Ik weet wel wat goed
voor je is. Kom maar, ik regel het, ik stuur en ik bepaal. Volg mij maar.
Geven bovenstaande zinnen je een onaangename kriebel? Grote
kans van wel. De afgelopen decennia hebben we gevochten voor
zelfbeschikkingsrecht. We accepteerden geen betutteling, aansturing of controle
vanuit kerk, werkgevers, politici of andere
autoriteit. We weten zelf wel wat goed is voor ons. Je ziet dit ook
terug in de hedendaagse manier van opvoeden. Waarbij dit begrip vroeger stond
voor (aan)sturing van kinderen zonder veel discussie, houdt opvoeden tegenwoordig in zo snel mogelijk de
(vermeende) zelfstandigheid en zelfbeschikking van het kind te laten prevaleren.
Dat dit leidt tot ellenlange discussies waarvan u en ik regelmatig getuige moeten
zijn(‘Ik wil geen handschoenen aan, maakt me niet uit dat het buiten vriest/ ik wil nu gewoon snoep ook al
is het vlak voor het eten’ etc.) is helaas een feit.
Dat we zijn doorgeschoten in onze roep tot zelfbeschikking
bleek vorige week met Brexit. Een land vol mensen beslist over een uiterst
ingewikkelde aangelegenheid met als enige vereiste staatsburger van dat land te
zijn. Kennis, overzicht, intelligentie, kwaliteiten voor het maken van een
gedegen afweging? Allemaal geen vereisten voor stemmen. Schiet maar raak voor
een knaak zeggen ze hierover op de kermis…. Met dit verschil dat het daar gaat
over 1 knaak en bij Brexit over heel wat meer knaken.
Natuurlijk is de roep om zelfbeschikking legitiem. In het
verleden is er schandalig misbruik gemaakt door autoriteiten. Op alle vlak. In
kerken door priesters die angst en verdriet zaaiden met schandalig misbruik van
lijf en leden. Politici die getraind zijn niet te antwoorden op vragen,
verantwoordelijkheden laten liggen en vaker gaan voor het eigen gewin door
middel van schandalig gegraai in gemeenschapsgeld. Leraren, artsen, ouders en
andere autoriteiten die niet voldoende eigenwaarde hadden om te zeggen ‘ik weet
het niet’ en daarom maar door gingen met foute beslissingen met alle schade van
dien. Allemaal schandalige vormen van misbruik van vertrouwen waardoor een
reactie niet kon uitblijven.
En in die reactie periode zitten we nu: een periode van zelfbeschikkingsrecht
tot in de top welke leidt tot ontwrichtte landen, onderlinge problemen tussen
bevolkingsgroepen en ondergang van potentiƫle groei en ontwikkeling. En zoals
met alle extremen is ook dit natuurlijk niet goed. Ik hoop dan ook dat Brexit
een aanleiding is om langzaam te komen op de Gulden Middenweg!
Daar waar het prima is als bepaalde beslissingen voor je
worden genomen. Door een persoon of groep van personen die zich heeft gespecialiseerd
in het onderwerp. Die derhalve weet van de hoed en de rand, de voors en de
tegens. En die op basis daarvan een besluit heeft genomen met het meest
positieve resultaat.
Om hier te komen hebben we vertrouwen nodig. Allereerst in
onszelf. Zodat we kunnen en durven zeggen wanneer we iets niet weten. Wanneer
we meer informatie nodig hebben om tot een gefundeerd oordeel te komen. Daarmee
kunnen er mensen groeien in een bepaalde (advies) rol.
Daarnaast hebben we vertrouwen in de ander nodig. Dat als
die zegt: op basis van alle gegevens die ik heb verzameld is dit gemiddeld de
beste beslissing. Dat we dat dan volgen. Omdat het ons ontspant en daarmee het
systeem.
Vertrouwen in jezelf en de ander vind je door te mediteren.
Iedere dag een minuut van rust in te passen waarin je even je aandacht richt op
je ademhaling. Niet meer dan dat. En als je nog meer wilt weten over meditatie,
innerlijke groei en vertrouwen, neem dan contact met me op. De laatste jaren
studie en ervaring op dit gebied lijken me zo maar een specialist op dit gebied
gemaakt te hebben. Wie weet beslis ik dan wel welke kant je op moet gaan…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten