Dinsdagmeditatie: de verwarring voorbij

En daar lag de parel. Midden op het pad. Wat een prachtige glans, uitstraling, energie. Het plotseling gewaarworden van dit mooie cadeau voelt indrukwekkend. Heerlijk om me er volledig in te wentelen, aan over te geven, te ontvangen.

Zoals vaker met parels in het leven, heb ik er niet bewust naar gezocht. Het kwam eigenlijk ‘gewoon’ voorbij. Ik ontmoette een bijzondere vrouw, voelde een klik, sprak een middag met haar en werd uitgenodigd voor deze dag. De praktische zaken waren eenvoudig te regelen en zo kwam ik hier terecht: op een prachtige plek, met een abominabele energie en een hele groep vrouwen.

Zusterschap.

Een woord wat tot deze dag niet echt een rol speelde in mijn leven. Ik had er niet veel mee en ook niks tegen. Ik ben gezegend met vriendinnen, zussen en vrouwelijke collega’s die heel belangrijk voor me zijn maar zusterschap? Tot deze dag betekende dat woord weinig voor me.

De dag is als een experiment: drie vrouwen met ieder hun eigen expertise bundelen hun kracht en verzorgen deze inspiratiedag. Er zijn in totaal rond de 20 vrouwen. Er is veel rust en ruimte. Het is een dag om ‘naar binnen te gaan’. Mee te leven met het naderende winterseizoen waarin losgelaten mag worden wat oud en voorbij is en onder de stille grond alweer van alles borrelt en gebeurt voor het nieuwe voorjaar hierna. De voortdurende stroom van de seizoenen, de natuur, onze ademhaling en het leven komen samen op deze dag. En ik kan me er volledig aan overgeven.

We zingen en luisteren. Zachtjes naar onze eigen stem. Die van onszelf en die van ons samen. Er zijn woorden. Een paar die worden uitgesproken en een aantal die in een klein boekje worden opgeschreven. Er zijn er niet veel nodig. De rust, het naar binnen gaan en de stilte maken mijn ratio kalm. We bewegen. Maken contact met ons lichaam en met elkaar. En door deze combinatie wordt het mogelijk dat ieder vanuit zichzelf, vanuit haar diepe kern, kan verbinden naar buiten. Met elkaar, de plek en de energie die er heerst. Het lijkt magisch. Er ontstaat een enorme verbindende kracht.

www.samaya.nl

Later, als ik thuis ben, blijft de glans van deze parel bij me. Ik draag hem mee en straal ermee naar anderen toe die ik ontmoet. Ik voel een soort opwinding: ‘ik was erbij’! Bij dit belangrijke moment waar ik zo duidelijk de grond voel. De verbinding. Het inluiden van zachte verandering. Meegaan, groeien, loslaten en meebewegen. Als bomen in de natuur. Dit gaat niet alleen over ons: onze groei en beweging met zorgen, werk, relaties en gezin. Dit gaat over meer dan dat. De politiek, failliete landen, bezuinigingen en economie. In de ommezwaai van meer mannelijke energie die het wereldbeeld bepaald heeft, bewegen we nu naar een tijdperk waar de vrouwelijke energie meer ruimte krijgt. En vandaag is dit voor mij letterlijk voelbaar.

Zusterschap. Op een plek die jarenlang bewoond is door zusters, waar de vrouwelijke energie misschien wel in de poriën van het gebouw zit, is ineens alle ruimte om samen te delen, te verbinden en te ontvangen. Dit is de toekomst. Hier gaan we naar toe.

Ik ga de verwarring voorbij. Talloze keren heb ik de laatste jaren beduusd staan schudden met mijn hoofd. Mezelf proberen af te vragen wat er gebeurt, hoe ik de ervaring kan uitleggen. Welke woorden beschikbaar zijn om te vertellen over mijn werk, de contacten die ik ervaar, de groei die er is. Steeds probeerde ik uit te leggen. Na een fantastische coaching in water, na een oogcontact, een aanraking, na een energiebehandeling. Maar hier, op deze dag en op dit moment hoeft dat niet. Ik laat de verwarring los. En accepteer dat wat er is. Dat woorden niet toereikend zijn. Dat mijn ratio niet alles kan bevatten. Dat ik mag vertrouwen. Op mezelf, mijn gevoel en op zusterschap.

Heel graag deel ik het verder met jullie. Ik ga naar buiten voor verbinding. Ik manifesteer mezelf.

Uit de dag neem ik een aantal dingen mee. Ik deel ze met jullie:

• Voel vertrouwen
• Laat los
• Ga de verwarring voorbij
• Creëer ruimte om de parels op je pad te zien
• Neem rust
• Adem

Ga zitten in een houding waarin je lichaam ontspannen en alert kan zijn. Probeer vanuit je bekken je wervelkolom op te bouwen en stel je voor dat er onder aan je staartbeen een klein gewichtje naar beneden hangt waardoor je bekken iets kantelt. Bouw vanuit daar wervel voor wervel je ruggengraat op en eindig met je voor te stellen dat er vanuit je kruin een touwtje je zachtjes omhoog trekt. Je schouders zijn laag en je kin wijst daardoor iets naar je borst.

Concentreer je op je ademhaling. Luister. Knijp (als je wilt) je keelspleet iets dicht zodat je ademhaling een zacht ruizen wordt. Blijf dit aandachtig volgen. Je kan je voorstellen dat je ademhaling als de golven is die af en aan het strand op rollen.

Laat jezelf steeds stiller worden. Keer naar binnen. Volg rustig je pad en gebruik je ademhaling om steeds een stukje dieper en verder naar binnen te keren.

Laat datgene wat je tegenkomt er gewoon zijn: gedachten, gevoelens, lichamelijke ongemakken. Probeer ze van afstand te zien. Je hoeft er geen oordeel over te hebben. Kijk ernaar en laat het dan weer los. Als wolken drijven ze weg of geef ze mee aan de golven.

Wanneer er veel gedachten zijn, kies dan een woord. Een woord met een positieve lading. En ga dit rustig herhalen op het ritme van je ademhaling.
Je hoeft niet streng te zijn voor jezelf. Juist niet. Voel de rust, liefde en vertrouwen die jij in je kern hebt. Vanuit hier mag je altijd zijn. Verbind.
Sluit af door je ademhaling te verdiepen en langzaam je lichaam wat te bewegen. Deel in liefde.
Voor muziek: http://www.youtube.com/watch?v=d2FcW-nm348