Beste Ralph

Kreeg je vroeger wel eens een aai over je bol van je moeder, Ralph? Of een vriendschappelijke stomp van de hockeycoach tegen je schouder? Ken je het gevoel geliefd te worden, gewoon om wie je bent? Ik hoop het Ralph. Want deze dagen zal je dat gevoel van eigenwaarde nodig hebben. Je zal het in jezelf moeten vinden nu de ING spelletjes speelt met jou en je waardering.

Ik leef met je mee Ralph. Want stel nou dat jij zo’n bankmedewerker (topman!) bent die zijn carrière heeft gemaakt door de juiste mensen te kennen. Die de blik voortdurend heeft ‘op de stip op de horizon’. Die praat over headhunten, expanden en meer van dat soort termen. Stel nou Ralph, dat je steeds hebt gedacht dat het gaat over welke zakelijke successen je hebt bereikt, over hoe groot je omzet is en over hoeveel mensen je aanstuurt. En dat dit ook zo bevestigd is door de omgeving waarin je je bevindt. Want eerlijk is eerlijk: het salaris van 1.75 miljoen euro wat je nu krijgt ligt ook iets boven het gemiddelde toch?

Het zou flauw zijn de verantwoordelijkheid voor deze scheefgroei in jouw schoenen te schuiven, Ralph. Natuurlijk is het niet alleen jouw schuld dat we zakenlieden, bankmedewerkers en politici financieel beter waarderen dan (ik noem maar iets) vuilnisophalers, verwarmingsmonteurs of verzorgenden. Dat is het systeem dat we met elkaar gecreëerd hebben en wat we dus met elkaar kunnen (en moeten) veranderen.

De voor jou voorgestelde salarisverhoging die de ING deed heeft een golf van verontwaardiging en opschudding teweeg gebracht. Krom natuurlijk omdat het door ons ingestelde systeem al jaren zo werkt maar ok, positief bekeken: laat dit een start zijn voor heroverweging.

Wat is (van) waarde? Wat heeft welke waarde? Hoe bouwen we om deze waarden een werkend systeem?

Zo maar wat vragen die we met elkaar moeten beantwoorden. Want Ralph, ook jij vindt toch dat het systeem van meer op de grote hoop met allerlei excessen tot gevolg niet meer van 2018 is?

Zo maar wat hints voor de antwoorden:

Toen ik een aantal weken geleden voor mijn werk een fantastische (en zakelijk zeer succesvolle) man begeleidde die op jonge leeftijd stierf aan een afschuwelijke ziekte telde voor hem alleen de waardering en liefde die hij voelde voor en van zijn naasten.

Als naast de eerder genoemden chauffeurs, ordehandhavers, vakkenvullers en schoonmakers ophouden hun werk te doen komt binnen korte tijd jouw en mijn dagelijkse leven in de knoei. Dan heb ik geen tijd meer om dit stukje te schrijven en houd jij je bezig met verzamelen van eerste levensbehoeften als voedsel en warm onderdak.

Kort door de bocht concluderend lijkt het logisch ons waardesysteem aan te passen naar een evenwichtiger verdeling. Eén waarbij liefde, aandacht, zorg, ondersteuning en medemenselijkheid belangrijke graadmeters zijn. Zodat aan het eind van ieders leven tevreden kan worden teruggekeken naar de balans. Tussen werk en liefde, tussen aandacht en waardering en tussen mensen onderling.

Denk er nog eens over Ralph, terwijl je vanavond je tanden poetst. Waarna ik je van harte gun dat je gelukkig, kalm en evenwichtig in bed kunt stappen naast een liefdevolle partner die je vasthoudt. Ik wens je alle goeds.