Het werd even stil in Nederland deze zomer. Met elkaar
stonden we in de brandende zon stil bij leed en verdriet. Respect toonden we. Voor
overledenen, voor nabestaanden en voor de functionarissen die hun werk zo
respectvol uitvoerden. De manier waarop maakte niet uit, de mate en het
onderwerp van respect (voor) tonen interesseerden me: iedereen moest mee doen en
wanneer de ongeschreven regels van het respect tonen niet werden gevolgd werd
dat direct en luidruchtig afgekeurd. So much for het algehele respect tonen
zullen we maar zeggen…
Het was ook even stil in en om mij. Ik schreef geen blogs ,
ruimde scherven van gebroken huwelijken, sloot een periode af, zorgde zo goed
en zo kwaad als het ging voor mijn lichaam en gezondheid en keerde naar binnen.
Ik zat in de zon en wandelde met mijn hond. Ik groeide in de stilte. Ontdekte
dat ik mezelf uitermate prettig gezelschap vind. Er waren moeilijke en donkere
momenten. Maar de stilte en rust brachten me in verbinding met mijn kracht en
vertrouwen.
Heb je ook de stilte ervaren deze zomer? Misschien tijdens
je vakantie, even afstand van alles. Een moment van kalmte, rust en bezinning?
Ik hoop het voor je. Want vandaag pleit ik weer eens heel bewust en actief voor
rust en stilte.
Het normale leven begint weer: de kinderen gaan weer naar
school, je begint weer met werk of, zoals ik, je maakt nieuwe plannen en
stappen op je pad. We weten allemaal dat een mens goed gedijt bij ritme,
regelmaat en herkenning. En dat het veranderen van zo’n ritme niet eenvoudig
is. Het vergt ratio om een beslissing te maken of datgene wat je doet nog het
goede is. En daarna overtuiging en wilskracht om je nieuwe gedrag eigen te
maken. Precies dat is de reden dat je in de vakantie vaak even weg van alles
heel helder ziet hoe en wat je het zou willen maar dat je binnen zeer korte
tijd na de vakantie weer ongemerkt terugvalt in je oude ritme. Van stress,
onrust en drukte.
De crux zit hem in het ongemerkte. Wanneer je veranderingen
wilt bewerkstelligen zul je bewust aan het werk moeten. Je ratio gebruiken om je
af te vragen of je echt klaar bent voor een verandering en daarop een wenselijk
plan te maken. En vervolgens je lijf en wilskracht gebruiken om het stap voor
stap uit te voeren. Terugvallen, opkrabbelen en borgen hoort erbij. Stilte
helpt erbij.
Je kan beginnen met iedere dag tien minuten stilte inplannen
voor jezelf. Het lijkt belachelijk veel misschien in de drukte van je bestaan.
Maar het is (laten we eerlijk zijn) belachelijk weinig in verhouding tot de
tijd die je aan andere dingen en mensen besteed in de resterende 23 uur en
vijftiig minuten.
Gebruik de tien minuten. Om bewust te worden. Van jezelf, je
ademhaling, je lichaam, je plannen, je ritme en je leven. Bekijk of het
ongeveer voldoet aan je wensen. En als dat niet zo is, verander dan jezelf of
je houding zodat er meer ritme, rust en vrede komt.
Ik weet dat het niet eenvoudig is. Maar ik weet ook dat het
kan.
De stilte in de zomer werd overspoeld door meer ellende en
verdriet. Mensen zetten de TV niet meer aan want zijn ‘oorlogsmoe’. En het
lijkt wel: hoe groter de problemen hoe kleiner de oplossingen. Laten we
dichtbij ons zelf beginnen. Door de rust en kalmte in ons zelf aan te raken. En
vandaar uit te verbinden met onze buurman. Kijken wat we voor hem (of haar)
kunnen doen. Laten we groeien in de stilte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten