Ik weet het even niet meer

Vandaag is er geen dinsdagmeditatie. Dit is gewoon een stukje tekst omdat ik zo plichtsgetrouw ben dat ik sommigen van jullie niet wil teleurstellen. Maar een ‘echte ‘ dinsdagmeditatie? Nee. Ik werk vandaag niet. Ik weet het even niet meer. ‘De blaadjes vallen weer zeker!’, heb je die al gehoord de laatste tijd? Wordt te pas en te onpas geroepen als verklaring voor zeer uiteenlopende kwalen: rugpijn, moeheid, verkouden, keelproblemen etc. etc. Ik vind het goed. Dat zou namelijk betekenen dat we nog enigszins  meedraaien in het ritme van de seizoenen en in een ander soort tijd dan de internationale Greenwich klok tijd. (Lees hierover het prachtige boek van Joke Hermsen: Stil de tijd).

Moet ik nog schrijven over een land dat al een tijdje volledig in de ban is van een 18-jarige jongen? Waarover uren en uren wordt doorgepraat, stelling genomen, ongefundeerde meningen worden gevormd (en geprofileerd), gedemonstreerd, uren televisie mee wordt gevuld etc. etc.? Moet ik zeggen dat ik een heleboel begrijp? Namelijk dat er regels worden gemaakt, dat die worden nageleefd en dat we (men zo je wilt) ook willen dat we ‘barmhartig’ zijn. Dat eerst voetballen en daarna ‘nee’ zeggen niet aardig is. Dat ik begrijp dat dit, zoals elke zaak waar ik (we) het dossier niet totaal van hebben doorgelezen een moeilijke zaak is en zeker niet eenvoudig om over te  oordelen?

Wat ik niet begrijp is de totale verontwaardiging, snelle oordelen, meelopen in de meute zonder eigen gefundeerde mening gevormd te hebben. Ik weet dat het er is. Zie het overal gebeuren. Ik heb het er  al eerder over gehad in het kader van de PVV maar ik snap het nog steeds niet. En wil het zeker niet snappen.

Of moet ik schrijven over het kabinet dat rechters wil gaan dwingen minimumstraffen op te leggen? http://www.rijksoverheid.nl/nieuws/2011/03/23/zwaardere-straf-voor-recidive-bij-ernstige-misdrijven.html

Het AD meldde gister dat de meeste Nederlanders dit kabinetsbeleid steunen. ‘Doen dus!”, stelt Teeven van de VVD. ‘Uitvoeren dat beleid’. Ja, want steun van de meerderheid van de Nederlanders weegt zwaarder dan gefundeerd onderzoek?! Legio onderzoeken wijzen aan dat strenger straffen niet leidt tot vermindering van herhaling van strafbare feiten. (http://vermij.net/stuk/recidive.htm) en lees vooral de reactie van de rechterlijke macht, punt 5 op pagina 6 (http://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Raad-Voor-De-Rechtspraak/Wetgevingsadvisering/Adviezen%202011/Advies-minimumstraffen-15-06-2011.pdf) ‘Het wetsvoorstel gaat aan de feiten voorbij, zwaardere straffen leiden niet structureel tot meer veiligheid en minder recidive’. Wel lijkt het zo te zijn dat recidive vermindert na oplegging van een werkstraf in plaats van gevangenisstraf. http://www.reclassering.nl/documents/Nieuwbeerta.pdf

Maar voor ‘de Nederlander’ maakt het niet uit: snel (be)oordelen zonder verder onderzoek, zonder er precies meer van te weten? Geen enkel probleem, we draaien onze hand er niet voor om.

Wanneer ten minste een aantal mensen het benul, de nederigheid en het zelfvertrouwen hadden gehad om te zeggen: ‘hier weet ik niet zoveel van, ik laat me even voorlichten/ lees me even in/ verdiep me er even in’, dan was het resultaat anders geweest. Dan hadden er misschien een paar Nederlanders gezegd: ‘ik weet het niet precies’.

Ikzelf heb een aantal jaar moeten studeren alvorens ik mij meester in de rechten mocht noemen. Naar ik weet volgen daar nog een aantal jaren na voordat je jezelf rechter mag noemen. (http://www.rechtspraak.nl/Werken-bij/rechter-worden/Pages/default.aspx/FunctieRaio.aspx)

Meerdere onderzoeken wijzen uit dat strenger straffen bij recidive nieuwe wetsovertredingen niet voorkomen. Maar voor ‘de’ Nederlanders is dit alles geen probleem: er is een serieus onderzoek (zijn al deze mensen betaald?) waarin deze vragen gesteld worden. Misschien hebben ze er twee minuten over nagedacht. Meer dan voldoende.

Een paar algemene tips. Zeer geschikt voor leidinggevenden, politici, ouders en mens:

1. Het is dom om te verbloemen dan je ‘het even niet weet’. ‘Het even niet weten’ is namelijk de basis van ons bestaan: leren, nieuwsgierig zijn, open staan voor nieuwe inzichten.

2. Vraag, vergaar informatie, praat met  verschillende partijen.

3. Slaap dan. Minstens 1 nacht.

4. Mediteer en open je hart.

5. Als het dan nog nodig is: vorm je mening en handel daarnaar.

6. Sta voor jezelf en heb zelfvertrouwen.

Ga zitten en focus je 5 minuten op je ademhaling. Volg hoe de stroom in je lichaam binnenkomt en weer naar buiten gaat. Wees zacht en aardig voor je zelf en focus steeds je aandacht weer op je ademhaling. Blijf oefenen.

Is het toch nog een dinsdagmeditatie geworden.

Fijne dag.