Mee leven

We hebben de beschikking over een zeer vernuftig brein. Iets waarover ik de laatste tijd met grote sprongen meer leer. Eén van de dingen die we kunnen met ons brein is empathische gevoelens ervaren. ‘Mee-leven’ met de ander. Wanneer we ellende van een ander zien, licht er in ons brein een gedeelte op alsof we het zelf mee maken. Dus de klap met de hamer op zijn duim geeft resultaat in mijn brein en doet mij pijn.

De mate van dit meeleven wordt beïnvloed door een groot aantal zaken. Onderzoek wijst uit dat we het bijvoorbeeld kunnen trainen door oogcontact te maken en andermans gezichtsuitdrukkingen te kopiëren. Start met een lach (extern) en je voelt je vervolgens vanzelf blij (intern). Zo iets.

Er zitten verschillende grenzen aan het mee-leven. Wanneer de ellende teveel en te groot wordt, haken we af: te overweldigend. Ons brein kan zich er niet mee vereenzelvigen. Ook als we zelf drukker zijn of onder veel stress staan is er minder ruimte voor meeleven. Het lijkt dat de focus dan meer op onszelf is gericht en er daardoor minder ruimte  ontstaat voor de ander.

Veel ellende en veel stress.

De PVV staat huizenhoog in de peilingen.

We vinden van alles, maken ruzie, zijn geïrriteerd, ongenuanceerd, vormen meningen. Helpen, steunen, vechten en vloeken. We zijn het spoor bijster. Want waarheen? Wat is wijsheid? Wie moet blijven en wie moet weg. Met veel plezier kijken we naar ‘ik vertrek’ waar we het zo grappig vinden als mensen onvoorbereid vertrekken naar een buitenland om een beter leven op te bouwen. In economisch of emotioneel opzicht.

We meten met waarden, smijten met normen, struikelen over onze eigen stress en opwinding en verliezen alle kalmte. Kalmte die oh zo nodig is voor wijsheid, betrokkenheid, juiste beslissingen in snelle momenten. Kalmte die leidt tot evenwicht, een nieuwe balans. Kalmte die leidt tot leven en mee-leven.

Een meditatieoefening is dat je uitzoomt. Wat verder afstand neemt. Door het volgen van je ademhaling meer in contact komt met de ervaring en ervaren toeschouwer in je. Dat je niet mee gaat met de golven van stress, spanning en opwinding maar er wat ‘onder zakt’. Daar waar ook de deining is maar minder heftig. Daar waar je vanuit kalmte meer kan zijn en ervaren.

Ik vraag je oprecht met heel mijn hart: probeer het. Adem vijf minuten per dag bewust. Tel je ademhalingen en laat je niet afleiden. Als je de tel kwijt bent, niks erg! Begin weer opnieuw. Geen doel, geen moeten, geen ellende en geen stress. Adem. En leef. Mee.