A long way

Door alle drukte is het soms moeilijk om bewust te zijn. Bewust te genieten, ademen, beslissen en bewegen. Je bent geen uitzondering wanneer je 4 á 5 (privé)afspraken hebt op een weekenddag: eerst even koffie bij die, dan door naar een lunch die al maanden staat (niet veel zin in, maar ja), vervolgens een kraamborrel en dan via een verjaardagsbbq naar het volgende feest. Het ‘moet’ allemaal want ‘tja, het is afgesproken en afzeggen is ook zo ongezellig.

Ik luisterde van de week naar dit liedje uit 1976: http://www.youtube.com/watch?v=OYBnOglR9FE

‘I live for the day that I can hear people saying that they know and they care for everyone’, wordt er gezongen. Een hoger streven. Ook nu hoor je nog steeds vergelijkbare geluiden: in de veranderende tijd met veel beweging zoeken velen naar een hoger doel. We reiken handen uit naar elkaar, maken verbinding, steeds op zoek naar een invulling die past, die genoegdoening geeft.

En dwars door dit alles heen is de maalstroom van het dagelijkse leven. Dat tegenwoordig zeer snel gaat. We weten het allemaal allang: door voortdurend bereikbaar te zijn, overal te kunnen (en soms moeten) werken en de steeds groeiende technologische ontwikkeling is het makkelijk om door te rennen. Steeds meer afspraken in minder tijd. Met als resultaat steeds vaker: minder plezier en minder bewust contact. Met jezelf  en met anderen. Want terwijl je op de thee zit bij je vrienden, realiseer je je dat je over 25 minuten in de auto moet zitten om op tijd te zijn bij de pianoles.

Een pleidooi voor minder rennen en minder hectiek? Misschien, als  je  dat voor jezelf beslist. Maar in ieder geval vandaag een tip om meer plezier en aandacht te vinden voor jezelf.

Onderzoek eens wat voor jou een goed moment is om even (letterlijk) op adem te komen. Wanneer je van de ene afspraak naar de andere loopt op je werk, kan je terwijl je de passen zet bewust lopen: hoe voelen je voeten? Bemerk je de bewegingen in je lichaam. Kan je inademen door je neus en volledig uitademen? Alle lucht uit je lijf? Wanneer je  moet wachten voor een verkeerslicht kan je kiezen voor ergernis (hoogst waarschijnlijk ben je al te laat). Maar je kan ook deze twee minuten gebruiken om je ademhaling te volgen: in en uit.

Op deze manier kan je steeds tussendoor momenten creëren om je bewust te worden. Van jezelf, je lichaam en je emoties. Wat voel je? Identificeer je je ermee en laat je je erdoor meeslepen of is er meer afstand?

Probeer het maar eens. It’s a long way…..