Voel jij je wel eens moe? Alleen? Heb je wel eens pijn? Of zijn er momenten dat je je gewoon net iets minder happy voelt dan anders? Ik wel. En grote kans jij ook.
Op dit moment loopt het storm bij de apotheken omdat velen voor het eind van het jaar nog een extra voorraad van hun medicijnen willen hebben die na de jaarwisseling duurder worden. Het betreft dit jaar vooral maagzuurremmers. Deze maagzuurremmers staan in de top tien van meest gebruikte medicijnen. Vorig jaar was de run op slaap- en kalmeringstabletten. http://www.sfk.nl/publicaties/2011denf.pdf
Pijnbestrijding met medicijnen, anti depressiva, maagzuurremmers. Opvallend is het groeiend aantal mensen dat kiest voor een pil bij pijn. Jij misschien ook. Met dit verhaal veroordeel ik dit niet. Met dit verhaal wil ik bewustzijn vergroten. Het maken van een bewuste keuze. Waarbij alle mogelijkheden, moeilijkheden en kansen met aandacht zijn bekeken. Iedere keuze vergt moed, durf en vertrouwen. Welke keuze het ook is.
De boeddhisten spreken over het leven dat bestaat uit voortdurend lijden. En dat al onze handelingen gericht zijn op het voorkomen of verminderen van dat lijden. Daarbij geloven boeddhisten ook dat je meerdere levens krijgt waarin je steeds weer de lessen krijgt voorgeschoteld om te leren. Het uiteindelijk doel is Verlichting.
Ik vind het leven niet gemakkelijk. Ik ken pijn en verdriet. Vind het soms moeilijk mee te draaien met ‘het normale leven’ en kies er dan voor om me naar binnen te keren. Soms letterlijk mijn huis in, soms figuurlijk. Mijn stille protest. Het naar buiten gaan, meedraaien met het toneelstuk (zoals het soms voor mij voelt) kost me af en toe veel energie, tranen, angst en twijfel. Hetgeen mij in die tijd op de been houdt zijn mijn meditaties. Ik deel dit verhaal met jullie zodat jullie er misschien een nieuwe optie bij krijgen.
Ken je die film met Jim Carrey, de Truman Show? http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Truman_Show Een indrukwekkende film waarin het leven van een man 1 grote TV show is. Alles is nep: zijn huwelijk, baan, huis, de zon en regen en in de maan zit de controlekamer met de regisseur. Truman’s leven is puur ter vermaak voor de televisiekijkers zonder dat hij het zelf weet. Gedurende zijn perfecte leven wordt hij steeds ongelukkiger en ontdekt hij langzaam dat er nog een andere wereld is. Tegen alles in vecht hij zich uit de plastic wereld van geluk en perfectie en kiest hij voor zijn eigen leven.
In welke mate is jouw leven een Truman show? Ben je het merendeel van de dag bezig met dingen die bij je passen, die je zingeving brengen, waar je je goed bij voelt? Of slaat de balans voornamelijk door naar het steeds maar doorgaan, meedraaien in de carrousel, niet echt nadenken of bewust kijken naar je zelf.
Mijn overtuiging is dat we allemaal een bepaald pad hebben. Een pad dat bij ons hoort. Een pad met hobbels en kuilen en met prachtige uitkijkpunten en heerlijke rustplekken. Een pad dat we rustig kunnen aflopen. Daarbij geloof ik dat we signalen krijgen wanneer we te ver van ons pad (of jezelf) afwijken. Die signalen kunnen verschillende vormen aannemen waarvan 1 er kan zijn: pijn in je lijf. Voor Truman was het duidelijk: de TV show ging uiteindelijk wrikken, hij voelde dat het niet klopte en vocht zijn weg naar buiten, naar zijn eigen leven. Duidelijk is dat het niet gaat over (invulling van) je werk, de hoeveelheid geld op de bank of dat soort zaken. Voor Truman waren die dingen namelijk perfect voor elkaar. Waar het ging knagen is waar hij te ver af kwam van zijn eigen pad. Van de dingen doen die hem zingeving gaven. En ook van echte liefde. Dat maakte hem ongelukkig en gaf hem de signalen om terug te keren naar zijn eigen leven. Hij verminderde zijn lijden, niet door de signalen te negeren en te onderdrukken maar door op pad te gaan. Letterlijk het ruime sop te kiezen. Op weg naar zijn eigen pad met pieken en dalen.
Het stijgende medicijngebruik van nu lijkt een signaal te zijn om vol te kunnen houden, door te kunnen gaan. Misschien de pijn even weg te drukken om mee te blijven lopen. Natuurlijk spelen er ook andere dingen mee: de vergrijzing bijvoorbeeld. Maar stress, drukte, onze voeding en het voortdurende doorgaan lijken meer te vragen van ons zelf en ons lichaam dan we waar kunnen maken. En op die manier komen we steeds verder weg van ons zelf en ons eigen pad.
Wanneer je aanhoudende klachten hebt, denk eens aan het volgende:
- Bespreek het met je huisarts
- Neem rust (en afstand)
- Onderzoek of een verandering in je voeding helpt
- Sta open voor nieuwe, andere dingen die je voorheen niet kende of gek vond
- Luister naar je lichaam, het geeft prima aan wat goed en minder goed is voor je
- Aanvaard hulp
Het is niet makkelijk. En iedere keuze vergt moed.
Een meditatie:
Stop even. Sta stil, zit stil. Besluit even de komende tijd (een paar minuten, een paar ademhalingen, hoeveel jijzelf beslist) je aandacht naar binnen te richten en je te focussen op jezelf. Rust te creëren. Let op: dit kan ook in de rij bij de supermarkt!
Voel je voeten. Stuur je aandacht vanaf het puntje van je grote teen helemaal langs je voetzool naar de achterkant van je hak. Blijf hier even bij en stuur je adem helemaal van boven uit langs je hele lichaam naar je voeten toe. Blijf dit doen zolang je hebt besloten.
Als je wilt richt je je nu op een plek in je lichaam waar je pijn hebt. Stel je voor dat je met de inademing ook licht en energie inademt en je deze stuurt naar de plek. Vul elke cel helemaal vol met het licht. Laat spanning, pijn of verdriet los op een uitademing.
Vergroot dan het lichte gevoel verder over je hele lichaam. Steeds een stapje verder, op het ritme van je ademhaling. Als je wilt hoef je niet de grenzen van je lichaam te houden en kan je ook daarbuiten gaan.
Sluit af door een grote lichte cirkel om je heen te trekken, van onder je voeten helemaal om je heen.
Deel het positieve gevoel met anderen.
Muziek: http://www.youtube.com/watch?v=w9OCEfi4Lv0&feature=related
Geen opmerkingen:
Een reactie posten