu gaan we staan in verbinding. Om het beter te maken. Mooier en vrediger. Voor jezelf en voor de ander. Door alles verbonden. The other is you. All is one. Let´s go.

Verliefd

‘Ik ben verliefd’. Ze spreekt de woorden uit als ik mijn jas al aan heb, klaar voor vertrek. Ik kijk haar aan, voel mijn voeten aan de grond geklonken  en word me bewust van de enorm scheppende krachtbron van waaruit deze woorden gesproken worden. In 1 seconde realiseer ik me dat dit de bron is. De oorsprong. Dat vanuit deze energie de wereld is geschapen, de mensheid, de bomen, rivieren, de natuur. En ik dus ook.

Ik kijk haar aan en zie haar afwachtende, voorzichtige glimlach. Speurend naar een oordeel van mijn kant. Liefst goedkeurend, ten minste, zo denk ik maar ondertussen maakt het niet wat ik denk, voel of oordeel. Want de enorme golf van energie die haar heeft overspoeld zal haar meenemen. Weg van hier, weg uit haar huwelijk, weg van haar kinderen, haar baan, haar leven. Weg van alles waar ze de laatste jaren zo hard voor en tegen heeft geknokt.

Ik ga weer zitten. Houd mijn jas aan en laat mijn hoofd een millimeter zakken. Ik adem zachtjes en lang uit via mijn voeten naar de grond. Ik ben overweldigd. En dat zullen er meer zijn langs het verwoestende pad dat zij de komende tijd gaat afleggen.

 

Ik denk aan de god Shiva, die gene die alles vernietigt om daarna weer te scheppen. En de mensen van Bosbeheer die hetzelfde doen door een stuk bos te laten platbranden zodat er daarna weer nieuw leven kan ontstaan. En het wordt me geheel duidelijk dat deze verliefdheid precies hetzelfde zal doen: vernietigen en ruimte maken.

Ik vraag wat kleine dingen en zij strooit wat antwoorden in de ruimte. In deze fase zijn woorden ontoereikend en veelal belastend. Alles wijst erop dat zij maar 1 doel voor ogen heeft. Als ik wegga omhels ik haar. Houd ik haar stevig en licht in mijn armen. En terwijl ik dit doe bid ik. Voor kracht, wijsheid, kalmte, aarde energie, rust en begeleiding. Als ze me loslaat kijkt ze me gelukzalig aan. Ze gaat op pad…..

Kerstopruiming

Deze week gaat het waarschijnlijk gebeuren: je gaat de kerstspullen opruimen. Met veel plezier heb je een tijdje geleden een aantal dingen toegevoegd aan je interieur: lampje hier, kaarsje daar, boom met ballen. Misschien deed je het samen met kinderen en/ of geliefden en gaf het je een speciaal gevoel. De dagen waren grijs genoeg om opgelicht te worden door kleurige lampjes, mooie ballen en ander schitterends.

Maar straks is het klaar: 6 januari of iets eerder, de spullen gaan er weer uit. En met het opruimen van de kerstspullen ontstaat er ruimte. In je huis en als je toestaat ook in je hoofd en in je systeem. Dat kan je doen door het opruimen tot een bewuste handeling te maken. Kijk eerst eens rond door je huis. Naar de spullen, groot of klein, die je al dan niet met zorg hebt neergezet. Ontdek wat het je heeft gebracht. Misschien werd je er blij van, gaf het je een gevoel van weemoed, thuis, vroeger. Wat dan ook, onderzoek je gevoel en gedachten welke zijn ontstaan door deze spullen. Dit bewust zien, voelen en ervaren is een praktische daad die totaal geen extra tijd kost en niets te maken heeft met zweverig of mysterieus. Sterker nog: je maakt met bewust ervaren je gevoelens en gedachten juist zeer aards en concreet en geeft ze hiermee de ruimte die ze verdienen. Hierdoor voorkom je dat ze ongezien gaan dwalen en op een ander onverwacht en ongepast moment ineens naar boven komen drijven en je gedrag ongewenst beïnvloeden.

Wanneer je bewust hebt gevoeld en ervaren wat de extra spullen je hebben gegeven, begin dan met het inpakken en opruimen. Ook dit kan zonder extra tijdsinvestering bewust worden gedaan. Kijk daarna nog eens om je heen. Naar je ‘lege’ huis zonder kerstspullen. En hier raad ik je aan wel even wat extra tijd te nemen. De periode van drie in- en uitademingen ongeveer. Zodat je kan ontdekken welk gevoel je nu hebt. Misschien ervaar je iets in je lichaam en wellicht zijn er gedachten. Probeer deze zonder oordeel of waarde te bekijken.

En realiseer je dan dat je op dezelfde manier als je de kerstspullen hebt opgeruimd ook hardnekkige belastende gedachten en gevoelens kunt opruimen. Door ze eerst bewust in je op te nemen, ernaar te kijken en te onderzoeken welke waarde ze voor je hebben. Je kan ze daarna inpakken en opruimen middels een voor jou passend ritueel (mail me als je inspiratie wilt). Vervolgens kan je heel bewust ervaren hoe het gaat in het lichaam, met je gevoel en je gedachten wanneer je ruimte schept. Ruimte voor jezelf, je rust, je kracht en je intuïtie.

Neem je ruimte. Happy New Year!