En toen werd het stil.
Terwijl de straten werden schoongeveegd,
de bakker zijn deeg kneedde
en de wereld langzaam ontwaakte,
golfde de stilte oorverdovend binnen.
In 1 seconde geen vragen,
geen tranen,
geen adem of gedachten.
Alleen maar stilte.
Ik pak zijn hand.
Vlei mijn hoofd tegen zijn borst.
En zoek
-tegen beter weten in-
naar beweging.
Ik hoor alleen maar stilte.
Totdat raspend en stokkend
mijn ademhaling weer begint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten