Ieder z'n eigen kar!

Het verandert. De tijden, de wereld om ons heen, ons werk, de relaties die we hebben, ons lichaam. En terwijl ik dit zo opschrijf vraag ik me af of het enige wat constant blijft ons Zelf is. Onze eigen kern. Die plek die we allemaal kennen maar waar we ook regelmatig zo heel ver van verwijderd zijn.

Aan mezelf merk ik (tot mijn grote verbazing) een verandering bij het schrijven van deze blogs. De afgelopen 20 maanden heb ik zonder problemen wekelijks een blog gepubliceerd maar eind 2012 veranderde er iets: er kwamen dingen tussen, de verhalen in mijn hoofd werden minder duidelijk en ik schreef een aantal weken niet. Tot vanmorgen steeds in de veronderstelling dat ik het weer zou oppakken.

Genoeg thema’s namelijk: het grappige feit dat 1 zelfde ding op het ene moment heel veel geluk, plezier, enthousiasme en blijdschap kan geven en dat hetzelfde ding na een aantal weken irritatie kan opwekken en je blij bent als je ervan af bent (kerstboom).

Een mooi voorbeeld van hetgeen de boeddhisten al jaren verkondigen dat het allemaal draait om je eigen mindset. Dus wanneer je ergens last van hebt, wat dat ook is (!), dat dan de enige juiste weg die naar binnen is om te onderzoeken wat je Zelf, je bron, je wil zeggen. En de weg naar binnen loop je door stil te zijn. Bewust te zijn. Te wandelen in het bos. Of te mediteren.

Een boodschap die ik zelf leef. Een reden voor het schrijven van deze blogs. Om steeds weer mezelf en jullie te prikkelen die weg naar binnen te gaan. Omdat ik echt overtuigd ben dat daar de ware kracht zit. Puurheid. Liefde. En dat vanuit daar leven zo waardevol, dankbaar en geborgen is.

Ik kan niemand overtuigen. Ik kan alleen schrijven vanuit mijn hart, werken aan mijn eigen boek (dat dit jaar wél komt), leven op mijn manier. Vallen en opstaan. Ervoor zorgen dat ik niet in mijn valkuilen stap door in contact te zijn met lieve mensen om me heen. Open te staan voor de veranderingen om me heen. Die met vertrouwen tegemoet te zien doordat ik zorg voor mijn lichaam (sporten en gezond te eten) en voor mijn geest door te mediteren. Iedere dag weer. Zodat ik weet waar ik vandaan kom. Waar ik gesteund ben. Waar het licht(er) is.

Ik heb me eind vorig jaar volledig gerealiseerd dat ik alleen maar mijn eigen pad kan lopen. Dat, hoe verdrietig het me ook maakte, ik niemand kan overtuigen. Dat ik het mag loslaten anderen in de kar achter mij te zetten. Dat het dan lichter wordt voor mij en meer ruimte geeft aan de ander. Een prachtig, kernachtig inzicht. De reden voor verandering in dit blog.

Ik ben nieuwsgierig waar het heengaat. En nodig je van harte uit om te reageren wanneer je dat wilt! info@selmafalk.nl