Pas op je woorden!

‘Pas op je woorden’, zegt ze met een quasi boze stem. Met haar wijsvinger omhoog gericht kijkt ze me glimlachend aan. Oma. Wat heerlijk om zelfs jaren na je dood je nog zo levendig bij me te hebben en van je te leren.

Want juist nu realiseer ik me de waardevolle waarheid van haar woorden. Pas op wat je zegt. Pas op wat je denkt. Pas op wat je voelt. Want alles begint met een intentie. En met je woorden, gedachten en gevoelens bepaal jij dus het startpunt.

‘Gaat het alweer beter? Ik weet niet of dit goed komt. Ik ben ziek’. In plaats van: ‘hoe voel je je, hoe zal het eindresultaat zijn? En mijn lichaam vertelt me iets’. Een essentieel verschil. Want ‘beter’ impliceert een situatie die nu slechter is, een ‘goed’ eindresultaat kan vele vormen hebben en ‘ziek’ is een uiting van een negatief oordeel.

Maakt het wat uit? Ja. Ik denk het wel. Want bij iets wat je interpreteert als een ‘slechte afloop of verkeerde situatie’ komt vanzelf een gevoel van teleurstelling, boosheid misschien. Op jezelf, op anderen, op de wereld. En vanuit dat gevoel maak je andere keuzes dan vanuit een neutraal gevoel. In den extreme ben je zo boos op alles en iedereen dat je je aansluit bij een fanatieke groepering die jou met woorden overtuigd dat nu alles slecht is en, met hun hulp, straks alles beter.  Daardoor worden oorlogen uitgevochten groot en klein. In de wereld en in jouw keuken.

Hoe zou het zijn als je minder labelt. Bewuster kijkt naar wanneer je een oordeel velt. Groot of klein. Hoe zou het zijn als je aandachtiger om gaat met jezelf, met hoe je je voelt. Wat dingen met je doen. En hoe zou het zijn als je daar even de tijd voor neemt. Om dat volledig te (door)voelen en pas daarna een actie zou inzetten.

Je kan je trainen op meer open vragen stellen. Die beginnen o.a. met hoe, wie, wat, waar en waarom? Je kan je blik open houden door te kijken, ruiken, proeven en ervaren wat er gebeurt. En je kan je hart open houden door elke ochtend na het wakker worden deze intentie uit te spreken: ‘ik heb een open hart. Ik ben vol vertrouwen. Ik ben liefde’. Of iets van dergelijke strekking.

Het zal werken als een vliegwiel: eerst met moeite en daarna steeds makkelijker. Omdat je ruimte geeft aan jezelf, aan je pure, niet-oordelende zelf die steeds met een open blik de dingen bekijkt, aanvaardt en beleeft die op het pad komen.

Fijne reis!